Lacuna Coil

Με νωπές ακόμα τις μνήμες από την απογοητευτική εμφάνιση το προηγούμενο καλοκαίρι στη χώρα μας, οι Lacuna Coil προχωρούν στην πέμπτη κατά σειρά επίσημη κυκλοφορία τους. Το dvd (Visual Karma (Body, Mind And Soul)) που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα η μπάντα είχε προωθηθεί ως δώρο για τους οπαδούς που ανυπομονούσαν για το εν λόγω album. Το θέμα είναι αν το "Shallow Life" άξιζε της προσμονής αυτής.

Οι Lacuna Coil είναι μια μπάντα που συνεχώς αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς, κάτι το οποίο οφείλεται στο γεγονός ότι οι δουλειές της ακολουθούν μια σταδιακά ανοδική πορεία, με αποκορύφωμα το προηγούμενο album "Κarmacode", στο οποίο οι ισορροπίες έχουν αποκατασταθεί πλήρως και η μπάντα δίνει τον καλύτερο εαυτό της, στιχουργικά και μουσικά, μέχρι εκείνη τη στιγμή ασφαλώς. Δε θα έμπαινα στη διαδικασία να εκτιμήσω αν το "Shallow Life" είναι ένα βήμα προς το επόμενο σκαλοπάτι. Άλλωστε μια τέτοια εκτίμηση θα ήταν άκρως υποκειμενική.

Η είσοδος του album με τα "I Survive" και "I Won't Tell You" αποτελεί μια περιγραφή του ήχου των Lacuna Coil σήμερα, καθώς η φωνή της Cristina Scabbia, σε συνδυασμό με τα παραμορφωμένα ακόρντα που σχηματίζουν το metal background, οδηγεί σε refrain που κολλάνε στο μυαλό, ακόμα και μετά την «παρέμβαση» του Andrea Ferro στα φωνητικά, η παρουσία του οποίου θα μπορούσε να είναι πιο διακριτική.

Το "Shallow Life" ενώ ξεκινά, λοιπόν, με μια rock βάση που αγκαλιάζει την εμπορικότητα και συνεπώς παίζει με τη μνήμη του ακροατή που θα συνεχίσει να τραγουδά το ρεφρέν, ακόμα κι όταν μπει το επόμενο κομμάτι, δυστυχώς οδηγείται σε μια άνευρη κατάσταση που δε μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα συναισθήματα. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι το album δε στερείται καλών στιγμών αλλά ούτε πάσχει σε κάποιον τομέα ιδιαίτερα, καθώς οι συνθέσεις αλλά και η παραγωγή είναι σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Αυτό που στερείται είναι της αισθήσεως που θα έπρεπε να δίνει ως concept. Σε καμία στιγμή δε μπορείς να ακολουθήσεις το album ως μια συνέχεια, ως μια πορεία...

Το "Shallow Life”" ανήκει στην κατηγορία εκείνων των album που δε θα μπορούσες ποτέ να αναφερθείς με αρνητικά σχόλια. Δε θα μπορούσες όμως επίσης να το κατατάξεις υψηλά στις προτιμήσεις σου, ούτε καν για τη χρονιά που διανύουμε, και η βασική αιτία ίσως να κρύβεται στην έλλειψη κάποιας πρωτότυπης ιδέας ή στην έλλειψη κάποιου κομματιού που να δείχνει ότι μπορεί να σταθεί μέσα στο χρόνο, κάτι το οποίο είχαν οι Lacuna σε όλα τους τα albums μέχρι σήμερα.

Μια ευχάριστη παρέα, μια πολύ όμορφη φωνή και προσεγμένα κομμάτια που δε θα θυμάσαι και για πάντα.