Lonely Robot

Ευτυχώς, πριν ξεκινήσω να γράφω για το δεύτερο άλμπουμ των Lonely Robot σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στο review του πρώτου δίσκου που είχα γράψει πριν δυο χρόνια και έτσι θα αποφύγω να γράψω τα ίδια πράγματα δεύτερη φορά.

Τόσο περί της ποιότητας που συνοδεύει τις δουλειές του John Mitchell και της συνεισφοράς του στη βρετανική progressive rock σκηνή, αλλά και για το ότι καταφέρνει να με αφήνει αδιάφορο με τις μουσικές των Lonely Robot, παρόλο που δεν έχουν κάτι μεμπτό να τους προσάψω.

Αυτή η κατηγορία δίσκων, που είναι πραγματικά καλοδουλεμένοι και προέρχονται από μουσικούς που συμπαθείς, αλλά δεν καταφέρνουν να σε κερδίσουν όσες ευκαιρίες κι αν τους δώσεις, είναι ίσως οι πιο δύσκολοι για να γράψεις κάτι γι' αυτούς. Οι σκέψεις συνοδεύονται διαρκώς με ένα «ναι, μεν αλλά...» που σου λέει να τους δώσεις μια ακόμα ευκαιρία, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν αλλάζει.

Στην προκειμένη περίπτωση, το "The Big Dream" ίσως να είναι λίγο καλύτερο του "Please Come Home", κυρίως λόγω του 8λεπτου instrumental, ομώνυμου, Pink Floydικού τραγουδιού, που είναι εύκολα το καλύτερο του δίσκου. Προσθέτοντας το λίγο πιο proggy "Everglow", το "The Divine Art Of Βeing" και το μελαγχολικό "Hello World Goodbye", κάπου εκεί τελειώνουν οι συνθέσεις που κατάφερα να ξεχωρίσω.

Κατά τα άλλα, η μουσική ταυτότητα των Lonely Robot παραμένει ίδια και σχεδόν απαράλαχτη, με τον John Mitchell να αναλαμβάνει φωνητικά, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα και παραγωγή, έχοντας τον πολύ Craig Bundell (συμπαίκτη του στους Frost και ντράμερ του Steven Wilson πλέον) στα ντραμς. Η μόνη διαφορά αυτήν τη φορά είναι πως δεν υπάρχουν guest μουσικοί να δώσουν μια διαφορετική πινελιά σε κάποιες συνθέσεις.

Όσο περνάει ο καιρός τόσο νιώθω να απομακρύνομαι από τις κυκλοφορίες που βγάζει η αγαπημένη μου Inside Out, πέραν κάποιων ονομάτων που συνεχίζουν σε αυτήν. Lonely Robot, The Mute Gods, Nad Sylvan, Tim Bowness κι όλα τα συναφή, μου φαίνονται όλα συμπαθητικές μετριότητες, που απευθύνονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό. Όση ποιότητα κι αν διαθέτουν, όσο καλαίσθητες κι αν μοιάζουν οι δουλειές τους, δεν μπορώ να διακρίνω τι το επιπλέον προσφέρουν στο progressive ιδίωμα.