Lonewolf

The Fourth And Final Horseman

Napalm (2013)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 09/08/2013
Άξιο, αντιπροσωπευτικό δείγμα καλού heavy metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τη σήμερον ημέρα όλοι έχουν παίξει τα πάντα και δυστυχώς είναι λίγοι αυτοί που προσφέρουν κάτι καινοτόμο. Έτσι, το κάθε συγκρότημα επιλέγει το δρόμο που θέλει να πορευτεί. Κάποιοι υποκύπτουν στα θέλω της εκάστοτε εταιρίας, για να έχουν πρόσκαιρη επιτυχία. Άλλοι κοπιάρουν τους μεγάλους, κάποιες φορές αναίσχυντα, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να μπουν στις συνειδήσεις των οπαδών πολύ γρήγορα και να έχουν το επάγγελμα του μουσικού σαν βασική απασχόληση. Οι υποκατηγορίες του τι θέλει κάθε σχήμα να κάνει για να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας πολλές. Υπάρχει, όμως, μια από αυτές που περιλαμβάνει συγκροτήματα που από την πρώτη στιγμή κάνουν αυτό που θέλουν, παίζουν ότι γουστάρουν χωρίς παροτρύνσεις manager και έχουν επιλέξει να ακούγονται από λιγότερους σε αριθμό, αλλά άκρως συνειδητοποιημένους οπαδούς. Σε αυτή σίγουρα ανήκουν και οι Γάλλοι Lonewolf.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν την καριέρα τους, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, δισκογραφώντας full length άλμπουμ από το 2002 και μετά, ήταν από τα σχήματα που αγαπήθηκαν άμεσα από τους οπαδούς του underground κινήματος. Αρχικά, κατάγονται από μια χώρα, η οποία τουλάχιστον στο κλασικίζων heavy metal ό,τι παράγει είναι πολύ καλό. Έτσι, ο οπαδός που ψάχνεται πάντα θα ενδιαφέρεται να βρει σχήματα από εκεί. Οι Lonewolf δεν έχουν κρύψει την αγάπη τους για τους Running Wild και γενικά την Γερμανική σκηνή των 80s. Έχουν πάρει λοιπόν το ηχητικό στυλ των Γερμανών πειρατών, το έχουν αναμείξει με κλασσικού ήχου heavy metal μέρη, τα οποία είναι άλλοτε γρήγορα και άλλοτε mid tempo, μαζί με λίγα πιο επικά σημεία και έχουν δομήσει πάνω σε αυτά τα στοιχεία τις συνθέσεις τους. Ευτυχώς, έχουν επιλέξει το να ηχούν παραπλήσια των πειρατών και όχι να τους αντιγράφουν κι αν είστε οπαδοί που σας εξιτάρουν ιστορίες με δράκους, σπαθιά, πολεμικές κραυγές, ιστορίες για την Valhalla και οτιδήποτε παρεμφερές οι Lonewolf θα σας γοητεύσουν.

Οι συνθέσεις τους είναι ιδανική μίξη γερμανικού κλασικού και τευτονικού metal, έχοντας καλπάζουσες μελωδίες και riff που αν μη τι άλλο χαίρεσαι να ακούς. Εκτός των Running Wild, σε πολλούς ίσως θυμίσουν και τους Grave Digger, μια και ο τραγουδιστής Jens Borner θα μπορούσε να είναι ο αδερφός του Chris Boltendahl όσον αφορά στα φωνητικά, ενώ πολύ σημαντικός παράγοντας είναι ότι η φωνή του ταιριάζει απόλυτα με το ύφος των συνθέσεων. Η ωμότητα που εκπέμπει, «κολλάει» με το πολεμικό ύφος και το κλίμα που επικρατεί σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ. Ναι, αν με ρωτάγατε ίσως να προτιμούσα να ακούω μια πιο «καθαρή» φωνή, αλλά βάση τελικού αποτελέσματος είμαι ικανοποιημένος. Άλλωστε, μετά από πέντε άλμπουμ έχω συνηθίσει την φωνή του και δεν ξέρω πως θα ήταν οι συνθέσεις χωρίς αυτόν.

Μετά το πέρας της ακρόασης, αυτό που θα σου μείνει είναι οι συνθέσεις που θα σε κάνουν να θέλεις να ξανά ακούσεις το δίσκο. Οι Lonewolf έχουν τον τρόπο να γράφουν μελωδικά heavy / speed τραγούδια, με ωραία κολλητικά ρεφρέν που θα σε ανεβάσουν, θα σε τονώσουν ψυχολογικά, θα σε κάνουν να σηκώσεις ψηλά την γροθιά σου περήφανος που ακούς heavy metal και όχι άλλη μουσική, θα σου δώσουν τις ώρες διασκέδασης που χρειάζεσαι. Αν είστε λίγο πιο φανατικοί της μπάντας ή άπλα συλλέκτες καλού heavy metal προϊόντος, αναζητήστε την έκδοση με τα δυο επιπλέον τραγούδια.

Οι Lonewolf είναι μια μηχανή παραγωγής πολύ καλών άλμπουμ χωρίς προσθήκες πλήκτρων, αιθέριων φωνητικών ή πομπώδεις συνθέσεις. Εδώ, υπάρχει μόνο παραδοσιακό και αγνό heavy metal σε κάθε riff. Το "The Fourth And Final Horseman" αποτελεί μια από τις καλύτερες δουλειές του σχήματος και πρέπει να την ακούσετε αν είστε φίλος του ήχου. Μετά την ακρόαση, ψάξτε και τα υπόλοιπα προηγούμενα άλμπουμ τους και θα έχετε μια σφαιρική εικόνα για ένα σχήμα που σίγουρα αξίζει πιο μεγάλη αναγνώριση.
  • SHARE
  • TWEET