Mac DeMarco

"Salad Days" ή αλλιώς ξέγνοιαστες μέρες, όπου η αθωότητα και ο ενθουσιασμός είχαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ η απειρία μαζί με την ανωριμότητα έλεγαν πάντα την τελευταία λέξη. Το οξύμωρο στον τελευταίο δίσκο του Mac DeMarco είναι ότι κάθε άλλο παρά ανώριμος είναι, αφού συμπεριφέρεται με ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία σε θέματα που αφορούν στον έρωτα, την προσωπική εξέλιξη ή απλά καθημερινά πράγματα όπως το να ανησυχείς για το αν θα βγει καλό το κούρεμά σου.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε την 1η Απριλίου του '14 και λαμβάνοντας υπόψη την «πολύχρωμη» προσωπικότητα του DeMarco, πολλοί ίσως θεώρησαν ότι στόχευε σε κάποιο πρωταπριλιάτικο αστείο. Οχτώ μήνες μετά και ύστερα από πολλές ακροάσεις, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι δεν πρόκειται περί φάρσας αλλά για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε.

Το "Salad Days" δεν διαφέρει σε ύφος από τον προηγούμενό του "2", κίνηση η οποία ήταν στοχευμένη, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος ο DeMarco, καθώς δεν ήθελε να ξαφνιάσει με κάποια τεράστια αλλαγή στον ήχο του. Βασική διαφορά μεταξύ των δύο αποτελεί κυρίως το στιχουργικό μέρος τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη διάθεση.

Πιο μελαγχολικός αλλά και πιο σοβαρός ταυτόχρονα με τα θέματα που καταπιάνεται, ο DeMarco μας δηλώνει ξεκάθαρα από την αρχή με το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου ότι «οι ξέγνοιαστες μέρες έχουν περάσει». Επόμενη στάση το "Blue Boy", με τον «χαβανέζικο» ήχο της κιθάρας σχεδόν να σου επιβάλλει να χαλαρώσεις και να ξεχάσεις οποιαδήποτε άγχη σε καταβάλλουν. Συνέχεια με το "Brother", αισθησιακός ρυθμός από τη μία, συμβουλευτικός στίχος πλημμυρισμένος από σοφία από την άλλη, σε βάζουν σε σκέψεις σχετικά με τις προτεραιότητες που θέτεις στη ζωή σου. Στα "Let Her Go" και "Treat Her Better" απλουστεύει τα πράγματα στις σχέσεις με γλυκές μελωδίες και ξεκάθαρες κουβέντες.

«Tell her that you love her, if you really love her
But when your heart just ain't sure, let her go
Treat her better, boy
If having her at your side's something you enjoy»

Ακολουθεί το "Let My Baby Stay", μια ακουστική μπαλάντα η οποία αφορά στην κοπέλα του DeMarco και την ανησυχία του σχετικά με την παραμονή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς θεωρείται παράνομη μετανάστης. Το "Goodbye Weekend" μόνο αλλόκοτο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ακούγοντας τις πρώτες νότες σκέφτεσαι πως είτε η κιθάρα είναι ξεκούρδιστη, είτε πως το πικάπ σου έχει χαλάσει. Στην ουσία τίποτα από τα δύο δεν ισχύει και μάλιστα, σε συνδυασμό με τα ψυχεδελικά φωνητικά του DeMarco, το καθιστούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του δίσκου. Τον αμιγώς κιθαριστικό ήχο που κυριαρχεί «σπάνε» τα "Passing Out Pieces" και "Chamber Of Reflection", δύο από τα πιο ξεχωριστά κομμάτια του άλμπουμ. Το πρώτο επιβλητικό και σκοτεινό κυρίως λόγω των πλήκτρων τα οποία θυμίζουν σε ύφος εκείνα του "Decades" των Joy Division ενώ το δεύτερο ήρεμο και χαλαρωτικό με τον καθησυχαστικό του τόνο. Κλείσιμο με τα "Go Easy" και το ορχηστρικό "Jonny's Odyssey", ενώ ο δίσκος ολοκληρώνεται με τις ευχαριστίες και τον χαιρετισμό του DeMarco.

Ύστερα από μια εκτεταμένη περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του "2", η οποία διήρκησε σχεδόν ενάμιση χρόνο, το "Salad Days" αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό το συναίσθημα, την ανάγκη για ξεκούραση και περισυλλογή. Η απλότητα των συνθέσεων, το ιδιόρρυθμο στυλ και η «ειλικρίνεια» του DeMarco συνθέτουν τον πιο ώριμο και επιτυχημένο δίσκο του μέχρι στιγμής. God Bless!