Malokarpatan

Krupinské Ohne

Invictus Productions / The Ajna Offensive (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 07/04/2020
Οι φωτιές του Krupina είναι μαύρες, επιβλητικές, ενώ από μέσα τους ξεπροβάλλει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα μαύρης τέχνης του καιρού μας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δύσκολες μέρες διανύουμε. Ο εγκλεισμός/ αυτοπεριορισμός σίγουρα δοκιμάζει τις αντοχές του κόσμου σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Δεν είναι διόλου απίθανο η μουσική και γενικότερα οι τέχνες να επιδράσουν καταλυτικά στη διαμόρφωση του ελεύθερου χρόνου που έχει προκύψει για τον καθένα μας. Η «απόδραση», έως ένα βαθμό τουλάχιστον, κρίνεται απαραίτητη από την ψυχολογική, μεταξύ άλλων πίεση. Στις ηλεκτρονικές μας σελίδες, είμαι πεπεισμένος πως θα βρείτε μουσικές για απόδραση, κάθε γούστου. Ακόμη και για τα πιο «υπόγεια» και περίεργα.

Εδώ εισέρχεται ο νέος δίσκος των Σλοβάκων Malokarpatan. Αν τους είχατε γνωρίσει με τον εξαιρετικό προηγούμενο δίσκο τους, "Nordkarpatenland", τότε εν μέρει ξέρετε τι να περιμένετε. Αν όχι, τότε ελπίζω μετά από αυτήν την παρουσίαση να αφιερώσετε 50 λεπτά για να ακούσετε το νέο τους πόνημα. Οι Malokarpatan παίζουν black metal με στίχους στη μητρική τους. Βέβαια, οι ίδιοι το αποκαλούν black/ Heavy metal, κάτι που με τις τόσες τροπές που έχει πάρει το παρακλάδι αυτό του σκληρού ήχου τα τελευταία χρόνια, δεν ηχεί ιδιαίτερα παράταιρο αν αναλογιστούμε τον ήχο τους.

Οι Malokarpatan, έχουν μια ηχητική γενεαλογία η οποία ξεκινάει από τις δημιουργίες των Master’s Hammer, σε κύριο λόγο, των Root, των Tormentor και του ‘80s ρεύματος του ιδιώματος. Μάλιστα, η επίδραση των Τσέχων είναι εντυπωσιακή πάνω στην εκλεπτυσμένη ηχητική πρόταση των Σλοβάκων. Ταυτόχρονα, η μπάντα εισάγει αρκετά στοιχεία από τη folklore παράδοση της χώρας της, τόσο ηχητικά, με κάποια εξωτικά περάσματα, όσο και θεματικά. Βέβαια, αν η προηγούμενη δισκάρα τους κινούταν σε μια λογική δυναμικών blackened heavy metal ασμάτων, εδώ τα πράγματα διαφέρουν, προς το, πολύ, καλύτερο.

Μπάντες όπως οι Malokarpatan φροντίζουν να μην υπάρχει ιστορική λήθη

Σε μόλις πέντε τραγούδια, οι Malokarpatan ξεδιπλώνουν τις προοδευτικές ανησυχίες τους με ένα πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο. Η χρήση των synths, θα θυμίσει δικαίως μαζί με τις εναλλαγές ρυθμών το ‘70s προοδευτικό rock, οι λάτρεις του ακραίου ήχου θα ανακαλύψουν και μια ακόμη συνιστώσα της ηχητικής τους ταυτότητας. Τη μουσική πλευρά του απαράμιλλου κάλους που ονομάζεται Mercyful Fate. Η κληρονομιά των Δανών, δεν είναι μόνο η αύρα, τα σόλο, και τα φωνητικά/στίχοι του Βασιλιά. Αποκρυπτογραφώντας το πώς ενσωμάτωναν progressive επιρροές σε ένα τόσο βλάσφημο τελικό αποτέλεσμα, μπάντες όπως οι Malokarpatan φροντίζουν να μην υπάρχει ιστορική λήθη.

Οι πέντε αυτές μακροσκελείς συνθέσεις των Malokarpatan, δεν παρουσιάζουν μόνο ένα εξελιγμένο προσωπείο, λειτουργούν όμως και σαν κειμήλιο underground μαύρης μαγείας

Την ίδια στιγμή, οι instrumental διδαχές των Iron Maiden, καθώς και το ανά καιρούς εμβληματικό galloping που χαρακτηρίζει τις μακροσκελείς συνθέσεις τους, ενυπάρχουν μαζί με την απόκοσμη μαγεία των Celtic Frost. Οι πέντε αυτές μακροσκελείς συνθέσεις των Malokarpatan, δεν παρουσιάζουν μόνο ένα εξελιγμένο προσωπείο, λειτουργούν όμως και σαν κειμήλιο underground μαύρης μαγείας. Αναμενόμενα, υπεράνω όλων, στέκει η κληρονομιά της σπουδαιότερης μπάντας που έβγαλε ο ακραίος ήχος. Η επίδραση του "Hammerheart" ενυπάρχει στη δημιουργία του "Krupinske Ohne" από τις πρώτες μόλις νότες. Μάλιστα, διάσπαρτες εξελίξεις κιθαριστικών θεμάτων, θα θυμίσουν και ύστερους Darkthrone. Άλλη μια απόδειξη πως οι Νορβηγοί δεν πάψανε ποτέ να είναι black metal στον πυρήνα τους.

