Machine Head

Machine Fucking Head Live

Roadrunner (2012)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 03/12/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ο γνωστός άτυπος κανόνας που θέλει ένα live άλμπουμ να προοιωνίζει την αλλαγή πλεύσης ενός συγκροτήματος έχει ισχύσει και για τους Machine Head. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί η διαφαινόμενη κατεύθυνση που είχαν πάρει οι Αμερικανοί μέσω των "The Burning Red" και "Supercharger" θα μπορούσε να είχε γίνει η ταφόπλακά τους, αν είχαν συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση. Έτσι, το "Hellalive" του '03 μπορεί κάλλιστα να αναγορευτεί ως σημείο μηδέν για την μετέπειτα πορεία τους, αφού μόλις λίγους μήνες μετά η μπάντα κυκλοφόρησε το ασήκωτο "Through The Ashes Of Empires". Έπειτα ήρθε η -καλλιτεχνική και εμπορική- γιγάντωση του ονόματός τους με το αριστουργηματικό "The Blackening", πριν φτάσουμε στο περσινό "Unto The Locust", το οποίο διατήρησε το brand name των Machine Head στην κορυφή του σύγχρονου mainstream metal.

Εννέα χρόνια μετά το "Hellalive", λοιπόν, η παρέα του Robb Flynn αποφασίζει να κυκλοφορήσει τη δεύτερη ζωντανά ηχογραφημένη δουλειά της, ρίχνοντας το βάρος στους δύο τελευταίους δίσκους της, από τους οποίους προέρχονται οι περισσότερες επιλογές. Αναλυτικά, εδώ το "Unto The Locust" παρουσιάζεται σχεδόν στην ολότητά του (μόνο το "Pearls Before The Swine" απουσιάζει), ενώ τρία κομμάτια αναλαμβάνουν να εκπροσωπήσουν το "Blackening" και δύο το "Burn My Eyes", με τα υπόλοιπα τέσσερα άλμπουμ να συνεισφέρουν με ένα κομμάτι έκαστο.

Η ποιότητα των εκτελέσεων, όπως αποτυπώνεται στο "Machine Fucking Head Live", δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης, όπως άλλωστε και το μέγεθος της δυναμικής που βγάζει η μπάντα στο σανίδι, συνεπώς από άποψη περιεχομένου δεν χωράνε πολλές επεξηγήσεις. Ο όγκος στην απόδοση κομματιών σαν τα "I Am Hell", "Imperium", "Locust", "Old", "Ten Ton Hammer", "Halo" και "Davidian" είναι θηριώδης εκ φύσεως, η πιστότητά τους άρτια και η κάλυψη της δισκογραφίας ικανοποιητική, καθιστώντας τα 100 λεπτά του διπλού CD υπεραρκετά για οποιονδήποτε οπαδό.

Πέρα από τα προφανή «θέλαμε να δείξουμε πού βρίσκεται η μπάντα, 18 χρόνια μετά» του δελτίου Τύπου, η παρούσα κυκλοφορία αποτελεί πράγματι μία πρώτης τάξεως υπενθύμιση για το ποιόν των Αμερικανών επί σκηνής. Αφήνοντας στην άκρη πιθανά παράπονα για τις ελλείψεις, τόσο της εκτενούς παρουσίασης του παρελθόντος τους όσο και της ύπαρξης ενός συνοδευτικού οπτικού μέρους, το "Machine Fucking Head Live" είναι το live άλμπουμ που οι Machine head όφειλαν να έχουν στη δισκογραφία τους και το γεγονός ότι έρχεται στο καλύτερο χρονικό σημείο της καριέρας τους τού δίνει και την ιδιότητα του πιο αντιπροσωπευτικού. Τώρα, εάν τηρήσει την «παράδοση», σημαίνοντας ένα ακόμα προμήνυμα αλλαγών στη μελλοντική τους πορεία, μόνο ο χρόνος θα το δείξει.
  • SHARE
  • TWEET