Ligeia

Τριάντα λεπτά. Τόσα χρειάστηκαν οι Ligeia για να κερδίσουν τις εντυπώσεις και το σεβασμό μου. Αν και αρχικά με είχαν μπερδέψει με το ΑΟR-melodic εξώφυλλό τους, τα παιδιά από την άλλη μεριά του Ατλαντικού δε ντρέπονται να το πουν: στο δεύτερο δίσκο τους παίζουν post-grunge με metal στοιχεία και το καταδιασκεδάζουν!

"Ligeia" λέγεται ένα ποίημα του Edgar Allan Poe και το σχήμα το χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο για «να καταδικάσει όλα αυτά που το ενοχλούν», όπως γράφει στο δελτίο τύπου του δίσκου. Αυτά όμως δεν έχουν και πολύ σημασία, καθώς το "Bad News" ανοίγει με δύο πολύ ενδιαφέροντα metal/crust κομμάτια, για να συνεχίσει σε πιο ήπιους ρυθμούς, πιάνοντας τις post grunge φόρμες, στις οποίες και τα καταφέρνει ακόμα καλύτερα.

Εκεί ακριβώς που ξεπηδούν οι επιρροές από Nickelback και 3 Doors Down, το σχήμα δείχνει πως μπορεί να γράψει καλόγουστα, πιασάρικα κομμάτια, τα οποία δανείζονται χωρίς να αντιγράφουν τους προαναφερθέντες. Ειδικά όταν δεν ξεπέφτουν στην ευκολία του ραδιοφώνου και εμπλουτίζουν τον ήχο τους με growls και metal ξεσπάσματα στα τύμπανα, χωρίς όμως να χάνουν το μελωδικό πυρήνα τους...

Όμορφο δισκάκι από το πουθενά. Όσοι αγαπάτε την alternative rock σκηνή της Αμερικής, πλησιάστε τους και δε θα χάσετε...