Michael Schenker's Temple Of Rock

Τρίτη κυκλοφορία για τους Temple Of Rock του Michael Schenker και δεύτερη με τον Doogie White πίσω από το μικρόφωνο και το επί δεκαπενταετίας rhythm section των Scorpions, Buchholz / Rarebell. Αναλογιζόμενοι την ιστορία αυτών των μουσικών και τι έχουν πετύχει παλιότερα, το αποτέλεσμα αναμενόταν με αρκετό ενδιαφέρον.

Φαίνεται πως ο Schenker έχει βάλει σκοπό να αποδείξει πως όσες φορές και αν κάηκε στο παρελθόν πάντα έχει την ικανότητα να σηκώνεται στα πόδια του και στο "Spirit On A Mission" συνεχίζει... όρθιος. Αν εξαιρέσουμε το απλοϊκό εξώφυλλο και την λίγο «πρόχειρη» και άνευρη παραγωγή, όλα τα υπόλοιπα μάλλον δουλεύουν προς την σωστή κατεύθυνση.

Η χαλαρή bluesy εισαγωγή του εναρκτήριου "Live And Let Live" είναι παραπλανητική καθώς το τραγούδι εξελίσσεται σε ένα γρήγορο rock δυναμίτη. Το "Communion" που ακολουθεί έχει αυτό το ιδιαίτερο blues συναίσθημα που αποπνέουν οι κιθαριστικές φράσεις, αλλά στηρίζεται πάνω σε ένα αρκετά groovy ρυθμικό πλαίσιο. Το "Vigilante Man" που αποτέλεσε και το πρώτο βίντεο του δίσκου δεν θα διεκδικήσει καμία απολύτως δάφνη πρωτοτυπίας, αφού είναι ένα τυπικό μελωδικό hard rock τραγούδι. αλλά σαν σύνθεση είναι καλογραμμένη και αρκετά κολλητική.

Απλό σε δομή, το "Rock City" είναι γρήγορο αλλά όχι και κάτι ιδιαίτερο, όμως το "Savior Machine" που ακολουθεί θα αλλάξει τελείως την εικόνα με το βαρύ και μοντέρνο του riff και ίσως ξενίσει λίγο τους παραδοσιακούς ροκάδες. Μόνο το δίκασο του Rarebell θα συνοδεύσει αρχικά το άρρωστο riff του "Something Of The Night" για να μπει στην συνέχεια και ο White να μας δώσει μια ωραία ερμηνεία. Αρκετά μοντέρνο ακούγεται και το "All Our Yesterdays" και το οποίο στη γέφυρα θα θυμίσει αρκετά Dio, ενώ στη συνέχεια το "Bulletproof" θα αποτελέσει ένα mid tempo δυναμικό τραγούδι και μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου.

Το "Let The Devil Scream" είναι heavy και θα φέρεις στο μυαλό Ozzy και Sabbath, ενώ το "Good Times" θα βγάλει γούστα με τη νοσταλγική του αύρα και την υπέροχη μελωδία του. Ο δίσκος θα κλείσει με το φρενήρη σε ρυθμό "Restless Heart" και το "Wicked" το οποίο είναι σκοτεινό λόγω του mute-αρισμένου riff, αλλά το ανεβάζει το ρεφρέν και τα τσαχπίνικα solo.

Συμπέρασμα; Σίγουρα θετικό. Το συγκρότημα δεν διστάζει να πειραματιστεί και με πιο μοντέρνους ήχους, αλλά κατά κύριο λόγο μας προσφέρει ποιοτικές στιγμές καλοπαιγμένου hard rock. Μπορεί η παραγωγή να μην βοηθάει, ο White να γέρασε και να σφίγγεται λίγο παραπάνω στις ψηλές, ο Schenker να μην είναι πλέον ιδιαίτερα πρωτότυπος και μονίμως καθηλωτικός, αλλά πολλά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια καλή rock κυκλοφορία υπάρχουν σίγουρα στο "Spirit On A Mission".