Megadeth

Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τον τελευταίο αξιομνημόνευτο δίσκο των Megadeth; Για πολλούς η πορεία των Megadeth έχει σταματήσει στο "Cryptic Writings", καθώς από εκεί και πέρα τα διάφορα album τους ήταν από κακά ("Risk") έως μέτρια ("Τhe Word Needs A Hero"), ενώ το καλό αλλά άνισο "The System Has Failed" ήταν ένα προσωπικό album του Mustaine με session μέλη, το οποίο απλά βγήκε υπό το όνομα των Megadeth.

Για την περιοδεία του "System" ο Mustaine βρήκε τους αδερφούς Droven σε κιθάρα και drums αντίστοιχα και στην πορεία προστέθηκε και ο James Lomenzo (White Lion, Black Label Society) στο μπάσο, με αποτέλεσμα το line up να έχει δέσει πάρα πολύ, τον Lomenzo να κινείται στον δρόμο του Ellefson στο μπάσο και τον Glen Drover να γράφει μαζί με τον Mustaine το "Never Walk Alone".

Ξεκινώντας από τα αρνητικά του album βλέπουμε ότι για εμπορικούς καθαρά λόγους ο Mustaine αποφάσισε να ηχογραφήσει ξανά το "A Tout Le Monde" με τη βοήθεια της Cristina Scabbia των Lacuna Coil. Δίχως να αλλάξει τη δομή του τραγουδιού και χωρίς να αλλοιώσει τα solo του Friedman, το τραγούδι θα ακουστεί αρκετά στα ραδιόφωνα, αλλά οι πιστοί οπαδοί των Megadeth θα προτιμούσαν το κομμάτι να είχε μείνει στη version του "Youthanasia".

To δεύτερο αρνητικό είναι ότι στο "Washington Is Next" το riff από το 0:34 είναι αντιγραφή του "Wasted Years" των Iron Maiden. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό έγινε ως φόρος τιμής για τους Maiden και όχι γιατί άρχισαν να τελειώνουν οι ιδέες του Mustaine.

Αρκετά όμως με τα αρνητικά, τα οποία δε φτάνουν για να το χαρακτηρίσουν ως ένα κακό album. Για άλλη μια φορά, μετά το "Youthanasia", γίνεται έξυπνο λογοπαίγνιο στον τίτλο του album. Abomination = απέχθεια, αποστροφή, εξευτελιστική πράξη. Από τον τίτλο φαίνονται οι πολιτικές ανησυχίες του Mustaine. Εκφράζει τις σκέψεις του για τον ρόλο των Ηνωμένων Εθνών στις μέρες μας, για τις ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί και κυρίως αυτές στις οποίες δεν έχουν προβεί, δίχως όμως να παίρνει ξεκάθαρη θέση για τις πράξεις αυτές και αφήνοντας τον ακροατή να βγάλει τα συμπεράσματα του.

Από το intro του "Sleepwalker" που ανοίγει το album μέχρι το τελευταίο solo του "Burnt Ice" φαίνεται η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στα riffs. Μερικά από τα riffs, όπως στο "Never Walk Alone", θα μπορούσαν να έχουν προέλθει από την περίοδο του "Rust In Peace", ενώ θα πρέπει να τονιστεί η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει από τον Andy Sneap στον τομέα της παραγωγής.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί η παρουσία του Glen Drover στην κιθάρα. Μετά τον Friedman μπορούμε να πούμε ότι ο Mustaine βρήκε τον ιδανικό mate στις κιθάρες. Τα solo του είναι σύντομα, δίχως να προσπαθεί να κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του, εκτός από το "Pray For Blood", όπου σε τραγούδι διάρκειας 3:50 προλαβαίνει να παίξει πάνω από 10 solo!

Καλύτερα κομμάτια του album είναι τα "Blessed Are The Dead", "Washington Is Dead" (το οποίο θα ήταν η τέλεια επιλογή για να ξεκινήσουν τις συναυλίες τους), "Sleepwalker"... Γενικά δε μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν αδιάφορα τραγούδια στο album.

Εν έτει 2007 το "United Abominations" είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να περιμένει κάποιος από τους Megadeth. Είναι ένα καυστικό album για τη «νέα τάξη πραγμάτων», με πολύ καλή παραγωγή και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ο Mustaine από το 1997.

Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά που θα μας έρθουν δε θα είμαστε πάλι 1300 άτομα, ώστε να μπορέσουμε να τιμήσουμε με τον σωστό τρόπο ένα τόσο μεγάλο group.