Neil Young & Crazy Horse

Live At The Fillmore East

Reprise (2006)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 08/12/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Επιτέλους! Τα πολύτιμα αρχεία του Neil Young άνοιξαν και οι οπαδοί του θα μπορούν να απολαύσουν ακυκλοφόρητα διαμάντια που έμεναν στη σκόνη για πολύ καιρό.

Από ολοκληρωμένα άλμπουμ που τελευταία στιγμή ο Young μετάνιωσε και δεν κυκλοφόρησε, μέχρι ιστορικές live συναυλίες που μόνο ως bootlegs κακής ποιότητας μπορούσαν να βρεθούν. Το "Live At The Fillmore East" ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Και αν φαίνεται με την πρώτη ματιά ως περιττή κυκλοφορία (και αγορά), αφού έχουν προηγηθεί και άλλα σπουδαία live με τους Crazy Horse ("Live Rust", "Weld", "Year Of The Horse"), τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα πολύ διαφορετικά.

Οι Crazy Horse την εποχή αυτής της συναυλίας είχαν στη σύνθεση τους τον Danny Whitten σε κιθάρα και φωνητικά, ο οποίος χάθηκε λίγα χρόνια μετά ("Every junkie is like a setting sun..."), και η συγκεκριμένη ηχογράφηση είναι η πρώτη επίσημη ζωντανή καταγραφή της αυθεντικής σύνθεσης τους.

Οι διαφορές με τη μετά θάνατο Whitten σύνθεση (η οποία δεν έχει αλλάξει μέχρι τις μέρες μας) είναι ότι o Neil Young μοιραζόταν τα σόλο με τον αδικοχαμένο κιθαρίστα ο οποίος δεν ακολουθούσε απλά τον μεγάλο Καναδό, αλλά βοήθησε ουσιαστικά στη διαμόρφωση του πασίγνωστου και ιδιαίτερου στυλ παιξίματος του. Κακά τα ψέματα, ο αντικαταστάτης "Poncho" Sampredo απλά κρατάει ακόρντα και κοιτά στα μάτια τον Young για να του δώσει ο τελευταίος σήμα όταν τελειώνει το σόλο του. Ούτε συνθετικά προσφέρει, ούτε είναι ο κιθαρίστας που θα σε εντυπωσιάσει με την τεχνική του.

Ο Whitten εκτός από τις δικές του συνθέσεις ("Come On Baby Let's Go Downtown") θα μείνει στο μυαλό των Neilyoungικών για τις υπέροχες δισολίες των "Cowgirl In The Sand" και "Down By The River" από το "Everybody Knows This Is Nowhere" (1969). Σε αυτό το άλμπουμ ορίστηκε ένα νεο στυλ παιξίματος, πολύ διαφορετικό από τις τριμελείς blues based μπάντες (Experience, Cream κτλ) που ήταν στη μόδα, το οποίο στηρίχτηκε στη μελωδική ανταλλαγή ήχων μεταξύ των δύο κιθάρων, παρά σε δυνατά ριφ και ακόρντα. Επίσης ο μετέπειτα γνωστός "αυτιστικός" τρόπος παιξίματος του Νeil Υοung (σόλο βασισμένο σε μια νότα και δύο χορδές) παρουσιάζεται πρώτη φορά σε αυτό το άλμπουμ με χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Cinnamon Girl".

Το "Live At Fillmore" πρέπει να το αγοράσει κάποιος για τις εκπληκτικές και ανεπανάληπτες εκτελέσεις των "Cowgirl In The Sand" και "Down By The River". Τα υπόλοιπα 4 τραγούδια είναι απλά κάποιες ωραίες εκτελέσεις κλασσικών Neil Young συνθέσεων. Τα δύο όμως συγκεκριμένα τραγούδια είναι μια ακουστική απόλαυση, ένας ηχητικός οργασμός μέσα από ένα ατελείωτο και ξέφρενο τζαμάρισμα. Kαι τα δύο είναι ανώτερα των studio εκδοχών τους και δεν παίχτηκαν ποτέ καλύτερα ζωντανά, είτε με τους Crazy Horse ("Live Rust"), είτε με τους CSN&Y (4 Way Street), είτε με οποιαδήποτε άλλη support μπάντα του Young. Κρίμα που λείπει το "Cinnamon Girl" το οποίο δεν καταγράφηκε λόγω έλλειψης υλικού ηχογράφησης (κοινώς τους τελείωσε η ταινία).

Αγοράστε το "Live At Fillmore" για να έχετε στη κατοχή σας ένα κομμάτι της ιστορίας της ροκ.

* Προτιμήστε την έκδοση με το dvd όπου υπάρχουν τα 6 τραγούδια σε Hi-Resolution Stereo ήχο (24bit/ 96k), συνοδευόμενα από φωτογραφικά κολάζ (δεν υπάρχει βίντεο από τη συναυλία) και πολύ όμορφα extras.

** Για την ιστορία: Tις δύο συναυλίες των Crazy Horse άνοιγαν κάποιοι Miles Davis & Steve Miller Blues Βand!

  • SHARE
  • TWEET