Moonspell

Δεν ξέρω τι ζόρια τραβάνε οι μπάντες της SPV. Είναι η έλλειψη έμπνευσης ή μήπως κάποια νέα λαμπρή ιδέα της δισκογραφικής; Πριν από ένα μήνα κυκλοφόρησαν οι Sodom το "The Final Sign Of Evil", το θρυλικό ep του '84 δηλαδή, επαναηχογραφημένο, με την προσθήκη κάποιων ακυκλοφόρητων κομματιών από εκείνη την περίοδο. Αυτό άντε να το δεχτούμε γιατί είχε νέο υλικό μέσα και μας άρεσε. Τώρα έρχονται οι Moonspell με νέο full length δίσκο να συνεχίσουν στο ίδιο μονοπάτι.

Μόνο που το "Under Satanae" δεν περιέχει νέο υλικό. Είναι επαναηχογράφηση και αυτό του ep "Under The Moonspell" μαζί με το demo "Anno Satanae" του 1993. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι το "Serpent Angel", το μοναδικό τραγούδι που είχαν ηχογραφήσει υπό το όνομα Morbid God το '92.

Για όσους παρακολουθούν συστηματικά τη μπάντα δεν έχω να πω πολλά, αφού γνωρίζουν τι θα ακούσουν. Θα ήθελα όμως να είμαι από μία μεριά για να δω τις αντιδράσεις του ανυποψίαστου ακροατή, που έχει μάθει τους Πορτογάλους ως μία συμπαθητική gothic metal μπάντα, όταν θα ακούσει τραγούδια όπως το "Goats On Fire" ή το "Wolves From The Fog". Για όσους δε γνωρίζουν λοιπόν, οι Moonspell ξεκίνησαν την καριέρα τους ως black metal σχήμα (ναι, σαν αυτούς τους περίεργους που βάφουν τα μούτρα τους ασπρόμαυρα) και αργότερα καθιερώθηκαν ως ένα απ' τα σημαντικότερα gothic metal groups στον ευρωπαϊκό χώρο, ακολουθώντας πορεία παρόμοια με τους Samael, τους Tiamat και τους δικούς μας Rotting Christ. Βέβαια, για να είμαι πιο σαφής, ο Ribeiro και η παρέα τους είχαν πάντα μια πιο folk black προσέγγιση τις σκοτεινές εκείνες μέρες, με ένα μεσογειακό άρωμα στη μουσική τους, γυναικεία φωνητικά και αραβικές μελωδίες μέσα από ακουστικές κιθάρες και φλάουτα.

Για τα demo tracks δε μπορώ να εκφέρω ολοκληρωμένη άποψη, μιας και δεν έχω ακούσει τα original τραγούδια. Λείπουν τα πολλά folk στοιχεία του ep και έχουν ένα πιο ακραίο μαυρομεταλλικό στυλ. Πάντως οι τίτλοι και η αισθητική τους είναι ενδεικτικά του περιεχομένου τους και δίνουν μια καλή ιδέα για το πώς ηχούσαν οι Moonspell στα πρώτα τους βήματα.

Για να προχωρήσω και στα πιο τεχνικά σημεία τις κριτικής αυτής, τα τραγούδια είναι όλα ηχογραφημένα από το παρόν line up, με φρέσκια και δυνατή παραγωγή που ναι μεν τα αναδεικνύει καλύτερα, αλλά χάνει στην ωμή και παθιασμένη προσέγγιση που είχαν τα πρωτότυπα. Γενικά ο δίσκος και η προσπάθεια του γκρουπ είναι καλή, αλλά αποτυγχάνει στην απόδοση του κλίματος εκείνης της εποχής. Αν πάντως είστε φίλος των Πορτογάλων ή ενδιαφέρεστε να ακούσετε πώς ηχούσε το γκρουπ μια δεκαετία πριν, δοκιμάστε το και δε θα χάσετε.