Melvins

Tres Cabrones

Ipecac (2013)
Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 12/11/2013
Συνεχίζοντας τις συνεργασίες με παλιούς κολλητούς, το "Tres Cabrones" είναι μια χρυσή μετριότητα που απευθύνεται κυρίως στους φανατικούς οπαδούς των Melvins
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ίσα που έχει περάσει ένας χρόνος από το περσινό "Freak Puke" και οι τρεις μαλάκες (pun intended) επιστρέφουν. Μόνο που αυτή τη φορά αντί για τον Trevor Dunn ο οποίος είχε αναλάβει το κοντραμπάσο στο "Freak Puke", οι δύο γνωστοί μας μαλάκες (King Buzzo και Dale Crover) πλαισιώνονται από τον Mike Dillard, τον πρώτο ντράμερ που είχε η μπάντα πριν 30 χρόνια όταν και πρωτοσχηματίστηκε, ο οποίος το μόνο που είχε προλάβει να κάνει τότε ήταν να παίξει με τον Buzzo και τον Lukin (τον τότε μπασίστα) κάποιες διασκευές σε Hendrix και ίσως και λίγο punk, πριν φύγει και τον αντικαταστήσει ο Crover, χωρίς καν να προλάβει να ηχογραφήσει δίσκο (κάποια από αυτά τα κομμάτια κυκλοφόρησαν το 2005 στον δίσκο - compilation "Mangled Demos From 1983"). Τώρα βρίσκουμε τον Buzzo στη γνωστή του θέση σε κιθάρα και φωνητικά, τον Dillard στα τύμπανα και τον Crover στο μπάσο (ο οποίος σημειωτέον παίζει τύμπανα κανονικά, ε) και μας παρουσιάζουν το "Tres Cabrones" (= "Τρεις Μαλάκες") με νέο ψευδώνυμο (μετά το Melvins-Lite που υιοθέτησαν για το "Freak Puke"), Los Melvins.

Οι Buzzo και Crover λοιπόν, αφήνουν ξανά εκτός τους Big Business, Warren και Willis με τους οποίους κυκλοφόρησαν τέσσερις δίσκους, το φανταστικό "(A) Senile Animal" (2006) και τα "Nude With Boots" (2008), "The Bride Screamed Murder" (2010), καθώς επίσης και το EP "The Bulls And The Bees" (2012) και πρέπει να παραδεχτώ ότι άσχετα από το πόσο καλά ή όχι είναι τα "Freak Puke" και "Tres Cabrones", τα κωλόπαιδα των Big Business μου λείπουν. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι Melvins φαινόταν να περνάνε δεύτερη νιότη με δαύτους, παρουσιάζοντας πραγματικά φρέσκο heavy rock, ενώ τώρα, καλοί χρυσοί οι πειραματισμοί τους και οι αλλαξοκωλιές με διάφορους μουσικούς, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν ακουμπάει καν τους προηγούμενους δίσκους που συμμετείχαν οι Big Business, αν και η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι πειραματισμοί ταιριάζουν γάντι στην ιδιοσυγκρασία των Melvins.

Επί της ουσίας τώρα, το "Tres Cabrones" δεν είναι κακό ούτε κατά διάνοια. Δεν είναι ούτε κάτι το εξαιρετικό, βέβαια από την άλλη. Είναι Melvins από την αρχή μέχρι το τέλος, με τον χαβαλέ του, τους χιουμοριστικούς πειραματισμούς του, το ατόφιο heavy rock του και τη γνήσια μαγκιά του. Τα riff είναι πλήρως τυποποιημένα αλλά κάνουν τη δουλειά τους μια χαρά, ο Dillard είναι καλός ντράμερ αλλά δεν φτάνει το νεύρο του Crover, ο Crover βρίσκεται στον πιο άχαρο ρόλο της καριέρας του και ο Buzzo παραμένει θεός αλλά εδώ φαίνεται κάπως κουρασμένος. Κομμάτι που να κάνει τα ηχεία να τρίζουν δεν υπάρχει και γενικά έχουμε να κάνουμε με μια χρυσή μετριότητα.

Μαζί με τον αδιάφορο δίσκο διασκευών, "Everybody Loves Sausages", που κυκλοφόρησαν νωρίτερα φέτος, οι Melvins κατάφεραν το 0/2 (εντάξει δεν μιλάμε για κάτι πρωτόγνωρο, στο παρελθόν έχουν κυκλοφορήσει και απείρως χειρότερα πράγματα από αυτά) και πλέον εναποθέτω τις ελπίδες μου στον νέο δίσκο των Big Business (ο οποίος με κάποιες πρώτες αυτιές φαίνεται πολύ καλός. Παρά το στραβοπάτημα συνεχίζουμε, βέβαια, να τους αγαπάμε γιατί όπως και να το κάνουμε, ε, είναι οι γαμημένοι Melvins.

  • SHARE
  • TWEET