Nightstalker

Great Hallucinations

Heavy Psych Sounds (2019)
Από τον Γιάννη Βόλκα, 12/09/2019
Στην επέτειο των 30 χρόνων, οι Nightstalker συνθέτουν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Υπήρχε μια εποχή που κόσμος περίμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον επόμενο δίσκο των Nightstalker. OK, δεν χρειάστηκαν ποτέ δεκατρία χρόνια για να κυκλοφορήσουν άλμπουμ αλλά τα οχτώ που μεσολάβησαν μεταξύ του θρυλικού "Use" και του "Just A Burn" δεν τα λες και λίγα. Πάλι καλά που μεσολάβησε το "The Ritual" EP ώστε να μοιραστεί ο χρόνος κατά το ήμισυ.

Εν έτει 2019 τα πράγματα είναι πλεόν τελείως διαφορετικά και οι γερόλυκοι περνούν δεύτερη εφηβεία τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά. Το "Dead Rock Commandos" εκτόξευσε τη δημοτικότητα τους ενώ το τελευταίο "As Above, So Below" του 2016 συντήρησε το ενδιαφέρον του κοινού με τα νέα hits "Ζombie Hour", "The Dog That No-One Wanted" και "Forever Stoned" να δίνουν ενέργεια στη μηχανή των 'stalker.

Έφτασε η εποχή για το επόμενο βήμα και λίγο πριν την κυκλοφορία του "Great Hallucinations" οι Nightstalker δίνουν στη δημοσιότητα το "Sweet Knife" το οποίο εντυπωσίασε τους οπαδούς τους και αύξησε την ανυπομονησία για νέο υλικό. Ο καινούργιος δίσκος είναι εδώ και οι υψηλές προσδοκίες μας επιβεβαιώνονται με το παραπάνω.

Το ενακτήριο "Black Cloud" μας βάζει με τον πιο δυναμικό τρόπο στον δίσκο με τον χαρακτηριστικό 'stalker ήχο του, την έντονη μπασογραμμή και μια γενικότερα "Dead Rock Commandos" αισθητική. Ένα κομμάτι το οποίο θα ζητηθεί έντονα στις επερχόμενες εμφανίσεις τους. Το "Sweet Knife" που ακολουθεί το έχετε μάθει ήδη απ' έξω και δεν είναι τυχαίο αφού είναι γεννημένο hit. Σε κάποιους ίσως θυμίσει λίγο τους Graveyard, αλλά αν το τοποθετήσει κανείς στο σύνολο του δίσκου εδώ βρίσκουμε την αρχή της στροφής των Αθηναίων στη δεκαετία του '70.

Το σχεδόν επτάλεπτο "Sad Side Of The City" είναι ίσως το πιο «περίεργο» κομμάτι του δίσκου τόσο από μουσικής πλευράς όσο και από πλευράς φωνητικών. Μια σύνθεση που χτίζεται αργά και σταθερά για να φτάσει σε μια υπέροχη κορύφωση μετά τη μέση. Φτάνουμε έτσι στο τέλος της πρώτης πλευράς (αφού ήδη ονειρευόμαστε το βινύλιο) με το "Seven Out Of Ten". Αργό και επιβλητικό με τον Αργύρη να απαγγέλει τους στίχους πάνω στην ψυχεδελική doom ατμόσφαιρα. Η αγάπη για τους Hawkwind γίνεται πιο εμφανής από ποτέ, οι Nightstalker επιστρέφουν στο "Use" και εμείς τρίβουμε τα χέρια μας με ικανοποίηση.

Το "Cursed" μας επαναφέρει στα «συναυλιακά» κομμάτια ενώ το "Half Crazy" μας αφήνει πλέον κυριολεκτικά ημίτρελους αφού η διαπίστωση ότι έχουμε να κάνουμε με άκομα έναν καταπληκτικό δίσκο είναι πλέον ξεκάθαρη. Όχι ότι είχαμε καμιά αμφιβολία φυσικά.

Φτάνοντας έτσι αισίως στην έβδομη από τις οχτώ συνθέσεις και το, προσωπικά αγαπημένο μου, "Hole In The Mirror" οι τόνοι πέφτουν αισθητά αλλά η ατμόσφαιρα βαραίνει. Ένα κομμάτι που προκαλεί μια αυθόρμητη ρίγη συγκίνησης και μια ακατανόητη χαρμολύπη. Για τέλος οι Αθηναίοι άφησαν το μακροσκελές ομώνυμο "Great Hallucinations" το οποίο ξεκινά αργά και ατμοσφαιρικά για να καταλήξει σε ένα ψυχεδελικό όργιο το οποίο θα κλείσει με ιδανικό τρόπο τον δίσκο.

Οι Nightstalker στο φετινό τους πόνημα κατάφεραν να χωρέσουν την τριαντάχρονη ιστορία τους και να συμπεριλάβουν μερικές από τις, ούτως η άλλως γνωστές, επιρροές τους αλλά και ορισμένα νεοτεριστικά στοιχεία. Η ψυχεδέλεια σε σημεία είναι πιο έντονη από ποτέ ενώ οφείλουμε να αναφέρουμε ότι οι κιθάρες του δίσκου είναι από τις καλύτερες που έχουν γράψει τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Συμπερασματικά έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο που στοχεύει να τοποθετηθεί πολύ ψηλά στην κατάταξη της συνολικής δισκογραφίας των Nightstalker. Πόσα συγκροτήματα γνωρίζετε που έχουν την δυνατότητα να το πραγματοποιήσουν αυτό πάνω στην επέτειο τριάντα ετών;

  • SHARE
  • TWEET