Kaiser Chiefs

Ευχή και κατάρα ταυτοχρόνως αποτελεί για αρκετές μπάντες το πρώτο άλμπουμ και για τον ίδιο συγκεκριμένο λόγο: όσες συνθετικές ιδέες έχουν μαζέψει τα χρόνια που προηγούνται του άλμπουμ τις εξαργυρώνουν άμεσα στην πρώτη τους δουλειά και μετά αναγκάζονται να πατήσουν το reset της δημιουργικότητάς τους. Τρανή περίπτωση μερικά από τα βρετανικά συγκροτήματα που έκαναν επιτυχία τα τελευταία δέκα χρόνια χρησιμοποιώντας σε αρκετές περιπτώσεις την κεκτημένη ταχύτητα που τους προσέδωσε ένα αξιόλογο ντεμπούτο και συντηρώντας την μετά με σαφώς λιγότερο ποιοτικές δουλειές. Ξεπέρασαν το ντεμπόυτο τους οι Franz Ferdinand με τα επόμενα τέσσερα άλμπουμ; Μπαα... Θυμάται κανείς το δεύτερο άλμπουμ των Vaccines; (Ξανά) Μπαα... Αυτοί οι Bloc Party τι να κάνουν άραγε;

Οι Kaiser Chiefs είναι από τις μπάντες που και αυτών η δισκογραφία ακολούθησε φθίνουσα ποιοτική πορεία. Το εκρηκτικό ντεμπούτο "Employment" των εν δυνάμει έντεκα single ακολούθησε το λιγότερο καλό "Yours Truly, Angry Mob", στη συνέχεια το "Off With Their Heads" από το οποίο έχουμε να θυμόμαστε μόνο το εξαιρετικό "Never Miss A Beat" και το "The Future Is Medieval" που πέρασε και δεν ακούμπησε καθόλου. Με νέο ντράμερ (Vijay Mistry) στη θέση του Nick Hodgson, οι Kaiser Chiefs κυκλοφόρησαν φέτος το πέμπτο τους άλμπουμ, "Education, Education, Education & War".

Αν κάτι πρέπει να λάβουμε υπόψη για τους Kaiser Chiefs, είναι το γεγονός πως δεν είναι πλέον οι «αλητάμπουρες» που ήταν το 2005 που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους. Με τις ηλικίες τους να ξεπερνάνε τα mid-'30s, είναι απολύτως λογικό ο γοητευτικός αυθορμητισμός κι ο τσαμπουκάς κομματιών όπως τo "I Predict A Riot" και το "The Angry Mob" να έχουν δώσει τη θέση τους σε πιο ορθολογικές καταστάσεις. Οι Kaiser Chiefs δείχνουν σε αυτό το άλμπουμ πιο σοβαροφανείς στιχουργικά, λιγότερο χαβαλετζήδες και περισσότερο ρεαλίστές (βλ. "Factory Gates"). Φύσικα έχουν και τις ραδιοφωνικές στιγμές τους, με πιο χαρακτηριστικές αυτές των "Coming Home" και "Ruffians On Parade" που είναι αρκετά ευχάριστες, αλλά και μια απόπειρα να μας θυμήσουν λίγο τα δύο πρώτα τους άλμπουμ με το "Misery Company". Τυχαία ή μη, οι συγκεκριμένες συνθέσεις βρίσκονται στο πρώτο μισό του "Education, Education, Education & War", με την ποιότητα να πέφτει αισθητά στα επόμενα κομμάτια που ακολουθούν.

Το "Education, Education, Education & War" δεν εντυπωσιάζει μεν σαν σύνολο, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι είναι πιο συγκροτημένη και πιο ποιοτική δουλειά από το "The Future Is Medieval", άρα το σερί «κάθε άλμπουμ και χειρότερα» εδώ κόβεται. Το θέμα όμως είναι πως δεν δίνει κάποια ουσιαστική ώθηση στην μπάντα και δεν μπορεί να τους καταστήσει ξανά αρκετά ενδιαφέροντες, όπως ήταν για κάποιο διάστημα την προηγούμενη δεκαετία. Και κάπου εδώ οφείλουμε να βγάλουμε πάλι το καπέλο στον Alex Turner και την παρέα του που έχουν τον μαγικό τρόπο να διατηρούν τους Arctic Monkeys φρέσκους και ελκυστικούς οκτώ χρόνια μετά το εξαιρετικό τους ντεμπούτο, την ώρα που άλλες μπάντες με ίδιο σημείο εκκίνησης όπως οι Kaiser Chiefs έχουν ρίξει προ πολλού τα στάνταρ τους.