Manes

Οι Manes επιστρέφουν ξανά το 2014 και για καλή μας τύχη κυκλοφορούν ακόμα έναν εκλεπτυσμένο δίσκο. To "Be All End All" προοριζόταν να αποτελέσει το κύκνειο άσμα της μπάντας, όπως προδηλώνει και ο τίτλος του, αλλά τελικά το μυαλό των Νορβηγών έκρινε πως έχουν ακόμα πράγματα να δώσουν στη μουσική. Και το αποδεικνύουν συνεχίζοντας στον δρόμο που ξεκίνησε το "Vilosophe" και συνεχίστηκε με το "How The World Came To An End", μακριά από τα «εφηβικά» χρόνια του "Under Ein Blodraud Maane" και τον ανόθευτο νορβηγικό black metal ήχο του παρελθόντος.

Στο "Be All End All" οι πειραματισμοί καλά κρατούν. Ηλεκτρονική μουσική, jazzy περάσματα με σαξόφωνο, ιδιαίτερα, καθαρά φωνητικά είναι μερικά από τα στοιχεία που τοποθετούν τους Manes στις κορυφαίες avant-garde μπάντες. Υποτονικές μελωδίες, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, προσεγμένες κιθαριστικές γραμμές, δημιουργούν ένα άκρως ατμοσφαιρικό τοπίο και ένα αίσθημα δυσανασχέτησης. Eνα «πλάκωμα» που κομμάτι με το κομμάτι εξελίσσεται σε κάτι βαθύ, αλλά παράλληλα οδηγείται και στη λύτρωση με το πέρας του "Turn The Streams". Από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου, όπως και το "Name The Serpent". Παρόλα αυτά, το "Be All End All" δεν είναι δύσκολος δίσκος, με την έννοια ότι δεν προϋποθέτει προηγούμενη ενασχόληση με πειραματικούς ήχους και μπάντες προς διευκόλυνση της κατανόησης του περιεχομένου του. Ως βασικό προσόν του επίδοξου ακροατή αρκεί το ανοιχτό μυαλό και η εγκατάλειψη προσπάθειας ένταξης αυτού που ακούει σε ένα καλούπι, προκειμένου να το ονοματίσει.

Ο δίσκος σίγουρα δεν ενδείκνυται για όλες τις ώρες, αλλά αν μπεις στο mood του, δύσκολα θα ξεφύγεις από την κατανυκτική του ατμόσφαιρα. Η βαρύτητά του σε εγκλωβίζει και η ακρόαση κυλάει δίχως να αντιληφθείς τον χρόνο που πέρασε σε αυτό το σκοτεινό ταξίδι. Ακόμα ένα επιτυχημένο κεφάλαιο στην εξέλιξη των Νορβηγών, που θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από φίλους των Ulver, των Arcturus και των Katatonia.