Killswitch Engage

Αν μη τι άλλο πασίγνωστο και άκρως επιτυχημένο συγκρότημα αυτοί οι Αμερικανοί, κυκλοφορούν φέτος το πέμπτο full length δίσκο τους, σε μια περίοδο που τους βρίσκει να έχουν χάσει κάποια από την αίγλη του παρελθόντος, φυσικό επακόλουθο μετά από μια σειρά τουλάχιστον μέτριων κυκλοφοριών από τους ίδιους.

Η αλήθεια είναι ότι οι οι Killswitch Engage επομίστηκαν βαρύ φορτίο στις πλάτες τους γρήγορα και με πρόχειρο τρόπο.Για αυτό ευθύνεται κυρίως το "Alive Or Just Breathing" του 2002, το οποίο θεωρείται από πολλούς, και όχι άδικα, ένα από τα album που βοήθησαν τα μέγιστα στην έκρηξη του νεο-αμερικάνικου heavy metal ή του NWOAHM, όπως αναφέρεται γενικότερα. Σπουδαίο album όντως το προαναφερθέν, φρέσκο και γεμάτο ενέργεια, με τη συνέχεια όμως να μην είναι η ανάλογη. Το "The End Of A Heartache" προσπάθησε αλλά δε μπόρεσε και κάπου εκεί χάλασε το πράγμα.

Δυστυχώς το "Killswitch Engage II" (II γιατί το ντεμούτο album είχε τον ίδιο τίτλο) συνεχίζει την κακή παράδοση του προκατόχου του. Άχρωμο, άοσμο και κυρίως άνευρο, αδυνατεί να αντιμετωπίσει, εκτός του ανταγωνισμού, το γεγονός ότι με μέτρια riff και μελωδικά ρεφραίν που τα έχουμε φάει στη μάπα κάλος δίσκος δε φτιάχνεται. Είναι βασανιστικό να ζεις με τo γεγονός ότι ακόμα και μετά από ένα καλό και πωρωτικό riff θα πέσει μια κλαψομού...κη μελωδία που δεν είναι καν καλή και θα γκρεμίσει ό,τι χτίστηκε προηγουμένως. Τα "Never Again", "Reckoning", "I Would Do Anything" σώζουν την παρτίδα με την τραχύτητά τους, ενώ τα υπόλοιπα δεν ξεφεύγουν από τα κακά σύνδρομα που είπαμε πριν. Το να τραγουδιούνται τα ρεφραίν από κοριτσάκια στις συναυλίες δεν είναι κακό πράγμα για τους Kiilswitch Engage (για τα οποία επιμένω ότι είναι ανέμπνευστα και αυτό με ενοχλεί περισσότερο), μιας και ο εν λόγω δίσκος καρφώθηκε στο #7 του αμερικανικού Billboard και ζήσαν αυτοί καλά και η εταιρεία τους καλύτερα...

Για ένα συγκρότημα που κάποτε έπαιζε μπάλα στην ίδια ομάδα με τους Lamb Of God και τους Chimaira, αυτή η κυκλοφορία κρίνεται ως κακή. Πάσχει από ανορεξία και κυρίως από καλές ιδέες που ειλικρινά αρχίζω να πιστεύω πως δεν πρόκειται να βρουν πάλι. Ελπίζοντας για κάτι καλύτερο και αναμένοντας την επόμενη τους κυκλοφορία, the days are numbered...