Νέος δίσκος (ο δεύτερος εν σειρά) για τους Σουηδούς Khoma. Προερχόμενοι από μια πόλη της Σουηδίας, τόπο προέλευσης συγκροτημάτων όπως οι Meshuggah και οι Cult Of Luna, ξεκινούν ουσιαστικά τη δική τους περιπέτεια στο μουσικό χώρο με αισιοδοξία για κάτι καλό.
Έχοντας κυκλοφορήσει μόλις έναν δίσκο νωρίτερα, χωρίς να ανήκουν σε κάποια εταιρεία, με το "The Second Wave" κατόρθωσαν να ξεφύγουν από την ανωνυμία και να υπογράψουν συμβόλαιο στη Roadrunner. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να μη σημαίνει και πολλά, αλλά είναι τουλάχιστον μια ένδειξη για την αξία των Khoma.
Δημιουργώντας την αντίθεση σε μια κατά τα άλλα υπέροχη και ζεστή εποχή, μας βυθίζουν σε μια σκοτεινή, έντονα ατμοσφαιρική, θλιμμένη αλλά παράλληλα οργισμένη θάλασσα. Η μελαγχολία είναι το εμφανέστερο συναίσθημα που προκαλεί η μουσική τους. Μια μελαγχολία, όχι επιτηδευμένη αλλά σα να πηγάζει ακούσια μέσα από τις νότες του καθενός κομματιού.
Ο συνδυασμός των φωνητικών (πάντα καθαρά) με τις κιθάρες, το πιάνο, το τσέλο προκαλεί την έκρηξη γνώριμων συναισθημάτων, κυρίως στους λάτρεις των Radiohead και Anathema. Χωρίς να πρόκειται για συνθέσεις τις οποίες παίζει κανείς στο μυαλό του μετά το τελευταίο δευτερόλεπτο του δίσκου, έχουν την ιδιότητα να τραβήξουν το ενδιαφέρον και με το παραπάνω. Εξάλλου, τα μέλη των Khoma, εκ των οποίων μερικοί συμμετέχουν και σε άλλα συγκροτήματα όπως οι προαναφερθέντες Cult Of Luna, είδαν το συγκεκριμένο project σα μια ευκαιρία να δοκιμάσουν κάποιες νέες ιδέες, να κάνουν κάτι διαφορετικό.
Ευκαιρία λοιπόν για ένα δροσερό διάλειμμα από το επερχόμενο ζεστό καλοκαίρι για μερικές στιγμές εσωτερικού διαλόγου και προσωπικής αναζήτησης ο συγκεκριμένος δίσκος που ακόμα και ο τίτλος του παραπέμπει σε θάλασσα. Άραγε να είναι τυχαίο;
