Knifeworld

Το "Unravelling" του 2014 υπήρξε μία ευχάριστη έκπληξη και δείγμα των ικανοτήτων του Kavus Torabi, τότε και μέλος των Gong (θα τον είχαμε δει κι από κοντά αν δεν μας την έκανε ο Daevid Allen). Ο διάδοχός του σίγουρα δε θα αποτελούσε έκπληξη εκτός κι αν είχαμε κάποια δραματική αλλαγή. Αλλαγή έχουμε, δραματική δεν είναι.

Η πλούσια ενορχήστρωση παραμένει και γίνεται και το βασικό στοιχείο των Knifeworld αφού και το line-up του συγκροτήματος παραμένει πλούσιο, με τα τρία πνευστά που πλαισιώνουν τα «αναμενόμενα» όργανα για ένα prog rock σχήμα. Η μελωδικότητα είναι έντονη και τα μουσικά μέρη που αναπτύσσονται παραμένουν ουσιαστικά και πολυδιάστατα. Στα θετικά και ότι ενώ εμφανώς αντλούν από το ένδοξο παρελθόν των Βρετανικών '70s, δεν μπορούν να τυποποιηθούν σε ένα είδος κι ας παραπέμπουν τα πνευστά έντονα στη σκηνή του Canterbury. Όλα αυτά ουσιαστικά συνεχίζουν το ύφος που οι Knifeworld έστησαν πριν από δύο χρόνια.

Αν νιώθετε ότι έρχεται ένα «αλλά», έχετε δίκιο. Είναι δύσκολο να προσδιορισθεί ακριβώς αλλά το πρόβλημα με το "Bottled Out Of Eden" είναι ότι είναι …χαρούμενο. Πού ακούστηκε χαρούμενο prog;! Εντάξει, προφανώς αυτό είναι αστειάκι και περιέχει φυσικά ένα ποσοστό prog σνομπαρίας, αλλά υπάρχει μία δόση αλήθειας ότι η τόσο ανάλαφρη διάθεση κάπου έρχεται σε αντίθεση με τα μουσικά στρώματα του progressive ύφους και θέλει μία μαεστρία για να τα συνδυάσεις που οι Knifeworld δεν έχουν αριστεύσει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, δεν είναι σε καμμία περίπτωση cheesy ή επιτηδευμένο και σαφώς διατηρεί ένα υψηλό standard ποιότητας. Ίσως, μάλιστα, να βρεθεί και μία σημαντική μερίδα ακροατών που θα προτιμήσει, θα ευχαριστηθεί περισσότερο αυτή τη μουσική προσέγγιση, θα ταυτιστεί περισσότερο με τις μελωδίες. Όμως, οι περισσότεροι οπαδοί του περίτεχνου rock, και ιδιαίτερα όσοι είχαν ακούσει την προηγούμενη δουλειά τους πιθανότατα θα νιώσουν ότι οι Knifeworld είναι προορισμένοι για καλύτερα πράγματα.