Lucifer Was

Η περίεργη αυτή περίπτωση συγκροτήματος που ξεκίνησε στα '70s χάθηκε στη συνέχεια και γνώρισε τις δόξες της τα τελευταία 15 χρόνια έχει αποκτήσει περιέργως (;) απολύτως σύγχρονη υπόσταση αφού το αναχρονιστικό rock τους ταιριάζει γάντι με το αναβιωτικό κίνημα που έχει πετύχει να αποκτήσει σταθερή βάση τα τελευταία αρκετά χρόνια. Το γεγονός ότι είναι και αυτοί Σκανδιναβοί (Νορβηγοί) απλώς επιβεβαιώνει το μύθο γύρω από τις περιοχές αυτές και το συγκεκριμένο ήχο.

Στο δίσκο αριθμό «6» έχουν φυσικά μπολιάσει (εδώ και καιρό δηλαδή) με νέο αίμα τα μέλη τους και αυτό δίνει και την πιο σύγχρονη (λέγε με και μεταλλική) χροιά στη μουσική τους που κάνει την εμφάνισή τους σε σημεία στο δίσκο ευγενική χορηγία της ρυθμικής τους βάσης. Ομολογουμένως όμως είναι στο ακραιφνώς παλιομοδίτικο στυλ τους, αυτό που ακροβατεί ανάμεσα στο hard rock και το prog rock, πάντα με '70s αναφορές, όπου διαπρέπουν. Τι να τα κάνω λοιπόν τα power cords του "The Devil Is The Boss Universal" όταν ακολουθεί το hammond και το φλάουτο του "Crazy World Turns To Me";

Ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία η μουσική των Lucifer Was δείχνει κι άλλα πρόσωπα με την πολύ καλή φωνή του John Ruder να ενισχύει πάντως όλα τα τραγούδια (κι ας θυμίζει επικίνδυνα σε προφορά τον Klaus Meine). Έχουμε λοιπόν και ακουστική ("I Am Outside") και πιανιστική ("Diesgrows") μπαλάντα και περίτεχνο a la Deep Purple/Uriah Heep hard rock/prog ("From Behind Everybody's Blind"), έχουμε όμως και πιο μέτριες στιγμές που περισσότερο ακολουθούν μανιέρα παρά δείχνουν έμπνευση και μάλιστα μερικές φορές με μία πομπώδη διάθεση που δεν βοηθάει (π.χ. "Silver Spoon").

Αν δεχτούμε ότι κάθε είδος μουσικής χρειάζεται πέρα από κορυφαίες κυκλοφορίες και μερικές ακόμα καλές δουλειές που θα δυναμώσουν την βάση των θαυμαστών του, τότε οι Lucifer Was αναλαμβάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά, μένοντας μεν μακριά από τον αφρό, δίνουν βάθος στο ιδίωμά τους και προσφέρουν τόσες καλές στιγμές όσες χρειάζονται για να μην αγνοηθούν.