Marauder

Elegy Of Blood

Pitch Black (2012)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 05/07/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν πόσο χαίρομαι όταν δουλειές Ελληνικών συγκροτημάτων έχουν όλα τα στοιχεία για να ξεχωρίσουν. Μια από αυτές είναι και η νέα των Marauder, ενός group που θα ανήκει για πάντα στην ελίτ αυτών που πρεσβεύουν και μεταλαμπαδεύουν το heavy metal σε όλους και κυρίως στις μικρότερες ηλικίες. Από την πρώτη στιγμή ύπαρξης τους αυτό που κάνουν μόνο καλά σχόλια έχει να δώσει σε όλους.

Το "Elegy Of Blood" είναι αισίως η πέμπτη κυκλοφορία τους. Με το πρώτο άκουσμα ξεχωρίζει αμέσως για δυο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι επιτέλους μετά από χρόνια τα τραγούδια ακούγονται έχοντας καλή παράγωγη. Δυστυχώς, ειδικά στις δύο προηγούμενες προσπάθειες, ήταν ο μεγάλος εχθρός της μπάντας για να δείξει από τα ηχεία τι πραγματικά αξίζει και παίζει. Στην νέα δουλειά υπάρχει μια καθαρότητα σε κάθε κομμάτι που θα κάνει τον ακροατή να μην δυσανασχετήσει αφήνοντας τον εαυτό του να τον παρασύρουν οι συνθέσεις.

Ο δεύτερος είναι αυτά καθ' αυτά τα κομμάτια. Τα μέλη έχουν δημιουργήσει τραγούδια που θα ξεσηκώσουν. Βασισμένα στην Γερμανική σχολή των Accept και Grave Digger το μόνο που κάνουν είναι να διεγείρουν τις αισθήσεις όσων κάνουν τον κόπο να τα ακούσουν. Όλα τα κομμάτια είναι βουτηγμένα ηχητικά στο κλασικό metal και αν μη τι άλλο θα ευχαριστήσουν κάθε οπαδό. Το συγκρότημα έχει την μαγική ικανότητα όσα χρόνια δισκογραφεί, να γράφει τραγούδια που θα αγαπηθούν. Έτσι και στην Ελεγεία του Αίματος δεν μπορείς να παραλείψεις κανένα. Μετά την ομότιτλη εισαγωγή, όπως μας έχουν συνηθίσει σε κάθε άλμπουμ, έρχεται ένας μουσικός κεραυνός με τον τίτλο "The Great War". Από κει και μετά το επικό στοιχείο είναι χαρακτηριστικό μέρος κάθε επόμενου τραγουδιού. "Alexander", "Roman Empire", "Crusader" και "World War II" είναι μερικοί από τους τίτλους που εμπεριέχονται στο άλμπουμ, οπότε δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει κάποιος με τι καταπιάνεται στιχουργικά η μπάντα χωρίς να δηλώνει πολεμοχαρής. Το "Mother", μια πολύ ωραία μπαλάντα που εξυμνεί την έννοια της μάνας σε κάθε ρόλο και έκφανση της αλλά και το instrumental "Hiroshima" με riff a la Jon Schaffer των Iced Earth συνθέτουν όλο το παζλ του άλμπουμ. Το πολύ ευχάριστο είναι ότι η μουσική που συνοδεύει τους στίχους χαίρει επιθετικότητας που θα σε αναγκάσει να αφουγκραστείς ενδελεχώς κάθε νότα και να την ρουφήξεις μέχρι το τέλος. Τα κοφτά, στακάτα κιθαριστικά μελωδικά μέρη εναλλάσσονται αρμονικά με την δίκαση όταν οι ταχύτητες ανεβαίνουν. Όταν πάλι πέφτουν σε πιο mid tempo ρυθμούς η εμπνευσμένη μελωδία είναι αυτή που θα κρατήσει κολλημένο στα ηχεία ή τα ακουστικά σου. Όλα τα κομμάτια έχουν τα στοιχεία που είναι σήματα κατατεθέντα του ιδιώματος με αρχή, μέση και τέλος δηλαδή κεντρικό riff, ωραίο ρεφρέν και σόλο κιθάρας που ξεχωρίζει. Πάνω όμως από όλα είναι το γεγονός ότι στο "Elegy Of Blood" ο ακροατής θα ακούσει μεστές και ώριμες συνθέσεις που «μυρίζουν» από χιλιόμετρα ατόφιο heavy metal. Άλλωστε αυτό είναι και το θέλω της μπάντας. Να διαλαλήσουν την αγάπη που έχουν στον παραδοσιακό metal ήχο, κάτι που καταφέρνουν με ευκολία μια και όταν αγαπάς κάτι σου προκύπτει εύκολα ωραίο αποτέλεσμα. Μικρό μου μόνο παράπονο είναι ότι το άλμπουμ αποτελείται από δέκα τίτλους, δύο εκ των οποίων είναι εισαγωγή και ορχηστρικό. Θα μπορούσαν να είχαν ακόμα δυο «καθαρά» τραγούδια.

Οι Marauder, σε σύνολο τραγουδιών, μας χαρίζουν την καλύτερη δουλειά τους μετά το "1821", κάτι που δεν ηχεί παράξενο σε όποιον έχει παρακολουθήσει την πορεία τους. Ήταν κάπως λογικό να ανακάμψουν και το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο αφού μας προσέφεραν ένα δίσκο που θα ακούγεται εξολοκλήρου για πολλά χρόνια λόγω υψηλού ποιοτικού μουσικού επιπέδου. Ένα μπράβο είναι η μόνη λέξη που μπορεί να αντικατοπτρίσει την ποιότητα του δημιουργήματος. Μακάρι απο εδώ και πέρα να είναι έτσι όλες οι επόμενες προσπάθειες τους.
  • SHARE
  • TWEET