Αυτό που επιτρέπει όμως σε αυτό το ηχητικό αμάλγαμα επιρροών να αναδείξει ακόμη περισσότερο τους Malokarpatan, είναι η θεματική του δίσκου. Βασισμένο σε ένα συνδυασμό υπαρκτών γεγονότων και προσώπων, με διακριτική αίσθηση του χιούμορ, άλλη μια απόδειξη της επιρροής των Master’s Hammer, και με ιδιαίτερη αφοσίωση στην εναλλαγή σκηνών και καταστάσεων, το "Krupinske Ohne", είναι μια τοπική ιστορία για μάγισσες. Συγκεκριμένα, στο Krupina του 17ου αιώνα, η ιερά εξέταση της περιοχής προέβη σε διάστημα περίπου ενός αιώνα σε σχεδόν σαράντα δολοφονίες γυναικών με την κατηγορία της μαγείας.

Οι Malokarpatan, ανακαλούν αυτά τα γεγονότα με μια μακάβρια διάθεση, προβάλλοντας όμως έναν θεατρικό αέρα. Οι συνθέσεις του δίσκου, πέρα από, παλαιομοδίτικου ύφους, προοδευτικής νοοτροπίας και εκτενούς μεγέθους, είναι και θεατρικές. Έτσι, όταν οι φωτιές του Krupina εξαλείψουν τα τέκνα του Διαβόλου, μέσα από τα επικά φωνητικά του, τρόπον τινά ομότιτλου, τραγουδιού που κλείνει τον δίσκο, ο ακροατής θα έχει γίνει μάρτυρας. Μάρτυρας, όχι μόνο μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας μυστικιστικού και απάνθρωπου χαρακτήρα, αλλά μάρτυρας και ενός δίσκου που δεν λειτουργεί απλά εξαιρετικά, ως άκουσμα.

Το "Krupinske Ohne", αποτελεί τεκμήριο για ένα παρακλάδι του black metal, ιδιαιτέρως εξωτικό, που δεν βασίστηκε ποτέ στα επιφανειακά old-school κουτάκια

Το "Krupinske Ohne", είναι ο καλύτερος δίσκος των Σλοβάκων. Μάλιστα, είναι, ένας από τους καλύτερους black metal δίσκους που άκουσα έως τώρα. Καταφέρνει να ισορροπήσει εξαιρετικά τις επιρροές του, να επεκτείνει την ηχητική ταυτότητα της μπάντας, να μην διαθέτει στιγμή ανακύκλωσης, να αποτελείται από ευκολομνημόνευτες συνθέσεις. Ανάμεσα σε όλα αυτά, καταφέρνει να αποτελέσει ένα κειμήλιο μουσικολογικής αξίας. Όπως είχα αναφέρει προηγουμένως, οι Malokarpatan συνεισφέρουν στη μάχη κατά της ιστορικής λήθης. Το "Krupinske Ohne", αποτελεί τεκμήριο για ένα παρακλάδι του black metal, ιδιαιτέρως εξωτικό, που δεν βασίστηκε ποτέ στα επιφανειακά old-school κουτάκια που κινήθηκαν οι απόγονοι των Darkthrone.

Οι Malokarpatan, πλέον μπορούν δικαίως να περηφανεύονται πως κυκλοφόρησαν κάτι που στο μέλλον, έχει τα φόντα να θεωρηθεί cult classic, ανάλογο των δίσκων των Cultes Des Ghoules. Η ποιότητα των συνθέσεων ,η συμπάγεια του concept, και κυρίως η αφοσίωση που έδειξαν οι δημιουργοί του, τους επιτρέπουν να ξεχωρίσουν. Μάλιστα, η περήφανη φορεσιά των επιρροών τους, θα επιτρέψει και σε νέο κοινό να εξερευνήσει το ηχητικό αυτό μονοπάτι πίσω στην ιστορία. Όπως ο, πρόσφατα εκλιπών, Max Von Sydow, είχε ξεκινήσει προς τα ενδότερα της χώρας του καβάλα στο άλογο, έτοιμος για μια παρτίδα σκάκι με τον Θάνατο. Θυμάστε τη μουσική υπόκρουση αυτής της σκηνής; Κάπως έτσι ξεκινά και ο δίσκος. Απλώς, εδώ ετοιμαστείτε για μια θύελλα βουκολικής πανώλης και όχι πανούκλας.

"Where the jealous light of Jerusalem's god cannot reach
Four times has been Krupina set ablaze that year
and lo - the first of the flames was a sign from the horned captain.

Remember their bequest, and carry ye on the torch of Pan:
the terrifying flame of knowing, which was handed to humankind at the dawn of time."

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET