Kotipelto & Liimatainen

Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν μάλλον με καχυποψία την ιδέα ενός ακουστικού ή αποτελούμενου από διασκευές άλμπουμ. Ευκαιρία για τους συντελεστές θα πουν να προσθέσουν μερικά χρήματα στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς ή απλά να συντηρήσουν για κάποιο διάστημα τη φήμη τους. Μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να είναι και η συνεργασία του τραγουδιστή των Stratovarius, Timo Kotipelto και του πρώην κιθαρίστα των Sonata Arctica, Jani Liimatainen. Δεν βρίσκονται και στη καλύτερη τους φάση οι Strato του Timo, φευγάτος ο Jani από τους Arctica, οπότε «ας ενώσουμε τις αποτυχίες (;) μας για να πούμε ότι κάτι κάνουμε».

Οι συντελεστές από τη μεριά τους θα υποστηρίξουν προφανώς ότι η ιστορία είναι αρκετά διαφορετική. Απ' όσο έψαξα την ιστορία τους, οι δυο τους μάλλον συνεργάστηκαν πρώτη φορά στους Cain's Offering το 2009 και έκτοτε έκαναν κατά διαστήματα σαν ντουέτο κάποια ακουστικά show στη πατρίδα τους (αμφότεροι Φινλανδοί). Η ιδέα λένε προέκυψε από τους οπαδούς οι οποίοι ακούγοντας τις ζωντανές εκτελέσεις ήθελαν και μια «κανονική» ηχογράφηση των κομματιών. Μπήκε και η εταιρία των Stratovarius στη μέση και έδεσε το γλυκό. Έτσι αντί για μια περιορισμένη fan-club κυκλοφορία έφτασε στ' αυτιά μας ένα κανονικό δισκάκι με το πιασάρικο τίτλο "Blackoustic". Ο καθένας μπορεί να διαλέξει όποια εκδοχή του ταιριάζει καλύτερα. Θα αποφύγω περαιτέρω σχολιασμό και θα περιοριστώ αυστηρά στη ουσία, που είναι βέβαια η μουσική ή, πιο σωστά, οι εκτελέσεις.

Μια σύντομη αναφορά πρώτα απ’ όλα στο tracklisting. Έχουμε τέσσερις διασκευές σε πασίγνωστα rock κομμάτια του παρελθόντος: "Out In The Fields", "Behind Blue Eyes", "Perfect Strangers" και "Rainbow Eyes". Έχουμε επίσης τέσσερα Stratovarius: "Black Diamond", "Hunting High And Low", "Speed Of Light" και "Coming Home". Τα υπόλοιπα είναι: δύο από το τελευταίο προσωπικό του Kotipelto, ένα των Sonata Arctica, ένα καινούριο και μια διασκευή σε κάποιο παραδοσιακό φιλανδικό. Η απόδοση των δύο μουσικών κρίνεται αρκούντως ικανοποιητική. Ο Kotipelto ακούγεται αρκετά φρέσκος, πραγματικά όσο καλύτερος θα μπορούσε να είναι και οι εκτελέσεις του Liimatainen που δεν περιορίζεται φυσικά μόνο σε μερικά ακόρντα (ενώ συνεισφέρει και κάποια δεύτερα φωνητικά) είναι εξαιρετικές.

Το βασικό ερώτημα είναι πώς έχουν προσαρμοστεί τα πιο δυναμικά κομμάτια που έχουν επιλεγεί σε ακουστική μορφή, ειδικά από τη στιγμή που οι πρωτότυπες εκτελέσεις των περισσοτέρων κομματιών ξεκινούν από το hard rock και φτάνουν στο power metal. Η επιλογή τους λοιπόν, να μην πορευτούν εκ του ασφαλούς επιλέγοντας κυρίως μπαλαντοειδή κομμάτια, κρίνεται επιτυχημένη. Η ποικιλία των συνθέσεων κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και η μεταμόρφωση που έχουν υποστεί κομμάτια όπως τα "Black Diamond" και "Speed Of Light" είναι εντυπωσιακή. Γενικά είναι ένα προσεγμένο άλμπουμ, φαίνεται ότι δεν είναι στημένο στο πόδι, έχει αρκετά καλή ροή και ακούγεται ευχάριστα από την αρχή έως το τέλος.

Όσο καλό κι αν κρίνει κανείς πάντως το τελικό αποτέλεσμα, το "Blackoustic" δεν παύει να απευθύνεται κυρίως στους φίλους των Stratovarius. Ούτως ή άλλως είναι το by-product των ζωντανών εμφανίσεων του ντουέτου. Σε αυτή τη λογική θα είχε ενδιαφέρον εάν προγραμμάτιζαν κάποιες ημερομηνίες εκτός Φινλανδίας να τους βλέπαμε κι από τα μέρη μας. Η ζεστή ατμόσφαιρα που δημιουργείται σε τέτοιες καταστάσεις θα αποτελούσε μια όμορφη εμπειρία. Αλλά και για το σπίτι σε συνδυασμό με τον απογευματινό καφέ ή το βραδινό ποτό τώρα που χειμωνιάζει δεν είναι άσχημο.