Korpiklaani

Karkelo

Nuclear Blast (2009)
27/07/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το να στροβιλίζεσαι με το folk dance metal (!) των Φινλανδών Korpiklaani είναι θείο δώρο, όπως μας έχουν αποδείξει περίτρανα και στο παρελθόν κατά τα "Voice Of Wilderness" και "Tales Along This Road" πεπραγμένα, ενώ από το πιο πρόσφατο "Korven Kuningas" μας έδειξαν με δοξάρια ανά χείρας πως προτιμούν τους πιο ξωτικίσιους πατριδογόνους δρόμους της χώρας τους. Τα αγγλικά λιγόστεψαν, τα ακορντεόν πήραν φωτιά και πολύ μπίρα χύθηκε από τότε στο αυλάκι. Ας είναι. Μας μάγεψαν, μας κέρδισαν κι εμείς εξακολουθούμε, 10 χρόνια μετά, από τις πρώτες τους νότες που είδαν το φως, να χοροπηδάμε μαζί τους σε κάθε γλέντι που στήνουν με τη λοιπή συνομοταξία των Ensiferum, Moonsorrow, Eluveitie και Turisas (αν δεν έχετε τσεκάρει ήδη το dvd που κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι τελευταίοι, κάντε το πάραυτα), πάντα με καλή διάθεση και το κέρας σφιχτά δεμένο στο ζωνάρι μας.

Το "Karkelo" είναι το τελευταίο τους δισκογραφικό πόνημα και είναι ολοφάνερο πως η περισσή χαρά πήγε λίγο στην άκρη, το κέφι παραμερίστηκε ελαφρώς κι έδωσε τα πρωτεία στη φινλανδική αρχοντιά και την απόλυτη folk μελωδικότητα, απογοητεύοντας ίσως τους πιο heavy / speed-άτους οπαδούς τους. 12 συνθέσεις σε αρκετά πιο διαφορετικούς τόνους απ' ό,τι μας έχουν συνηθίσει, οι καλές στιγμές όμως δε λείπουν και το «του-πα του-πα» του ακορντεόν (θυμίζοντας σε σημεία τους Λονδρέζους Lillies) κυριαρχεί κατά κράτος του βιολιού και των λοιπών εγχόρδων, αν και ακολουθεί πιο μελαγχολικές μελωδικές γραμμές. Τα solos είναι χάρμα ώτων για άλλη μια φορά, αν κι εδώ προτιμούν να εναλλάσσονται μεταξύ up και mid tempo ρυθμών, και η επιθετικότητα στις κιθάρες έχει μετριαστεί αισθητά, αλλά όπου υπάρχει τσακίζει κόκαλα.

Το εναρκτήριο "Vodka" (κατά το "Beer Beer") μας βάζει από τη σέντρα στο παιχνίδι και το γήπεδο γέρνει εμφανώς προς τους γηπεδούχους. Τα δοξάρια παίρνουν φωτιά και τα σφηνοπότηρα επίσης. Το μενού συνεχίζεται κάπως έτσι με τα ακόλουθα "Eramaan Arjyt" και "Isku Pitkasta Ilosta", με τη φινλανδική να κυριαρχεί στα σημεία κι εμάς ανήμπορους να ανταπεξέλθουμε, ψάχνοντας σε βιβλιοθήκες για λεξικά και φινλανδικά άνευ διδασκάλου. Στο και 12, το συναίσθημα παίρνει τα γκέμια, τα φώτα χαμηλώνουν και η ακουστική έρχεται στο προσκήνιο: το "Mettanpeiton Valtiaalle" «με χάλασε» λίγο, όχι γιατί είναι κακό τραγούδι, τουναντίον, αλλά έξω από τα Korpiklaani standards μου. Φέρνοντας αμυδρά την εικόνα του Nemtheanga στο νου κατά το "Coffin Ships" Ευαγγέλιο (και λόγω διάρκειας ίσως), έδωσε άσεμνη πάσα στο πανηγυρτζίδικο "Juodaan Viinaa" και κάπου εκεί ξεκινά και η «κοιλιά», με λαμπρή εξαίρεση το "Kultanainen", που καταφέρνει να παντρέψει ηχητικά In Extremo και Turisas μαζί. Hail!

Δυο πριν τους τίτλους τέλους και το "Vesaisen Sota" riffάρει ασύστολα, με το χορό να ξεκινά πάλι απ' την αρχή, ενώ το "Kohmelo" με την ινδιανίζουσα εισαγωγή ξαναρίχνει τους τόνους, σημαίνοντας και το κλείσιμο του "Karkelo", ξενερώνοντας κατιτίς την γράφουσα που νοσταλγεί αβλεπί τις καλές εποχές του "Tales Along This Road". Οι μεγάλες αγάπες δεν τελειώνουν όμως έτσι εύκολα: μπορεί για λίγο η φωτιά να φαίνεται πως έχει σβήσει, παρ' όλα αυτά όμως σιγοκαίει και η αναζωπύρωση είναι θέμα χρόνου, μέχρι το επόμενο άλμπουμ ίσως. Αύγουστος μπαίνει...

* Vodka!
You're feeling stronger
Vodka!
No more feeling bad
Vodka!
Your eyes are shining
Vodka!
You are the real man
Vodka!
Washes away your tears
Vodka!
Removes your fears
Vodka!
Our vodka and scotches
Vodka!
Drinking is good for you
And you will feel awesome...

  • SHARE
  • TWEET