Ligfaerd

Το black metal δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί όσον αφορά το τεχνικό σκέλος να μην αποτελεί το πιο απαιτητικό παρακλάδι του ακραίου ήχου όμως από άποψη ατμόσφαιρας κι αισθητικής είναι ένα είδος μουσικής που δεν μπορεί να παίξει ο καθένας. Ή μάλλον, πιο σωστά, δεν μπορεί να το παίξει ο καθένας με επιτυχία και χωρίς να κινδυνεύσει να χαρακτηριστεί γραφικός ή γελοίος.

Θα ήταν άδικο να υποστηρίξω ότι οι Ligfaerd εμπίπτουν στην παραπάνω κατηγορία καθώς φαίνεται να γνωρίζουν καλά τις ιδιομορφίες του black metal. Οι Δανοί έχουν στο βιογραφικό τους ήδη δύο δίσκους, το "Med Dod For Oje" του 2011 και το "Dagen For Os - Natten For Eder" του 2016, και τώρα κυκλοφορούν την τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο "Den Ildrøde Konge". Σε αυτή, μας παραδίδουν γενναίες δόσεις blast beat και καταιγιστικά black metal riff τα οποία φυσικά συνοδεύονται από τα απαραίτητα φωνητικά. Σε αυτό το κομμάτι, ο Sod κάνει καλή δουλειά παρόλο που, για να είμαι ειλικρινής, η φωνή του και τα ουρλιαχτά του δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο ή το μοναδικό.

Εκ πρώτης λοιπόν όψης μιλάμε για μια κυκλοφορία στην οποία εμπεριέχονται όλα τα στοιχεία που περιμένει κανείς από αυτή. Τα προβλήματα ξεκινάνε όταν αρχίσεις να ακούς τον δίσκο λίγο πιο προσεχτικά και συνειδητοποιήσεις ότι τελικά μένει μόνο εκεί. Με σαφείς επιρροές από τη σουηδική black metal σκηνή, οι Ligfaerd σε καμία στιγμή δεν ακούγονται σαν κάτι ξεχωριστό. Ναι, το κιθαριστικό παίξιμο είναι σωστό. Ναι, ο Vákheimnir στα ντραμς παραδίδει σεμινάριο ποδοβολητού. Ναι, το συγκρότημα εξελίσσει τις ενορχηστρώσεις του με περισσότερες εναλλαγές που κρατάνε το ενδιαφέρον. Όμως, το συνολικό αποτέλεσμα δεν ξεφεύγει από την αναμενόμενη φόρμα με αποτέλεσμα να μην σου δημιουργεί τελικά την ανάγκη να θέλεις να επιστρέψεις σε αυτό.

Βέβαια, στις περιπτώσεις που οι ταχύτητες μειώνονται όπως π.χ. στο "Kioge Huskors 1608-1615" ή στο "Sortekunst" το συγκρότημα δείχνει πιο συγκεντρωμένο και παρουσιάζει δείγματα γραφής που κάνουν το σχήμα να ξεχωρίζει από τον black metal σωρό. Πάνω όμως που πάει να ξετυλίξει το δικό του μουσικό όραμα, τελικά επιλέγει τον εύκολο συνθετικά δρόμο που δυστυχώς τον έχουν διαβεί πάρα πολλοί ήδη στο παρελθόν και με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ο δίσκος δεν θα αρέσει σε πολλούς φίλους του ιδιώματος. Ειδικά όσοι αγαπούν τους Dark Funeral και τους Marduk θα βρουν εδώ στοιχεία που πιθανόν να τους ενθουσιάσουν. Ακόμη όμως και αυτοί νομίζω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πάθουν κάποιο σοκ με την ακρόαση του δίσκου. Όσον αφορά τους υπόλοιπους, δύσκολα θα ενθουσιαστούν με το νέο πόνημα των Ligfaerd καθώς η έλλειψη πρωτοτυπίας και ατμόσφαιρας σίγουρα θα τους κάνει να προσπεράσουν γρήγορα τον δίσκο. Πάντως, θα ήθελα πολύ να τους δω live καθώς έχω την αίσθηση ότι η μουσική τους πιθανόν να λειτουργεί καλύτερα εκεί.

Με λίγα λόγια, το "Den Ildrøde Konge" απευθύνεται κυρίως σε όσους γοητεύονται από την ταχύτητα και την ευθύτητα του ακραίου ήχου χωρίς να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν όλο αυτό κάπου το έχουν ξανακούσει. Τεχνικά οι Ligfaerd είναι ένα πολύ αξιοπρεπές συγκρότημα που όμως θα πρέπει να βρει τη δικιά του φωνή και ταυτότητα προκειμένου να καταφέρει να ξεχωρίσει σε μια σκηνή που παραμένει ιδιαίτερα πολυπληθής και δραστήρια.