MGMT

Στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης υπάρχουν εξωγήινοι. Τους λένε Andrew VanWyngarden και Ben Goldwasser. Tη γλώσσα που χρησιμοποιούν για να μιλάνε σε μας, τους γήινους, την έμαθαν από τον Ziggy Stardust και η ψυχεδελική pop απέκτησε τους νέους της hype ήρωες. Η μεγάλη δυσκολία για την αφεντιά μου είναι να καταφέρω να διαλέξω αν πρόκειται για έναν εύπεπτο ογκόλιθο ή για μια δυσλειτουργική μεγαλειώδη ζεύξη. Αποφασίστε εσείς, μην τα κάνω όλα μόνος μου.

Η μυστηριακή αστροταξιδεμένη ηλεκτρονική pop των MGMT διαλέγει προσωπεία από το αρχαίο progressive υπερώο της δεκαετίας του '70 και τα βυθίζει στη Στύγα της πιο σύγχρονης χρήσης του συνθεσάιζερ. Το ιδιαίτερο σύμπαν του "Oracular Spectacular" γεννά εικόνες μουσικής παραίσθησης, καθώς ο κακός disco εαυτός του Jagger μεταμορφώνεται στον καλό glam εαυτό του Bowie, οι The Knife προσπαθούν να παίξουν ψυχεδελικό space rock και οι Daft Punk διασκευάζουν το funk του Prince. Το ντεμπούτο των MGMT, ως σύλληψη, εκθαμβώνει και, στο άλμα από τις γερασμένες psych / prog ρίζες μέχρι την υπερμοντέρνα pop αισθητική, η γεύση διαφόρων πονηρών, που έδρασαν στο ενδιάμεσο, όπως οι Flaming Lips και οι Suede, γίνεται αισθητή στην άκρη της γλώσσας.

Χωρίς περιττό δευτερόλεπτο, το άλμπουμ εξημερώνει τα ήθη με χυδαίες ανάλαφρες μελωδικές περιπλανήσεις στο διάστημα και γίνεται αστρόπλοιο που κυβερνάται από τον David Bowie, παρόντα όπως ο Jaga στη Thundera. Η στιβαρότητα του μουσικού concept στηρίζεται στην αποδοχή του γεγονότος ότι ο rock αμαρτωλός βίος είναι μια ρομαντική φαντασίωση που συνεχίζει να ζει στον κόσμο που πλάθουν οι νεαροί καλλιτέχνες, σαν παιδιά. Παιδιά φαντασιόπληκτα, που μοιράζονται το παιχνίδι τους μαζί μας για σαράντα λεπτά.