Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
Ο King Elephant είναι ο drummer των Baby Guru και αυτός είναι ο πρώτος προσωπικός του δίσκος. Κλισέ ξεκίνημα, το ξέρω, αλλά δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να αναφέρεσαι σε μέλος ενός νεόκοπου ελληνικού συγκροτήματος χωρίς να χρειάζεται περισσότερες επεξηγήσεις για το ποιος είναι και τι κάνει. Η επιτυχία των Baby Guru (ίσως και το γεγονός ότι έχει το δικό του studio για να δουλεύει) έδωσαν την ευκαιρία στον King Elephant να κυκλοφορήσει μετά από μόλις μερικούς μήνες ένα νέο δείγμα, καθαρά προσωπικό, της μουσικής που έχει στο κεφάλι του.
Όχι δηλαδή ότι αυτή απέχει πολύ από το γνώριμο ύφος των Baby Guru. Θα έλεγε κανείς ότι είναι πραγματικά αυτό που θα προέκυπτε θεωρητικά αν μπορούσαμε να απομονώσουμε το 1/3 του ήχου τους, αυτό που στηρίζεται κυρίως στα κρουστά και τους ρυθμούς. Για τη δημιουργία του επιστρατεύτηκαν κάθε λογής λούπες, samples, ηχογραφήσεις αλλά και όργανα, ενώ στα φωνητικά έχει βάλει το χεράκι του (ή μάλλον το λαρύγγι του) και ο συνάδελφός του στην κανονική του μπάντα, Obi Seratone.
Λιγότερο krautrock και ψυχεδελικό και περισσότερο νεο-jazzy σε σχέση με τους Baby Guru, ενίοτε afrobeat και πάντα αναλογικά ηλεκτρονικό, το άλμπουμ διασπάται σε 18 συνθέσεις μέσης διάρκειας δύο λεπτών. Αυτό από μόνο του φυσικά δεν είναι κακό. Αντίθετα θα έλεγε κανείς ότι έχει ως αποτέλεσμα να μην κουράζει και να ρέει έυκολα. Τα κακά μαντάτα έρχονται όταν μοιάζει ως συρραφή ιδεών που δεν αναπτύχθηκαν αρκετά ή που δε μπόρεσαν να συνδεθούν μεταξύ τους, κάτι σαν προσωπικό σημειωματάριο του King Elephant. Εξαιρέσεις υπάρχουν σε τραγούδια ή ορχηστρικές συνθέσεις όπως τα "Obnoxious" (το καλύτερο του άλμπουμ), "Appreciation", "No Mind Only Soul", "Slave Janga".
Ομολογώ ότι δε δυσαρεστήθηκα ακούγοντας την προσπάθεια αυτή. Θα τολμούσα να πω ότι αν ήμουν υπεύθυνος κάποιας δισκογραφικής και ο King Elephant μού έδειχνε αυτό το δείγμα δουλειάς του, θα του πρότεινα συμβόλαιο. Αλλά ως κανονική κυκλοφορία στέκει μάλλον αδύναμη και θα την προσπεράσω με ευκολία εν αναμονή κάποιας πιο ολοκληρωμένης δουλειάς, είτε του ιδίου, είτε των Baby Guru.
Όχι δηλαδή ότι αυτή απέχει πολύ από το γνώριμο ύφος των Baby Guru. Θα έλεγε κανείς ότι είναι πραγματικά αυτό που θα προέκυπτε θεωρητικά αν μπορούσαμε να απομονώσουμε το 1/3 του ήχου τους, αυτό που στηρίζεται κυρίως στα κρουστά και τους ρυθμούς. Για τη δημιουργία του επιστρατεύτηκαν κάθε λογής λούπες, samples, ηχογραφήσεις αλλά και όργανα, ενώ στα φωνητικά έχει βάλει το χεράκι του (ή μάλλον το λαρύγγι του) και ο συνάδελφός του στην κανονική του μπάντα, Obi Seratone.
Λιγότερο krautrock και ψυχεδελικό και περισσότερο νεο-jazzy σε σχέση με τους Baby Guru, ενίοτε afrobeat και πάντα αναλογικά ηλεκτρονικό, το άλμπουμ διασπάται σε 18 συνθέσεις μέσης διάρκειας δύο λεπτών. Αυτό από μόνο του φυσικά δεν είναι κακό. Αντίθετα θα έλεγε κανείς ότι έχει ως αποτέλεσμα να μην κουράζει και να ρέει έυκολα. Τα κακά μαντάτα έρχονται όταν μοιάζει ως συρραφή ιδεών που δεν αναπτύχθηκαν αρκετά ή που δε μπόρεσαν να συνδεθούν μεταξύ τους, κάτι σαν προσωπικό σημειωματάριο του King Elephant. Εξαιρέσεις υπάρχουν σε τραγούδια ή ορχηστρικές συνθέσεις όπως τα "Obnoxious" (το καλύτερο του άλμπουμ), "Appreciation", "No Mind Only Soul", "Slave Janga".
Ομολογώ ότι δε δυσαρεστήθηκα ακούγοντας την προσπάθεια αυτή. Θα τολμούσα να πω ότι αν ήμουν υπεύθυνος κάποιας δισκογραφικής και ο King Elephant μού έδειχνε αυτό το δείγμα δουλειάς του, θα του πρότεινα συμβόλαιο. Αλλά ως κανονική κυκλοφορία στέκει μάλλον αδύναμη και θα την προσπεράσω με ευκολία εν αναμονή κάποιας πιο ολοκληρωμένης δουλειάς, είτε του ιδίου, είτε των Baby Guru.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
