Kruger

Όταν κάποιος ακούει για Λοζάννη και Ελβετία αυτόματα του έρχονται στο μυαλό έννοιες όπως σουγιάς, τυρί, ουδετερότητα, πολιτική. Οι οπαδοί φυσικά της ακραίας μουσικής μνημονεύουν τους Celtic Frost αλλά κάπου εκεί σταματούν οι συνειρμοί όσον αφορά τη μουσική.

Οι Ελβετοί Kruger προσπαθούν με τη δεύτερη κυκλοφορία τους να τοποθετηθούν στο μουσικό χάρτη και να διεκδικήσουν το μερίδιο τους στην αγορά. Ποια αγορά; Το πενταμελές σχήμα απευθύνεται σε κοινό που αρέσκεται στον post hardcore ήχο, όπως λέμε Neurosis ή Isis, αλλά και στους οπαδούς του death n' roll όπως το δίδαξαν οι τρισμέγιστοι Entombed. Οι Kruger με το "Cattle Truck" δείχνουν πως διαθέτουν τα στοιχεία εκείνα που είναι απολύτως απαραίτητα για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη μουσική σκηνή. Αν νομίζετε πως κάτι τέτοιο είναι εύκολο απλά παρατηρήστε πόσες κυκλοφορίες έχουμε κάθε μήνα. Ζόρικα τα πράγματα. Το κουιντέτο όμως δε δείχνει να απασχολείται ιδιαίτερα από τη συγκεκριμένη κατάσταση. Γιατί;

Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ στιβαρή και πως να μην ήταν άλλωστε αφού έχουν βοηθήσει τόσο ο Fredrik "θα βαρεθείτε να με βλέπετε" Nordstrom στο μιξάρισμα αλλά και ο Peter de Betou (Entombed, Dismember) στο mastering. Επιπλέον η μουσική της μπάντας αν και δεν κρύβει σε κανένα σημείο τις εμφανείς επιρροές που έχει από groups όπως Isis και Tool (βλέπε "Speedometer", "The Drive Run") ή Entombed (βλέπε "Captain America", "Yalta") καταφέρνει να μη σε κουράζει και κυρίως να μην είναι απίστευτα προβλέψιμη. Παραπέρα στα ατού της μπάντας σίγουρα προσμετρείται η ξεχωριστή φωνή του τραγουδιστή που σου μένει στο μυαλό και η ικανότητα του να αλλάζει χροιά και ρυθμούς κρατώντας σε υψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον του ακροατή. Τα ρυθμικά μέρη αποδίδονται πολύ καλά και προσδίδουν βάθος και δύναμη στη μπάντα. Φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν τα πολύ καλά riff και οι ατμοσφαιρικές μελωδίες που είχαμε συναντήσει άλλωστε και στην προηγούμενη δουλειά των Ελβετών που είχε κυκλοφορήσει το 2002 με τίτλο "Built For Speed".

Πέρα από τη μουσική όμως οι Kruger δείχνουν να έχουν και χιούμορ (αλλά και κόλλημα με τα αμάξια) το οποίο φαίνεται τόσο στους στίχους τους όσο και στους τίτλους των κομματιών τους. Για παράδειγμα στο "I Hate This Band" ο αυτοσαρκασμός του τραγουδιστή χτυπάει κόκκινο. Βέβαια στιχουργικά τα δίνουν όλα στο "Motorfuck" (που σίγουρα συγκαταλέγεται στα καλύτερα του δίσκου) όπου γράφουν "I 'm not into huge boobs, I 'm not into shaved pussies, I 'm not into she-males, I 'm not into leather strips... I am the Dirk Diggler (ο ήρωας της ταινίας Boogie Nights με τα μεγάλα προσόντα) of sheet metal". Όποιος όμως περιμένει κάτι πιο σοβαρό στιχουργικά (ή σοβαροφανές , ανάλογα πως το βλέπετε) σίγουρα δε θα ενθουσιαστεί. Αυτό που αποτελεί έκπληξη είναι πάντως η πολύ καλή διασκευή στους Depeche Mode με το "I Feel You" το οποίο η μπάντα έχει φέρει στα μέτρα της.

Αν λοιπόν σας αρέσουν οι μπάντες που προανέφερα, δεν ξινίσατε τη μούρη σας με τους Depeche Mode και σας αρέσει να ακούσετε και κάτι διαφορετικό από την Ελβετία, επενδύστε και δε θα χάσετε. Thumbs up για τους Kruger.