Miasmal

Η σουηδική μηχανή δημιουργίας βρώμικου death metal εν ονόματι Miasmal βρυχάται και θορυβεί εντόνως. Έχοντας βγάλει το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2011 είχαν προκαλέσει έντονο σάλο αφού δύσκολα πέρναγε απαρατήρητο. Ειδικά προορισμένο για τους λάτρεις των Dismember και Entombed, είχε μια συνδυαστική μαγεία δύναμης, punk-ικου τσαμπουκά και Lovecraft εφιαλτών. Καλύτερα δεν γινόταν δηλαδή. Η συνέχεια, το 2014, με το "Cursed Redeemer" μπορεί να μην ήταν ανάλογη, κάποιες ταχύτητες έπεσαν, αλλά είχε πολύ αξιόλογα τραγούδια με συνέπεια να τους κρατήσει σε ψηλά standards. Κάτι το οποίο συμβαίνει και στο νέο "Tides Of Omniscience" όπου εξαρχής μπορούμε να δηλώσουμε ότι ξεπερνάει το προκάτοχό του.

Από τα πρώτα πράγματα που θα σας εντυπωσιάσουν εδώ είναι, μιας και πέφτει πρώτα το μάτι, το εξώφυλλο. Έχει ένα μυστήριο, έναν διφορούμενο χαρακτήρα και ο συγκερασμός του υγρού στοιχείου με τις παράξενες αυτές φιγούρες σου εξάπτει τη φαντασία. Προσθέτοντας και τον τίτλο, νιώθεις ότι είσαι στην έναρξη ενός ταξιδιού. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η μουσική των Miasmal δεν έχει κάποια κρυφή - κουλτουρέ - παράμετρο, ίσα-ίσα που είναι πιο ξεκάθαρη και από κρύσταλλο. Μπορεί η punk πτυχή να έχει λίγο μειωθεί, αλλά η in your face αισθητική των τραγουδιών τους είναι ξεκάθαρη και εύκολα αντιληπτή. Οι τύποι είναι μάστορες στη συρραφή καλών θεμάτων, που αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο όχι τυχαία, αλλά με στόχο να χτιστεί ένα καλό τραγούδι. Αυτό είναι χαρακτηριστικό πιο πολύ από ποτέ στο νέο άλμπουμ, όπου φαίνεται ότι η εμπειρία των προηγούμενων ετών τους δίνει γόνιμο έδαφος για νέες ιδέες.

Μιλώντας για νέα πράγματα θα πρέπει να αναφερθούμε στην Opeth πινελιά του "Perseverance" όπως και τα τρομερά solo που έχουν στο σύνολο του δίσκου. Αυτά δε, είναι και από τα πιο καλά πράγματα όπου μπορεί κανείς να εστιάσει όσον αφορά το "Tides Of Omniscience". Υπήρχαν ωραία solo και στα προηγούμενα LP, αλλά πλέον έχουν σχεδόν εφάμιλλο ρόλο με τα riff όντας όμορφα δουλεμένα στα σωστά μέρη την κατάλληλη στιγμή. Έτσι στο μιαρό, ρυπαρό Entombed στυλ τους θα βρούμε αυτές τις κιθαριστικές επιθέσεις που σε κάνουν να τους αγαπήσεις ακόμα πιο πολύ. Η ποικιλία στις επιρροές τους συνδράμει επιπροσθέτως, χαρακτηριστικά στα κάργα σουηδικά "Deception", "Earthbound" full στους Edge Of Sanity και στους Unleashed, ενώ η έναρξη του "Fear The New Flesh" ομοιάζει με Bolt Thrower. Όλα αυτά με τη βροντερή, φασαριόζικη φωνή του Pontus (ίσως λίγο παραπάνω απ' ό,τι θα έπρεπε στη μίξη, αλλά δεν μας χαλάει) και το συνολικό καλό δέσιμο του group κάνουν εκρηκτικό το συνολικό αποτέλεσμα.

Προσωπικά μιλώντας, δύσκολα μπορώ να βρω πολλές καλύτερες κυκλοφορίες στο χώρο του death οπότε θα σας παρότρυνα να του δώσετε την πρέπουσα σημασία. Για τους παλαιότερους φίλους τους η σύγκριση με το πρώτο άλμπουμ είναι εύλογη και η έλλειψη των εφιαλτικών "Clandestine" μελωδιών αφαιρεί πόντους από το "Tides Of Omniscience". Παρ' όλα ταύτα τραγούδια σαν το video clip "Deception" είναι super hit, ενώ στα "Axiom" και "Venomous Harvest" νιώθεις ότι οι Miasmal δεν κάνουν εκπτώσεις στην πόρωση και στην αμεσότητα των κομματιών τους. Καλοκουρδισμένη μηχανή, φαντάζομαι ότι στις ζωντανές εμφανίσεις τους ο ιδρώτας θα ρέει σαν ποτάμι.