Martin Turner

Ήταν σχεδόν νομοτελιακό ότι μετά από τόσα χρόνια που γυρνούσε παίζοντας ξανά και ξανά το "Argus" και κάποιες ακόμα επιτυχίες των Wishbones Ash, το πρώην ιδρυτικό μέλος τους, μπασίστας και τραγουδιστής τους, θα έπαιρνε την απόφαση να ηχογραφήσει και τον νέο, δεύτερο, προσωπικό του δίσκο. Χρησιμοποιεί τους μουσικούς που τον συνόδευαν και στις συναυλίες του οπότε με δεδομένη και την εξωστρέφεια που τον διακρίνει σχετικά με το πρώην του συγκρότημα, δεν είναι περίεργο να περιμένουμε κάτι που θα προσομοιάζει στους λυρικότερους των rockers.

Αυτό και συμβαίνει αλλά αργεί μέχρι να συμβεί. Ο δίσκος ξεκινά με ένα εισαγωγικό κομμάτι του ενός λεπτού, το οποίο οδηγεί τον δίσκο στην πρώτη του ουσιαστική σύνθεση, που με τη σειρά της και αυτή μοιάζει με μία εισαγωγή με τον instrumental και ανά στιγμές surf χαρακτήρα της που οδηγεί σε άλλη μία εισαγωγή... Εντάξει, εκεί που είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις, το "Written In The Stars", ομώνυμο του άλμπουμ τραγούδι, αποκτά πλέον κανονική υπόσταση και μετά από σχεδόν πέντε λεπτά, όχι ακριβώς χαμένα, αλλά όχι ακριβώς και ουσιαστικά, αρχίζει ο δίσκος. Στη συγκεκριμένη του δημιουργία οι ομοιότητες με τους Wishbone Ash εντοπίζονται περισσότερο στα αρμονικά φωνητικά παρά σε οτιδήποτε άλλο αν και οι διπλές lead κιθάρες είναι σε σημεία παρούσες. Πάντως, έχοντας χαμηλές προσδοκίες για τέτοιους δίσκους από βετεράνους rockers, αυτό το τραγούδι όριζε το ταβάνι των προσδοκιών μου, αν και ευτυχώς όχι τελικά και το ταβάνι του δίσκου.

Αντιθέτως φαίνεται να είναι κάπου στον μέσο όρο. Κάτω από αυτόν βρίσκεται μόνο η τυπική μπαλάντα γεροντορόκ, όπως το "Lovers", ενώ αντίθετα πάνω από αυτόν βρίσκονται τραγούδια όπως η συνεχόμενη τριάδα "Vapour Trails" / "The Lonely Star" / "For My Lady" και το "Mystify Me" που πραγματικά αποπνέουν τον αέρα των καλών στιγμών των Wishbone Ash και δεν θα ήταν εκτός θέσης σε αρκετά άλμπουμ τους (για να μην πω ότι μερικά θα τα βελτίωναν και αισθητά). Θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει τους κιθαρίστες Danny Wilson και Misha Nikolic ότι μιμούνται σε εξωφρενικό βαθμό το ύφος των Powell / Τurner (και Powell / Wisefield), αλλά από την άλλη όταν εξαρχής μάλλον αυτό περιμέναμε αν όχι ελπίζαμε, κάτι τέτοιο μοιάζει άστοχο.

Τελικά το "Written In The Stars" είναι ένας δίσκος που κρατάει την αξιοπρέπειά του στις κακές στιγμές τόσο ώστε οι καλές και οι καλύτερες να του δίνουν την επιθυμητή αξία. Από έναν άνθρωπο που εκμεταλλεύτηκε (θεμιτά, δεν λέω) τόσο πολύ το παρελθόν του, το οποίο και αυτό με τη σειρά του είχε τις θολές στιγμές του, το τελικό αποτέλεσμα μάλλον ξεπερνά τις προσδοκίες μας.