Journey

Generations

Frontiers (2005)
20/10/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Journey είναι ένα συγκρότημα που έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του πολλές φορές και πως να μην το έχει κάνει αφού ήδη μετρά 32 χρόνια "προσφοράς" στο χώρο του μελωδικού rock. O βασικός ιδρυτής του group και ηγέτης των Journey μέχρι και σήμερα Neal Schon (κιθάρα) έχει αποδείξει πολλάκις τις συνθετικές και ασφαλώς τις κιθαριστικές του δυνατότητες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πριν τους Journey βρισκόταν στο πλάι του Carlos Santana. Ο κύριος Ross Valory (μπάσο), που μαζί με τον Schon αποτελούν τα μόνα μέλη του group που συμμετείχαν στο ντεμπούτο album "Journey", φυσικά έχει προσφέρει κι αυτός τα μέγιστα κυρίως στο rhythm section και στα φωνητικά όλα αυτά τα χρόνια.

Όταν δυο τέτοιοι άνθρωποι συνεργάζονται με τον Deen Castronovo (drums) και τον Jonathan Cain (κιθάρα, πλήκτρα), που είναι αναμφισβήτητα δύο πολύ μεγάλα ονόματα και που η εμπειρία τους όσο και οι προηγούμενες δουλειές τους κάθε άλλο παρά απαρατήρητες έχουν περάσει, τότε όλα φαίνονται πολύ αισιόδοξα για οποιοδήποτε προϊόν συνεργασίας των παραπάνω μουσικών. Μάλιστα αν και οι Journey στο μυαλό των περισσοτέρων είναι συνδυασμένοι με την υπέροχη φωνή του Steve Perry και στιγμές όπως το "Separate Ways", πολλοί μπορεί να απογοητεύτηκαν το 1996 όταν λόγοι υγείας οδήγησαν στη αντικατάσταση του τότε από τον Steve Augeri για την ηχογράφηση του "Trial By Fire". Σήμερα o Augeri όμως μοιάζει να αποτελεί την καταλληλότερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν οι Journey, γεγονός που αποδεικνύεται και από τη σχετικά περιορισμένη συμμετοχή του στο "Generations".

O τίτλος και μόνο του album αποδεικνύει από την αρχή τη σκέψη που είχαν οι Journey πριν τη δημιουργία του. Είναι προφανές από το πρώτο κιόλας άκουσμα του album ότι υπάρχει μια τάση γεφύρωσης διαφορετικών εποχών του group. Tα κομμάτια που ανοίγουν το "Generations", "Faith In The Heartland" και "The Place In Your Heart" είναι ακριβώς ο ήχος που φανταζόμουν ότι θα έπρεπε να έχουν οι Journey σήμερα, αφού δεν υστερούν σε τίποτα από πολύ καλές στιγμές του παρελθόντος αλλά και δίνουν μια αίσθηση ανανέωσης, κάτι το οποίο δε μπορούσα να διακρίνω στον προκάτοχο "Arrival". Εκεί κάπου είναι που αρχίζουν και περιπλέκονται λίγο τα πράγματα.

Μια καινοτομία που επιφύλασσαν οι Journey για τον καινούριο τους δίσκο ήταν η εναλλαγή προσώπων στα lead φωνητικά. Είναι γνωστό ότι η AOR μουσική έχει σα χαρακτηριστικό την ιδιαίτερη έμφαση στις φωνητικές μελωδίες και οι Journey έμοιαζαν πάντα να το γνωρίζουν καλά αφού σχεδόν κάθε μέλος του group έκανε τα φωνητικά στον εκάστοτε τραγουδιστή με απόλυτη επιτυχία. Όταν όμως καλούνται όλα τα μέλη να λάβουν το ρόλο των βασικών φωνητικών τότε αυτό εμπεριέχει αρκετούς κινδύνους. Εκτός από την αποδυνάμωση του βασικού τραγουδιστή ο οποίος καταλήγει στα μισά κομμάτια του album να συμμετέχει μόνο στα δεύτερα φωνητικά, η προσωπική μου άποψη είναι ότι κομμάτια σαν το "A Better Life" και "It's Never Too Late" (bonus track) που έχουν τον Deen Castronovo σε ρόλο τραγουδιστή, όσο κι αν είναι πολύ καλή η προσπάθεια του, μάλλον θα ήταν πολύ πιο αξιόλογα με τον Augeri να τα ερμηνεύει.

Οι μπαλάντες που υπάρχουν στο "Generations", "A Better Life", "Believe", "Knowing That You Love Me" και "Beyond The Clouds" αποτελούν τη βασικότερη έκφραση αυτής της γεφύρωσης παρελθόντος και παρόντος, αλλά μόνο τα "Knowing That You Love Me" και "Beyond The Clouds" μοιάζουν να ξεχωρίζουν και να επιτυγχάνουν κάτι τέτοιο, με το δεύτερο να αποτελεί φόρο τιμής σε παλαιότερες mid και slow tempo επιτυχίες των Journey αλλά να χάνει αρκετά από την μεγάλη διάρκεια του.

Αν λοιπόν το album εντυπωσιάζει, εκπλήσσει και σε κάνει να αναπολείς σε πολλές στιγμές του, σε κάποιες άλλες σε κάνει να αναρωτιέσαι, όπως στο "Gone Crazy" που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Elvis Presley και Blues Brothers, αν το πείραμα που λέγεται "Generations" είναι επιτυχημένο.

Για μένα, λοιπόν, οι Journey αποδεικνύουν ότι μετά από τόσα χρόνια μπορούν ακόμα να βγάλουν ένα αρκετά αξιόλογο album, που μπορεί να μην είναι το καλύτερο που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ αλλά σίγουρα μπορεί να τους γνωρίσει σε άτομα νεότερης ηλικίας τα οποία δεν τους γνώριζαν πριν, και τι καλύτερο να γνωρίσεις ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα από μια δουλειά που είναι αντάξια του μεγάλου ονόματος του.

  • SHARE
  • TWEET