Kalmah

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από το "Seventh Swamphony", με τους Kalmah να επιστρέφουν φέτος με την όγδοη κατά σειρά ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους. Έτσι, και θέλοντας να τονίσουν τη δυναμική επιστροφή τους στη δράση, οι Φινλανδοί melodic death/extreme power metallers αποφάσισαν να τιτλοφορήσουν τη νέα τους δουλειά με την ονομασία "Palo", που στην μητρική τους γλώσσα μεταφράζεται εύγλωττα ως «φωτιά», δείχνοντας τις προθέσεις τους ευθύς εξαρχής.

Γεγονός είναι, πάντως, πως η μπάντα αποφάσισε συνειδητά να περιορίσει την πολύ έντονη χρήση των πλήκτρων (με την έννοια πως δεν βρίσκονται τόσο «μπροστά» όπως είχαμε συνηθίσει) που παρουσίαζαν οι αρκετές τελευταίες τους κυκλοφορίες, στρεφόμενη σε ένα πιο riff-οκεντρικό μονοπάτι, όχι πολύ μακριά από τη συνολική αισθητική του πρώτου μισού των άλμπουμ τους ως σήμερα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πιο ξεκάθαρες συνθετικές δομές, εστίαση στη μελωδία δίχως όμως να «ρίχνεται» η συνολική επιθετική διάθεση που οφείλει να χαρακτηρίζει ένα συγκρότημα που θέλει να προσδιορίζεται ως μέλος του ευρύτερου extreme metal χώρου και, το σημαντικότερο, συνθέσεις που έχουν λόγο ύπαρξης και σε αυτόνομο πλαίσιο.

Μάλιστα, ακόμη κι αν κάποιος αγνοεί τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας, και μόνο η φινλανδική καταγωγή τους μπορεί να αποτελέσει εχέγγυο σχετικά με το "know-how" που αφορά τις «μεγάλες» μελωδίες στο ακραίο metal, αφού, από τους Ensiferum στους Omnium Gatherum, τους Wintersun και τους Children Of Bodom, το αποτέλεσμα διατηρεί επί μονίμου βάσεως κάποιες δεδομένες ποιοτικές σταθερές που θα τραβήξουν την προσοχή. Σε σχέση, δε, με τους τελευταίους, αν και απολαμβάνουν ανέκαθεν αρκετά μικρότερης αναγνωρισιμότητας απ’ ότι οι πολύ πιο διάσημοι Children Of Bodom, οι Kalmah έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το χαρακτήρα τους μέσα στα χρόνια σχεδόν αναλλοίωτο (ακροβατώντας μόνιμα κάπου μεταξύ του μελωδικού death με επικότροπες μελωδίες και του power με brutal φωνητικά) και δίχως να παρουσιάζουν τις τρομακτικές ποιοτικές μεταπτώσεις της παρέας του Alexi Laiho.

Έξυπνη μπορεί να χαρακτηριστεί και η κίνηση της μπάντας να δώσει στη δημοσιότητα, ως πρώτο δείγμα του δίσκου, το προσιτό, straightforward, αλλά και πιθανότατα λιγότερο καλό κομμάτι ανάμεσα στα δέκα του άλμπουμ, "The Evil Kin". Άλλωστε, οι Amorphis-meets-Children Of Bodom προοπτικές που άφηνε αυτό να διαφανούν κατάφεραν να ενισχύσουν το όποιο hype σχετικά με την επιστροφή των Φινλανδών στη δισκογραφία, αλλά συγχρόνως μας άφηνε πολλές πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις για να ανακαλύψουμε στη συνολική ακρόαση του δίσκου, όπως το εξίσου προσβάσιμο "Paystreak", το "Take Me Away" (που, για κάποιον λόγο, μου θύμισε Dissection του "Reinkaos"), και το "Waiting In The Wings", η ως τώρα καλύτερη φετινή symphonic power σύνθεση παιγμένη από μη power-άδες.

Στεκούμενο ως μια από τις πιο άμεσες και προσβάσιμες δουλειές που έχουν κυκλοφορήσει οι Kalmah μέχρι στιγμής, το "Palo" διεκδικεί με αξιώσεις μια θέση ανάμεσα στις υψηλότερες θέσεις στην κατάταξη των συνολικών δισκογραφικών πεπραγμένων της μπάντας. Οι μελωδίες που χαρακτηρίζουν τις μπάντες από τη χώρα των χιλίων λιμνών είναι εδώ, η ισορροπία μεταξύ τραχύτητας και μελωδικής διάθεσης διατηρείται σε σημαντικό βαθμό (αποτρέποντας μας να μιλήσουμε για φαινόμενα europower έπαρσης ακόμη και σε σημεία που η εικόνα του αιματοβαμμένου Tolkki περνάει τροχάδην από το μυαλό για όλους τους λάθος λόγους), με τους Kalmah να πραγματοποιούν μια σοβαρή επιστροφή, δίχως τυμπανοκρουσίες και λοιπές φιοριτούρες.

YouTube