Mile Marker Zero

Η ιδέα της ανάμιξης του progressive rock με του alternative rock δεν είναι καινούργια και συνήθως λειτουργεί πολύ καλά, με πιο ενδεικτικό παράδειγμα αυτό των Coheed And Cambria. Το ίδιο όνομα έρχεται κατευθείαν στο νου όταν ξεκινάει να παίζει το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικανών Mile Marker Zero, "The Fifth Row", κάτι που ενισχύεται όταν αντιλαμβάνεσαι πως πρόκειται για ένα concept άλμπουμ, sci-fi θεματολογίας.

Προχωρώντας λίγο πιο κάτω στην ακρόαση, μαζί με alt/prog των Coheed And Cambria εμφανίζεται και η παραδοσιακή prog πλευρά της μουσικής τους, η οποία θυμίζει άμεσα Spock's Beard/Neal Morse. Αρκεί να ακούσει κάποιος πως ξεκινάει το "Victory" και θα καταλάβει πως με κάποιο τρόπο έχουν πάρει τις δυο εν λόγω επιρροές και τις έχουν συνδυάσει στη μουσική τους.

Προφανώς, για να φτάσεις να παίζεις σε αυτό το επίπεδο υπάρχει υπόβαθρο να το υποστηρίξει. Και οι Mile Marker Zero επιδεικνύουν πολλά καλά στοιχεία σε τεχνικό και ερμηνευτικό επίπεδο, ενώ είναι εμφανές ότι στο "The Fifth Row" έχουν ρίξει τόνους δουλειάς.

Έτσι, έχουν καταφέρει να γράψουν κάποιες αξιοπρόσεκτες μελωδίες και να χωρέσουν διάφορες ωραίες ιδέες σε τραγούδια όπως το "Digital Warrior", το "Architect" ή το "Building A Machine", που είναι ικανά να τραβήξουν το ενδιαφέρον. Διότι, αυτός (θα πρέπει να) είναι ο σκοπός τους: να κεντρίσουν το ενδιαφέρον νέου ακροατηρίου.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι παίζουν σε βαθιά νερά και αυτό συνεπάγεται ότι κρίνονται με αντίστοιχα κριτήρια. Αρχικά, είναι άλλο το να αφομοιώνεις τις επιρροές τους κι άλλο το να πατάς πάνω τους, και οι Mile Marker Zero κάνουν κατά βάση το δεύτερο. Επίσης, ένα progressive, concept άλμπουμ 67 λεπτών χρειάζεται πολύ και καλό υλικό για να κρατήσει το ενδιαφέρον και στο "The Fifth Row" δεν υπάρχει στον απαιτούμενο βαθμό. Αντιθέτως, από τη μέση και μετά περιλαμβάνει πολλά reprise βασικών μελωδιών, που δικαιολογούνται λόγω concept, αλλά επιφέρουν μια επαναληψιμότητα. Τέλος, τα φωνητικά του Dave Alley είναι γενικά οκ, αλλά δεν προσφέρουν το κάτι παραπάνω.

Παρ' όλα αυτά, οι Mile Marker Zero αξίζουν μια ευκαιρία ως νέο όνομα στο χώρο και δείχνουν ότι έχουν το ταλέντο για να παρουσιάσουν ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον. Ίσως χρειάζεται να τιθασεύσουν λίγο τον υπερβάλλον ζήλο που επιδεικνύουν στο "The Fifth Row" κι ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα το άλμπουμ να είναι κάπως υπερφορτωμένο. Ίσως πάλι οφείλουν να συνεχίσουν να στοχεύουν ψηλά και απλά να αφομοιώσουν καλύτερα τις επιρροές τους.