Michalis Tsantilas

Το "What You See Is Just A Lie" είναι το δεύτερο εγχείρημα του Μιχάλη Τσαντίλα και, πέραν του πιο ενδιαφέροντος τίτλου του, έχει και σαφώς μεγαλύτερο μουσικό ενδιαφέρον σε σχέση με την πρώτη και ελληνόφωνη δουλειά του, "Σκιά Στο Μυαλό". Παρότι η δομή των τραγουδιών του παραμένει πολύ κοντά στην μπαλάντα, στα τέσσερα τραγούδια του φετινού του EP συμβαίνουν, τουλάχιστον ενορχηστρωτικά, πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα.

Σε ένα ευρύτερο alternative / prog πλαίσιο που όμως αντλεί ηλεκτρονικά στοιχεία τύπου Depeche Mode ή trip hop κινούνται και τα τέσσερα τραγούδια, με κάποιες μικροδιαφορές όπως οι blues αναφορές του "Wayward Blues" ή οι folk του "Shit!". Και αυτά τα δύο ίσως να είναι για ακριβώς αυτόν τον λόγο και τα δύο που περισσότερο ξεχωρίζουν, ειδικά το δεύτερο με το ονειρικό εκτεταμένο οργανικό του κρεσέντο προς το τέλος. Η ομοιογένεια διατηρείται, πέρα από την προαναφερόμενη ελαφριά ηλεκτρονική επίστρωση και από την σκοτεινή ατμόσφαιρα των περισσότερων τραγουδιών.

Στα δικά μου αυτιά η συγκεκριμένη δουλειά ακούγεται ως μία κλασική περίπτωση που ο ίδιος ο δημιουργός της την έχει αδικήσει. Ο Μιχάλης Τσαντίλας κάνει τα πάντα τέλεια στον δίσκο, από τις αξιόλογες συνθέσεις μέχρι την ενορχήστρωση αλλά και την επιλογή των μουσικών που τον πλαισιώνουν. Όλα πλην του γεγονότος ότι θέλει να ερμηνεύσει τα τραγούδια του ο ίδιος. Σκοπός καθόλα κατανοητός και σεβαστός, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση επιβλαβής. Η φωνή του είναι πολύ επίπεδη τόσο σε επίπεδο ικανοτήτων όσο και σε επίπεδο αγγλικής προφοράς, ώστε να μπορέσει να αποδώσει τον συναισθηματισμό που είναι σαφές ότι κρύβεται στα τραγούδια αυτά. Ακόμα περισσότερο αυτό γίνεται εμφανές από το ότι κάτι μάλλον πήγε στραβά στην ηχοληψία που, ενώ σε όλα τα άλλα επίπεδα είναι άψογη, στον φωνητικό τομέα ακούμε τη φωνή σαν να έχει περάσει από auto-tune.

Αν το EP αυτό είναι μία προσπάθεια στο να δοκιμάσει ο δημιουργός του τις δυνάμεις του σε ένα νέο έδαφος, τότε είναι πετυχημένο από δύο απόψεις. Από τη μία δείχνει ότι έχει τις δυνατότητες να παράγει καλά τραγούδια σε αυτό το ύφος και από την άλλη του δείχνει και τι θα πρέπει (κατά τη γνώμη μου) να αποφύγει στο μέλλον. Αν η ιδέα είναι ότι πρόκειται για μία ολοκληρωμένη δουλειά, τότε η χτυπητή της αδυναμία χαλάει τη συνολική εικόνα.