Marillion

Ήταν 2001 όταν οι Βρετανοί Marillion αποφάσισαν να προβούν σε μία από τις πιο ριζοσπαστικές και συνάμα τολμηρές κινήσεις στα χρονικά της μουσικής βιομηχανίας. Απογοητευμένοι από τη δισκογραφική τους εταιρία, σκέφτηκαν να ζητήσουν από τους ίδιους τους οπαδούς τους να χρηματοδοτήσουν την παραγωγή του επόμενου δίσκου τους, προπαραγγέλνοντάς τον πριν ακόμα αυτός ηχογραφηθεί! Η ανταπόκριση ήταν τεράστια και το συγκρότημα μάζεψε παραπάνω χρήματα από όσα χρειαζόταν για την ηχογράφηση. Το "Anoraknophobia" κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και έδωσε τη δυνατότητα στο γκρουπ να ξεκινήσει σύντομα τη δημιουργία του διαδόχου του. Στα μέσα της όλης διαδικασίας παραγωγής του νέου δίσκου, η μπάντα ζήτησε και πάλι τη βοήθεια του κοινού της έτσι ώστε αυτό να συντελέσει στο απαιτούμενο promotion του δίσκου. 17.000 οπαδοί απάντησαν και είδαν, ως ευχαριστία προς το πρόσωπό τους, τα ονόματά τους να γράφονται στην ειδική έκδοση του δίσκου! Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2004 σε κανονική και διπλή έκδοση, που διατίθεται μόνο μέσω του website του group, και ονομάστηκε "Marbles".

Η ιδιάζουσα περίπτωση των Marillion, ως συγκρότημα, δεν περιορίζεται ευτυχώς μόνο στο επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, αλλά έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με την ίδια τους τη μουσική. Ξεκίνησαν στις αρχές των '80s ως progressive rock μπάντα και, παρότι τυπικά παραμένουν μέχρι και σήμερα κάτω από την εν λόγω ταμπέλα, υπήρξαν στιγμές στη σύγχρονη καριέρα τους που βρέθηκαν ένα βήμα μπροστά από τις μουσικές τάσεις. Η κλασσικότερη ήταν το 1994, όταν ο δίσκος τους "Brave" άνοιξε το δρόμο στους Radiohead για τη δημιουργία ενός εκ των πιο επιδραστικών δίσκων των '90s, του περίφημου "OK Computer".

Στις αρχές του 2007 οι Marillion κυκλοφόρησαν το "Somewhere Else". Το «έργο» του δίσκου δύσκολο, μιας και ο προκάτοχός του (το αριστουργηματικό "Marbles") δύσκολα ξεχνιέται.

Οι Marillion σκέφτηκαν και πάλι έξυπνα, αποφεύγοντας τη δημιουργία ενός νέου "Marbles". Στο "Somewhere Else" οι Βρετανοί κινούνται σε φαινομενικά όχι και τόσο πρωτότυπα μονοπάτια, αναμειγνύοντας -ευφυώς είναι η αλήθεια- τους Coldplay, τους Cure, την art-folk αισθητική των Mostly Autumn και τους «εμπορικούς» Pink Floyd. Κάτι τέτοιο άλλωστε είχε αρχίσει να προδιαγράφεται και από τις πιο «εύπεπτες» στιγμές του "Marbles" ("Don't Hurt Yourself", "You're Gone").

Το "Somewhere Else", αν και σύγχρονο μουσικά, έχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά που καθιέρωσαν τους σπουδαίους progressive δίσκους των '70s: Το σύνολο είναι καλύτερο από τα επιμέρους κομμάτια, χρειάζεται πολλές ακροάσεις, περιέχει υπέροχες μελωδίες αναμεμιγμένες με ψυχεδελικά στοιχεία, έχει μια jazz αισθητική, είναι λυρικό, δραματικό και -το βασικότερο- βγάζει συναίσθημα!

Είναι δεδομένο πως αν το "Somewhere Else" ήταν ο πρώτος δίσκος της μπάντας, αυτή θα έχαιρε μεγαλύτερης αναγνώρισης στους ραδιοφωνικούς κύκλους. Αλλά άντε να πείσεις κάποιους ότι καλή και σύγχρονη μουσική μπορούν να παίξουν και μπάντες που ξεκίνησαν 25 χρόνια πριν.

Κλείνω κάνοντας quote λόγια που γράφτηκαν στο Kerrang:
"There are a million bands who kick ass, but just a few, like Marillion, who really move people".