Just Like Vinyl

Για να πω την αλήθεια μου, με τους Just Like Vinyl δεν είχα ασχοληθεί καθόλου πριν ακούσω το "Black Mass". Αν και τους είχα ακουστά σαν όνομα λόγω του frontman τους Thomas Erak, ιθύνοντος νου των (The) Fall Of Troy, δεν είχα μπει στον κόπο να τους ψάξω. Το "Black Mass" είναι ο δεύτερος full-length δίσκος τους (μετά το ομώνυμο ντεμπούτο του 2010), αλλά και η απόπειρα του συγκροτήματος, σύμφωνα με τον ίδιο τον Erak, να παίξει πιο επιθετικά απ' ό,τι έκανε στο "Just Like Vinyl" και να εδραιώσει τον ήχο του, μιας και ακόμα βρίσκεται στο ξεκίνημά του.

Με μια πρώτη ακρόαση, θα εντοπίσει κανείς εμφανείς επιρροές από άλλα συγκροτήματα στον ήχο της μπάντας από το Seattle («ααα... ροκομάνα!»), όπως τους At The Drive-In και τους Queens Of The Stone Age, αλλά και μέρος της κιθαριστικής τρέλας των Fall Of Troy, η οποία έφερε ούτως η άλλως τη σφραγίδα του Erak. Όμως η τετράδα αποφεύγει επιδέξια την παγίδα του άσκοπου αναμασήματος ιδεών που έχουν ήδη παιχτεί από άλλους και βάζει τις δικές της πινελιές χωρίς ενδοιασμούς ή αναστολές, παράγοντας (όχι μόνο στο παικτικό επίπεδο, αφού ανέλαβαν και την παραγωγή) ένα δυνατό σύνολο από δώδεκα κομμάτια που περιέχουν από post-hardcore μέχρι leads που παραπέμπουν σε κλασικό heavy metal και ρεφρέν ραδιοφωνικού rock.

Για του λόγου το αληθές, τα κομμάτια χαρακτηρίζονται από τα πολλά δυνατά και, σε αρκετές περιπτώσεις, περίπλοκα θέματα στις κιθάρες, τα ακόμα περισσότερα εμπνευσμένα leads (ενώ τα solo απουσιάζουν παντελώς, δεν υπάρχει ούτε ένα (!)) και τη μεθοδική μίξη καθαρών και σκληρών (hardcore ύφους) φωνητικών, με τον Erak σε πρωταγωνιστικό ρόλο να αποδίδει άριστα και στα δύο στυλ. Από την τρομερή πρώτη τριάδα του δίσκου ("Safety Word", "Bitches Get Stitches", "Walk You Home") που θα μπορούσε να βγάλει ισάριθμα single, μέχρι τα hardcore ξεσπάσματα στα "Sucks To Be You" και "$$$" ή τα τρομερά leads των "Atm" και του (closer του δίσκου) "Dick", ο δίσκος βρίθει από καλές ιδέες που θα αγαπήσουν όσοι αρέσκονται στο «riffάτο» rock και δεν έχουν πρόβλημα με την παρουσία των hardcore στοιχείων.

Σε τελική ανάλυση, το "Black Mass" κρατάει μεν έναν άμεσο χαρακτήρα που το κάνει σχετικά εύκολα προσβάσιμο, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζει τα απαραίτητα στοιχεία πολυπλοκότητας και απόκλισης από μια τυπική κυκλοφορία που το κάνουν να ξεχωρίζει. Γι' αυτόν τον λόγο, ίσως ξινίσει κανείς στις πρώτες ακροάσεις με την όλη αισθητική. Αν όμως με την πρώτη δοκιμή κάτι σας κινήσει το ενδιαφέρον και δεν ξενερώσετε εντελώς, «keep at it» που θα λέγανε και στο Seattle και η λογική λέει ότι θα κολλήσετε με τον δίσκο.