Merlin

The Wizard

The Company (2018)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 27/03/2018
Απολαυστικότατο παλιακό heavy psych/doom rock με ξόρκια σαξοφώνου. Μην ρωτήσετε για τι μιλάει.
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ονομάζεσαι Merlin, βαφτίζεις το τέταρτο άλμπουμ σου λιτά και απέριττα "The Wizard", κοτσάρεις μια επιβλητική εξωφυλλάρα και προσλαμβάνεις ένα επιπλέον μέλος να προσθέσει για πρώτη φορά στην καριέρα σου έντονα μέρη σαξοφώνου σε όλο το κλασικότροπο heavy psych doom σου. Το αποτέλεσμα δύσκολα να βγει άσχημο. Και δεν θα βγει. Τουναντίον, οι Merlin από το Kansas City κυκλοφορούν ένα άλμπουμ σκέτη απόλαυση, παρά την απλότητα των συστατικών του.

Υποτίθεται πως είναι concept και μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει πως οι στίχοι μοιράζονται την ίδια θεματική, αν και δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να διατρέχει τα κομμάτια μια συγκεκριμένη ιστορία με δομημένα συμβάντα και χαρακτήρες. Οι στίχοι είναι πιο συγκεχυμένοι και έχουν αρκετές φορές χεβυμεταλλική αισθητική. Για παράδειγμα, στο "Gravelord", που είναι από τις πιο doom metal στιγμές του δίσκου, ακούμε τον Jordan Knorr να τραγουδάει "praise be the tombs so bloody and cold, they rise from the ground the bones of old" πάνω σε riff με άμεση επιρροή από Black Sabbath και Candlemass.

Αλλού οι Merlin γίνονται πιο heavy psych φέρνοντας στον νου Blood Ceremony και φτάνουν να είναι ακόμα πιο groove-άτοι και ταξιδιάρικοι σε κομμάτια όπως το εξαιρετικό opener "Abyss" και το "Iron Borne". Βέβαια, και στα δύο προσωπεία δεσπόζει το σαξόφωνο του Stu Kersting, της νέας προσθήκης στο μαγικό τσουκάλι. Παιγμένο με αριστοτεχνικό τρόπο ώστε να επιτευχθεί το δύσκολο έργο να ταιριάζει στις συνθέσεις, καταφέρνει να δώσει ορισμένες φορές ένα αέρα King Crimson. Καταφέρνει, επίσης, να πάρει τις πολύ όμορφες και εμπνευσμένες, πλην χιλιοακουσμένες, συνθέσεις των Merlin και να τους δώσει το «κατιτίς» που τους χρειάζεται.

Το άλμπουμ, διάρκειας κάτι λιγότερο από 40 λεπτά, όπως αρμόζει σε κάθε σωστό παλιακό δίσκο, κλείνει με το "The Wizard Suite", ένα μακροσκελές τραγούδι χωρισμένο σε τρία μέρη ("The Wizard" - "The Proto - Wizard" - "Archimedes") που φωνάζει καμιά δεκαπενταριά και βάλε φορές "I am the wizard" με τρόπο τόσο πειστικό που δεν έχουμε περιθώρια να το αμφισβητήσουμε. Δεν ανακαλύπτουν τον τροχό (η πιο κλισέ έκφραση για να περιγράψεις κάτι κλισέ), αλλά είναι άλμπουμ που κολλάει μετά περισσής ευκολίας στις φετινές μας playlist.

Υ.Γ.: Το ακούτε ολόκληρο στο BandCamp.

  • SHARE
  • TWEET