Kreator

Ορδή: Απειθάρχητος στίφος που επιδίδεται σε βιαιοπραγίες. Η Χρυσή Ορδή (μογγ. Алтан Орд, ρωσ. Золотая Орда) είναι ένας περιληπτικός ιστορικός όρος, ο οποίος περιγράφει τα μογγολικά και τουρκικά στρατεύματα που εισέβαλαν μέσω του Καυκάσου στην ανατολική και κεντρική Ευρώπη κατά τις πρώτες δεκαετίες του 13ου αιώνα (Μογγολική Εισβολή), καταλύοντας τη Βουλγαρία του Βόλγα και το Κράτος των Ρως. Χρησιμοποιείται επίσης για το βασίλειο (χανάτο) που συγκροτήθηκε από αυτά τα φύλα μετά την ολοκλήρωση της εισβολής, καταλαμβάνοντας στη μέγιστη ακμή του μια τεράστια επικράτεια, από τα Καρπάθια Όρη (Δ) έως την περιοχή των Αλτάι (Α), σε εδάφη που σήμερα ανήκουν στις παρακάτω χώρες:
- Ολόκληρη τη Μολδαβία και τη νότια Ουκρανία
- Το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας, εκτός από τη Φεουδαλική Δημοκρατία του Νόβγκοροντ
- Το μεγαλύτερο κομμάτι του Καζακστάν και ένα μικρό του Ουζμπεκιστάν
- Τη δυτική Σιβηρία, χωρίς όμως να φθάσει στον Αρκτικό Ωκεανό

Η ονομασία Χρυσή Ορδή επινοήθηκε κατά τη σύγχρονη εποχή (όπως π.χ. ο όρος Βυζαντινή Αυτοκρατορία) - η πρώτη γραπτή αναφορά σε αυτή γίνεται μόλις τον 17ο αιώνα. Οι ίδιοι οι κάτοικοί του φαίνεται πως αποκαλούσαν το κράτος τους Ουλούς Τζότσι (Γη του Τζότσι, γιου του Τζένγκις Χαν) ή Χανάτο Κιπτσάκ (από ένα αρχαίο τουρκικό φύλο που κατοικούσε στην περιοχή). Είναι επίσης περιληπτικός όρος, αφού δεν περιγράφει ένα συγκεκριμένο έθνος, αλλά μία πανσπερμία νομαδικών φύλων με κοινή μογγολική και τουρκική καταγωγή που τέθηκαν υπό κοινή ηγεσία. Το μείγμα αυτό αναφέρεται συχνά και ως Τάταροι, από την αρχαία μογγολική φυλή Τατά. Αυτή η ονομασία έχει επιβιώσει στους αιώνες, χαρακτηρίζοντας τους μογγολικής-τουρκικής καταγωγής κατοίκους της περιοχής του Βόλγα.

Οι Kreator, μια από τις μεγαλύτερες μπάντες που έχει αναδείξει η thrash metal κοινότητα, αποφάσισαν να δώσουν στη νέα τους δουλειά έναν τίτλο που χαρακτηρίζει τις δουλειές τους, αφού τα τραγούδια τους από το πρώτο κιόλας album θυμίζουν λυσσασμένες ορδές μαχητών που θέλουν να σφάξουν οτιδήποτε σταθεί στο πέρασμα τους. Λίγο πριν κυκλοφορήσει το album είχαν ειπωθεί πολλά, όπως είθισται από όλους τους μουσικούς. Τώρα πια, με την κάπως άσχημη εξέλιξη που έχει πάρει η heavy metal μουσική (αναφέρομαι στο θέμα της συνεχούς αντιγραφής του παρελθόντος), πριν ακούσω το τελικό αποτέλεσμα ενός δίσκου δεν πιστεύω κανέναν, γιατί πολλά λέγονται, τα οποία όμως δεν αντιπροσωπεύουν κάποιες φορές αυτό που θα ήθελε να ακούσει ο οπαδός. Ευτυχώς ο Δημιουργός είναι από τις σταθερές άξιες στο ιδίωμα, αφού όλα τα albums του είναι αν μη τι άλλο σε πολύ υψηλά standards. Έτσι και η νέα του δουλειά δε διαφέρει σε τίποτα από τις ήδη υπάρχουσες των τελευταίων ετών.

Επιθετικά ριφς που προσπαθούν να κατακτήσουν επιτακτικά τα αυτιά μας χαρακτηρίζουν και τα περισσότερα από τα νέα κομμάτια του group. Οι ταχύτητες και σε αυτή τη δουλειά είναι αυξημένες αρκετά, χωρίς βεβαίως να λείπουν και τα πιο αργά σημεία, καθώς επίσης και ο τσαμπουκάς που αποπνέουν συνήθως τα κομμάτια τους. Ο Δημιουργός εποίησε το επόμενο λογικό μουσικό βήμα μετά το "Enemy Of God". Το "Hordes Of Chaos" κινείται μουσικά στο ίδιο ύφος, χαρίζοντας στον ακροατή πολλές ώρες απόλαυσης.

Όλες οι συνθέσεις έχουν μια ασταμάτητη οργή, η οποία πηγάζει από τις ψυχές των μελών του group, κάτι που άλλωστε φαίνεται και μέσα από τους στίχους. Τα νέα τους τραγούδια αποτελούν μια ωδή στο thrash metal και σίγουρα θα ικανοποιήσουν όσους τα ακούσουν. Το "Hordes Of Chaos", όντας ένας τυπικός Kreator δίσκος της τελευταίας περιόδου, θα μπει στο πάνθεον των κυκλοφοριών τους. Δυστυχώς, παρόλο που τα νέα κομμάτια είναι και αυτά άκρως πορωτικά, χωλαίνουν λίγο λόγω παραγωγής, η οποία κάποιες φορές τα κάνει να ηχούν κάπως «ξερά» και όχι όπως θα τους άρμοζε. Εννοείται όμως ότι η αμεσότητα με τον ακροατή υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, αφού φαίνεται περίτρανα ότι το αποτέλεσμα είναι δημιούργημα ανθρώπων που πιστεύουν, αγαπούν και υποστηρίζουν αυτό που κάνουν.

Οι οπαδοί, σε όποιο είδος και αν ανήκουν, ακούγοντας το δίσκο θα καταλάβουν γιατί ορισμένοι μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουν να είναι σε μια συνεχή ανοδική πορεία. Σίγουρα ένας από τους λόγους είναι ότι κάποιοι έχουν ταυτότητα και δεν αντιγράφουν. Οι πρώτοι προχωράνε και μας χαρίζουν συνεχώς μουσικά διαμάντια που γράφουν με χρυσά γράμματα την ιστορία, ενώ οι δεύτεροι ίσως κάνουν μια πρόσκαιρη επιτυχία χωρίς αύριο. Τι λέτε ότι είναι σημαντικότερο;