Mnemic

Οι Mnemic είναι ένα από τα νέα συγκροτήματα που με εντυπωσίασαν τρομερά με τις δουλειές τους. Όταν είχα ακούσει το 2003 το "Mechanical Spin Phenomena" έπαθα αυτό που οι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν στην αργκό 'χοντρή ζημιά'! Ήξερα από την αρχή ότι αυτό το γκρουπ είναι αυτό που ως ακροατής ζητούσα να ακούσω. Το επόμενο βήμα τους "The Audio Injected Soul" με εντυπωσίασε τρομερά επίσης σε χρόνο ρεκόρ! Μετά, όμως, λόγω αλλαγών στις τάξεις του συγκροτήματος (αλλαγή τραγουδιστή) και λόγω του γεγονότος ότι συγκριτικά με τις άλλες τους κυκλοφορίες αργούσαν να βγάλουν κάτι καινούργιο, ανησύχησα ιδιαίτερα...

"Passenger" λέγεται η νέα, τρίτη σε σειρά, δουλειά του γκρουπ και κυκλοφορεί στις 19 Ιανουαρίου του 2007. Ενώ οι δύο προηγούμενοι δίσκοι τους μου άρεσαν από το πρώτο άκουσμα, το "Passenger" στην αρχή με απογοήτευσε απίστευτα. Όσο πιο πολύ όμως το άκουγα, τόσο πιο πολύ ανακάλυπτα νέες πλευρές του και άρχισε να μου αρέσει όλο και περισσότερο (ειδικά το "Pigfuck" είναι απίστευτο κομμάτι)...

Παρατήρησα δύο σημαντικές διαφορές από τους προηγούμενους δίσκους. Πρώτον, τα φωνητικά είναι είτε καθαρά μελωδικά, είτε 'τσιριχτά' brutal. Παλιότερα χρησιμοποιούσαν πολλά 'επιθετικά αλλά μελωδικά' φωνητικά μαζί με τα καθαρά και τα brutal. Καθότι πίσω από το μικρόφωνο είναι πια άλλος τραγουδιστής (Guillaume Bideau), αυτός πιστεύω πρέπει να είναι ο βασικός λόγος που άλλαξε αυτό.

Επίσης, η παραγωγή είναι λιγότερο 'industrial' από τα προηγούμενα. Έχουν ξεφύγει ελαφρώς από τον 'βιομηχανοποιημένο' ήχο και έχουν πιο καθαρή παραγωγή. Από τις βασικές επιρροές τους, όπως οι Fear Factory, οι Meshuggah και άλλοι, κινούνται πια προς μια πιο Meshuggah αισθητική, με δομές επηρεασμένες από Strapping Young Lad...

Η μεγαλύτερη αλλαγή μάλλον ήταν τα φωνητικά. Ενώ ο Michael Bøgballe είχε ένα δικό του χαρακτηριστικό ύφος, ο Guillaume Bideau -δίχως η απόδοση του να τον κάνει απρόσωπο, χωρίς δικό του στυλ- σου φαίνεται στην αρχή κατώτερος του πρώτου επειδή τίθονται τα κριτήρια της σύγκρισης και της συνήθειας. Αν ο πρώτος είναι βασικό μέρος του χαρακτήρα του γκρουπ, είναι δύσκολο να τον αντικαταστήσεις. Παρ' όλα αυτά όμως, ο Guillaume Bideau έκανε εξαιρετική δουλειά πίσω από το μικρόφωνο και σίγουρα ήταν ένας από τους λόγους που άλλαξε κάπως η μουσική κατεύθυνση τους.

Αν συνηθίσετε το νέο ήχο του γκρουπ, θα δείτε ότι έχουν βελτιωθεί τα μελωδικά τους σημεία, αλλά έχουν τραχύνει το στυλ τους με το να είναι πιο επιθετικοί απ' όσο συνηθίζανε σε αρκετά σημεία.

Τώρα όμως περνάμε στα άσχημα νέα. Αν και όσο άκουγα τον δίσκο μου άρεσε όλο και πιο πολύ, δυστυχώς δε μου κάνει την αίσθηση που μου έκαναν τα προηγούμενα. Κακά τα ψέματα, δεν εντυπωσιάστηκα το ίδιο όσο με τις προηγούμενες δουλειές τους.

Έτσι, λοιπόν, οι Mnemic με το "Passenger" κάνουν την τρίτη τους προσπάθεια που δίχως να είναι κακή, είναι κάπως κατώτερη από τις προηγούμενες. Ελπίζω να σας κατατόπισε αυτή η κριτική. Το αν θα είστε επιβάτες στο ταξίδι τους είναι δικό σας θέμα...