My Indigo

My Indigo

BMG (2018)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 24/07/2018
Όμορφη pop, με indie λογική, rock καταβολές και μια υπέροχη φωνή
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ήταν απλά θέμα χρόνου να δοκιμάσει μια πλήρως μελωδική, pop στροφή η Sharon Den Adel. Η αξιαγάπητη Ολλανδή ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη της για τα μεγάλα ραδιοφωνικά ρεφραίν, τόσο για εκείνα των περασμένων δεκαετιών, ιδίως του '80 με τα οποία μεγάλωσε, όσο και για τα σύγχρονα. Οι περισσότεροι θα έχουν να παρατηρήσουν τις πιο απλοποιημένες, ανάλαφρες δομές που ακολουθεί με τους Within Temptation στους τελευταίους δύο δίσκους και με τις διασκευές σε ονόματα όπως ο Bruno Mars και οι Swedish House Mafia. Αυτή είναι η μισή αλήθεια· η άλλη μισή βρίσκεται περισσότερο από μια δεκαετία πίσω, στη συνεργασία με τον Armin van Buuren και τη σεμιναριακή διασκευή του "Running Up That Hill".

Σύμφωνα με την δημιουργό του, το υλικό που κατέληξε να κυκλοφορήσει κάτω από την ταμπέλα των My Indigo, δεν προοριζόταν για κάτι συγκεκριμένο. Το μόνο που ήταν ξεκάθαρο, ήταν ότι δεν είχε στα χέρια της κάτι που θα μπορούσε να παρουσιάσει με το συγκρότημά της. Όχι λόγω ύφους, εξάλλου και ο ήχος του "The Unforgiving" μόνο προβλέψιμος δεν ήταν, αλλά λόγω συναισθήματος. Κατά τα λεγόμενά της, την περίοδο που γράφθηκαν τα κομμάτια η Den Adel δεν ένιωθε σίγουρη για τον εαυτό της. Πριν οποιοσδήποτε σπεύσει να σχολιάσει επικριτικά, καλά θα κάνει να σκεφτεί ότι μιλάμε για μια μητέρα τριών παιδιών, με δύο δεκαετίες διαρκούς παρουσίας στη μουσική βιομηχανία, ακόμα χειρότερα στο ευρύτερο rock παρακλάδι της, κι ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Εκεί που οι Within Temptation ακόμα και στις πιο ήπιες στιγμές τους βγάζουν ένταση, ο πρώτος σόλο δίσκος της φωνής τους έχει μια ανεπιτήδευτα ήρεμη αίσθηση. Το εισαγωγικό, ομώνυμο κομμάτι το είχαμε ακούσει από καιρό, κι ενώ δεν είναι αυτό που στας Αγγλίας λένε grower, σε αντίθεση με ένα ποσοστό της pop που κυκλοφορεί εκεί έξω, είναι προσεγμένο κι έχει αρκετά layers για να κρατάει το ενδιαφέρον. Σε αντίστοιχο κλίμα συνεχίζουν τα "Crash And Burn" και "Black Velvet Sun" με τα πνευστά και τα έγχορδα να δίνουν επιπλέον πόντους και τα φωνητικά να κάνουν τη διαφορά. Το "Indian Summer" μέσα στο έντονο ραδιοφωνικό στήσιμο βγάζει έναν όμορφο indie αέρα, ενώ το "Star Crossed Lovers" βάζει δυνατά υποψηφιότητα για το καλύτερο κομμάτι της Lana Del Rey που δεν έγραψε η Lana Del Rey.

Το "My Indigo" είναι αναμφισβήτητα pop. Όσοι ήλπιζαν σε κάτι διαφορετικό μπορούν να προσπεράσουν κι όσοι έχουν αλλεργία στο ύφος πιθανότατα θα απογοητευτούν. Όσοι το βάλουν να παίξει με ανοιχτό μυαλό, ωστόσο, θα διαπιστώσουν ότι δεν είναι pop της σειράς. Οι μελωδίες είναι γλυκές, αλλά έχουν αρκετή πίκρα για να ξεχωρίζουν χιλιόμετρα από τις τσιχλόφουσκες. Οι στίχοι φέρνουν σε love songs, αλλά με λίγη προσοχή φαίνεται ότι είναι απείρως πιο προσεγμένοι από νερόβραστα babe-I-miss-you-so. Ακούστε το "Lessons Learned" και θα καταλάβετε. Αδυναμίες υπάρχουν και το κατά πόσο θα καταφέρει να ακουστεί από κοινό που δεν γνωρίζει ήδη τη δημιουργό του είναι αμφίβολο. Το σύνολο, όμως, είναι αρκετά όμορφο για ταιριάξει γάντι σε καλοκαιρινά road trips και έρημες παραλίες.

  • SHARE
  • TWEET