Little Feat

Join The Band

Proper (2008)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 28/11/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Little Feat ήταν μία ακόμα από τις αμερικανικές μπάντες που ερχόμενη από το Νότο κατάφερε με τη jam λογική της, τη δεξιοτεχνία των μελών της και τις συνεχείς live εμφανίσεις να ενσωματώσει πολλά, και ενίοτε αντιφατικά, μουσικά είδη, όπως τη country, τα blues, το rock 'n' roll, τη soul και τη fusion. Αν και ποτέ δεν απέκτησαν το κοινό των Allman Bros ή των Grateful Dead, για παράδειγμα, ήταν αγαπημένοι πολλών κριτικών και αυτό τους στήριξε αρχικά μέχρι να έρθει και η δίκαιη αλλά αργοπορημένη εμπορική επιτυχία. Οι δε πρώτοι δίσκοι τους είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον.

Αν και πάντα πορεύονταν υπό το όραμα και την εξουσία του συνθέτη / κιθαρίστα / τραγουδιστή Lowell George (πρώην μέλος των Mothers Of Invention του Zappa), αποτελούνταν από εξαιρετικούς μουσικούς που με δυσκολία μπορούσαν να δεχθούν τον άστατο και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του φυσικού ηγέτη τους, με προεξέχοντες τους Barrere και Payne σε κιθάρα και πλήκτρα αντίστοιχα. Είχαν ήδη αρχίσει να επιβάλλουν το δικό τους, πιο αυτοσχεδιαστικό, χαρακτήρα στο γκρουπ όταν ο Lowell, πνιγμένος στις καταχρήσεις, αποφάσισε να διαλύσει τους Little Feat για να προχωρήσει σε solo καριέρα, η οποία και αυτή διακόπηκε, πριν καλά καλά ξεκινήσει, από το θάνατό του. Από τότε και μετά, το συγκρότημα, καθοδηγούμενο από τους «υπαρχηγούς» και αποδεικνύοντας τελικά ότι όντως δεν αποτελούσαν απλώς τη συνοδευτική μπάντα του George, αλλά ένα σύνολο ισάξιων μουσικών, διατηρεί το όνομα αλλά και τη χάρη των Little Feat, περιοδεύοντας (κυρίως) και ηχογραφώντας (δευτερευόντως).

Το φετινό τους πόνημα είναι το πρώτο μετά από πενταετή απουσία από το στούντιο αλλά κι αυτό όχι με καινούργιο υλικό. Αποτελείται από διασκευές είτε σε παλιότερα τραγούδια τους είτε σε άλλες γνωστές ή λιγότερο γνωστές συνθέσεις, βοηθούμενοι όμως εδώ από πολλούς και άξιους συναδέλφους τους. Το country και rock 'n' roll στοιχείο είναι αυτά που έχουν πλέον μείνει ως πιο ισχυρά και κυριαρχούν στη μουσική τους, άρα καθόλου περίεργο που από αυτούς τους χώρους αντλούνται τόσο οι συμμετέχοντες όσο και οι διασκευές.

Αν χωρίσουμε τα τραγούδια του "Join The Band" σε δύο κατηγορίες μπορούμε να αναζητήσουμε και διαφορετικά χαρακτηριστικά στην κάθε μία. Από τη μία πλευρά έχουμε τις επανεκτελέσεις επιλεγμένων στιγμών από τη δισκογραφία τους, όπου το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο «κάτι» που αναμένεται να προσδώσουν οι καλεσμένοι του γκρουπ. Από την άποψη αυτή υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές, όπως το "Fat Man In The Bathtub" με τον Dave Mathews, το "Oh Atlanta" με τον Chris Robinson των Black Crowes και το "Spanish Moon" με τον Vince Gill στην ακουστική κιθάρα. Στην πλειοψηφία τους πάντως δεν προσθέτουν καμία ιδιαίτερη «τσαχπινιά», με αποτέλεσμα να μη μπορούν να ξεφύγουν από τη βαριά σκιά του αυθεντικού. Ας εξαιρεθεί για συναισθηματικούς, κυρίως, λόγους και το "Trouble", όπου συμμετέχει η κόρη του μακαρίτη George.

Βάζοντας στη δεύτερη κατηγορία τις διασκευές, εδώ θα περίμενε κανείς και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο δίσκο. Δυστυχώς, όμως, ούτε εδώ θα βρούμε κάτι το εξαιρετικό. Μπορεί η απόδοση των μουσικών να παραμένει υψηλότατη, αλλά οι επιλογές δείχνουν «εκ του ασφαλούς» και χωρίς εκπλήξεις. Τι μπορούν να προσφέρουν τα "See You Later Alligator", "This Land Is Your Land" και "The Weight"; Εξαιρετικά μεν, εξαντλητικά χιλιοπαιγμένα δε. Μόνο η συμμετοχή του Bob Seger στο πολύ ευχάριστο "Something In The Water" του Jeff Steele είναι άξια αναφοράς και ξεχωρίζει εύκολα από τις υπόλοιπες.

Δεν είναι απογοήτευση (άλλωστε ποιος περίμενε κάτι πολύ διαφορετικό;), αλλά μάλλον ο δίσκος αυτός μετά από κάποιο διάστημα θα επισημαίνεται ως υποσημείωση στην, ούτως ή άλλως συνυφασμένη με τον Lowell George, δισκογραφία των Little Feat. Σίγουρα θα είναι μία απαραίτητη προσθήκη στη δισκοθήκη των φίλων του γκρουπ και θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μία εισαγωγή στη φιλοσοφία τους, αν αυτό δε γινόταν πολύ πιο αποτελεσματικά με οποιοδήποτε άλμπουμ τους της δεκαετίας του '70.

  • SHARE
  • TWEET