Linkin Park

Living Things

Warner (2012)
Από τον Γιάννη Κοτζιά, 29/06/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τον καλό καλλιτέχνη δεν τον ορίζει αποκλειστικά η ποιοτική δουλειά, αλλά και η ευελιξία στον καλλιτεχνικό τομέα που πραγματεύεται. Η δυσαρέσκειά μας με το "A Thousand Suns" των Linkin Park δεν πήγαζε από τη διάθεση του συγκροτήματος να κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά αποκλειστικά από το έλλειμμα ποιότητας που παρατηρήθηκε στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Η μουσική στροφή που πήραν οι Linkin Park στο "A Thousand Suns" εν τέλει δεν τους κόστισε ιδιαιτέρως, πέρα από «γκρίνιες» των παλαιοτέρων fans για τους οποίους το "Hybrid Theory" παραμένει «ευαγγέλιο», όμως δημιούργησε μια επιπλέον περιέργεια για το πώς θα χειρίζονταν την επόμενη δισκογραφική τους προσπάθεια.

Η πέμπτη δουλειά των Linkin Park, "Living Things", ήρθε πιο σύντομα απ' ότι μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα. Ενώ τα προηγούμενα άλμπουμ είχαν ένα σχεδόν τετραετές κενό ανάμεσά τους, το "Living Things" μάς αποκαλύφθηκε σε λιγότερο από δύο χρόνια. Ενδεχομένως η κίνηση αυτή να δείχνει και μια πρόθεση της μπάντας να ξεκαθαρίσει όσο το δυνατόν νωρίτερα την μπερδεμένη κατάσταση που προέκυψε από το "A Thousand Suns". Καταφέρνουν, όμως, όντως να ξεμπερδέψουν τη συγκεκριμένη κατάσταση, την αφήνουν να αιωρείται ή την ανακατεύουν περαιτέρω;

Στο "Living Things" τελικά οι Linkin Park δίνουν μια ξεκάθαρη απάντηση για το τι πρεσβεύει η μπάντα πλέον. Καλώς ή κακώς (για μερικούς) οι Linkin Park ήδη από το "Minutes To Midnight" δείχνουν πως δε θέλουν πλέον να φέρουν την ταμπέλα του nu metal αλλά μια νέα, πιο γενικού χαρακτήρα. Το νέο τους άλμπουμ κατά κάποιον τρόπο είναι ένα πάντρεμα του mainstream ύφους που είχε το "Minutes To Midnight" και των καινοτομιών που δοκίμασαν στο "A Thousand Suns". Θέτοντας το ζήτημα σε πιο πρακτικές βάσεις, οι Linkin Park φίλτραραν τις εμπειρίες που αποκόμισαν από το "A Thousand Suns", αλλά αυτή τη φορά δούλεψαν προσεκτικότερα και με μεγαλύτερη λογική τις συνθέσεις τους καθιστώντας το "Living Things" σαφώς πιο ουσιώδη και καλύτερη προσπάθεια από τον προκάτοχο του.

Το εναρκτήριο "Lost In The Echo" ίσως αποτελεί και το καλύτερο παράδειγμα επίτευξης συνθετικής ισορροπίας στο "Living Things". Εύηχα synthesizers στο προσκήνιο, δυνατές κιθάρες στο background, ραπάρισμα από τον Shinoda και χαρακτηριστική ερμηνεία από τον Bennington, του οποίου οι εξάρσεις σε κομμάτια όπως το "Victimized" και το "Lies Greed Misery" είναι και ο μόνος δεσμός με το «σκληρό» παρελθόν της μπάντας. Τα "In My Remains", "I'll Be Gone", "Castle Of Glass", "Powerless", όπως και το πρώτο single "Burn It Down", αποτελούν μια σειρά από αξιοπρόσεκτες easy-listening στιγμές με χαρακτηριστικά refrain που δείχνουν την αναμφισβήτητη ικανότητα τους στο songwriting. Στον αντίποδα, η τριάδα των "Roads Untraveled", "Skin To Bone" και "Until It Breaks" δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στο άλμπουμ.

To "Living Things" σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί το πιο δυνατό σημείο των Linkin Park, όπως τα "Hybrid Theory" και "Meteora", και ούτε έχει σκοπό να υψώσει το ανάστημά του δίπλα τους. Αποδεικνύεται, τελικώς, ένα αρκετά ώριμο και κατασταλαγμένο άλμπουμ που αποδεικνύει άλλη μια φορά το πόσο ανοιχτόμυαλη μπάντα είναι οι Linkin Park που μέσα από τα λάθη της και τη διάθεσή της για δουλειά καταφέρνει να επανακάμψει ποιοτικά χωρίς να αναμασάει πετυχημένες συνταγές του παρελθόντος.
  • SHARE
  • TWEET