Message In A Cloud

Anassa

Ikaros (2018)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 20/08/2018
Ένα γεμάτο συναίσθημα ταξίδι σαράντα λεπτών
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αρκετός κόσμος που ασχολείται με τη σκληρή μουσική τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα με την εγχώρια σκηνή, έχω την εντύπωση ότι μιλά για το πόσο καλύτερη είναι η κατάσταση σε σύγκριση με το παρελθόν, χωρίς να έχει πάντα πλήρη συνείδηση των δεδομένων. Κι αυτό δεν το λέω επικριτικά ή ελιτιστικά. Ούτε, προφανώς, μπορώ να πω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ωστόσο συχνά νιώθω σαν να παίρνουμε ως δεδομένα περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε. Σίγουρα, πάντα υπήρχαν καλοί μουσικοί και καλοί συνθέτες εδώ γύρω, αλλά σε θέματα όπως εκείνα της ανοιχτομυαλιάς και των παραγωγών, το επίπεδο μόνο αυτονόητο δεν ήταν μερικά χρόνια πίσω.

Ας έρθουμε όμως στο ντεμπούτο των Message In A Cloud και τη σύνδεσή του με τις παραπάνω, φαινομενικά γενικόλογες, σκέψεις μου. Έχοντας παρακολουθήσει το σχήμα για μερικό καιρό, ήξερα τι να περιμένω ηχητικά· οργανικό rock, με έντονες ατμόσφαιρες και ξεσπάσματα που φέρνουν στο μυαλό πιο ακραία ακούσματα. Για εκείνους που τους αρέσουν οι ταμπέλες οι λέξεις "post" και "shoegaze" θα ταιριάξουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ενώ η ίδια η μπάντα αναφέρει κάπου τον όρο "black", και με τα blast beat να καραδοκούν δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Επιπλέον, με νωπές ακόμα τις μνήμες από την εμφάνισή τους στον Κεραμεικό, οι προσδοκίες μου βρίσκονταν ψηλά.

Η έκπληξη βάζοντας τον δίσκο να παίξει, δεν είχε να κάνει με οτιδήποτε από τα παραπάνω, αλλά με το πόσο φυσικό και καλόγουστο ακούγεται το σύνολο. Από το "Hellena" που βάζει τις βάσεις για ό,τι θα ακολουθήσει, μέχρι τα έγχορδα του "You Used To Die In My Arms" και τις doom αναφορές του "Under The Blanket", κι από τη δουλειά που έχει γίνει στην παραγωγή, μέχρι το συνοδευτικό οπτικό υλικό και τον τρόπο που ρέουν τα κομμάτια, ακόμα και η μικρότερη λεπτομέρεια δείχνει προσεκτικά τοποθετημένη. Μιλώντας για μια ανεξάρτητη προσπάθεια, αυτό είναι πραγματικό κατόρθωμα. Περί αισθητικής, δε, είναι από εκείνες τις φορές που οποιαδήποτε περιγραφή είναι ανούσια.

Το "Anassa" είναι ταξιδιάρικο και γεμάτο συναίσθημα, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό, χωρίς να μοιάζει τετριμμένο ή εύκολο. Στιγμές που παραπέμπουν σε μεγάλα ονόματα (και οι Deafheaven μεγάλοι είναι, μη κοιτάτε παράξενα) αναμενόμενα υπάρχουν, αλλά εμφανίζονται με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για παράπονα, ακόμα κι από τους πιο αυστηρούς. Εκεί που οι περισσότεροι εκπρόσωποι του χώρου προτιμούν να ακούγονται σκοτεινοί σε αποχρώσεις του γκρι, οι Message In A Cloud θυμίζουν περισσότερο έναν συνδυασμό από βαθιά χρώματα, όπως αυτά του εξωφύλλου. Ή σαν εκείνα που βλέπεις λίγο πριν τη δύση του ήλιου σε κάποιον ανοιχτό, καθαρό ουρανό.

  • SHARE
  • TWEET