John Wetton And Geoffrey Downes

Icon 3

Frontiers (2009)
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 09/04/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έστω και με μία μικρή δόση υπερβολής, θα μπορούσε να πει κανείς πως ό,τι είναι για το rock το συνθετικό δίδυμο των Jagger / Richards και για το metal αυτό των Hetfield / Ulrich, είναι για το aor η συνεργασία των Wetton / Downes. Σε αντίθεση με τη μακροβιότητα των δύο πρώτων βέβαια, το «ζεύγος» των δύο βασικών μελών των Asia πέρασε μία αρκετά μεγάλη περίοδο ξηρασίας, έως ότου το 2005 να επέλθει η πολυπόθητη επανένωση, με τους καρπούς αυτής να παρουσιάζονται στο album "John Wetton And Geoffrey Downes - Icon".

Ένα χρόνο αργότερα, η αυθεντική σύνθεση των Asia (περιλαμβάνουσα εννοείται τους Wetton και Downes) αποφάσισε να αφήσει στο παρελθόν τα προβλήματα που την οδήγησαν στη σχετικά πρόωρη διάλυση, όχι μόνο περιοδεύοντας, αλλά ηχογραφώντας και ολοκαίνουργιο δίσκο, το "Phoenix". Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι πως, αντί οι δύο κύριοι να αφοσιωθούν αποκλειστικά στη σύνθεση κομματιών για τους Asia, αποφάσισαν να συνεχίσουν ανεπηρέαστοι την παράλληλη ενασχόλησή τους με τους Icon, φτάνοντας σήμερα στο σημείο να κυκλοφορήσουν τον τρίτο δίσκο του project, με την προφανή ονομασία "3".

Λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα δύο πρώτα άλμπουμ των Icon, όσο και το "Phoenix", το αποτέλεσμα κρίνεται μάλλον αναμενόμενο: Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι καλές στιγμές, με ό,τι απομένει να κατακτά τον όχι και τόσο τιμητικό τίτλο του filler.
Όπως και στον προκάτοχο του "3", "Rubicon", τα δύο κομμάτια που ξεχωρίζουν, "Don't Go Out Tonight" και "Never Thought I'd See You Again", είναι αυτά που κοιτούν απροκάλυπτα προς τον κλασσικό '80s ήχο των Asia. Στα υπόλοιπα, οι υποτονικοί ρυθμοί επικρατούν και πάλι, με το δυναμικό και άκρως κιθαριστικό "Sex, Power And Money" να ξεχωρίζει σα τη μύγα μέσα στο γάλα. Το refrain του "My Life Is In Your Hands" καθώς και το instrumental "Anna's Kiss" είναι αρκετά συμπαθητικά, αλλά μέσα στο γενικότερο κλίμα μετριότητας ξεχνιούνται μάλλον εύκολα.

Η μοναδική διαφορά του "3" σε σχέση με τους προκατόχους του έγκειται στο ότι τα κιθαριστικά μέρη είναι εμφανώς βελτιωμένα. Τυχαίο; Καθόλου. Ο Dave Kilminster (μέλος της μπάντας του Roger Waters στην προ τριετίας εμφάνισή της στη Μαλακάσα) προσθέτει αρκετούς πόντους στο δίσκο με το παίξιμό του, χωρίς όμως ούτε αυτοί να είναι αρκετοί.

Αν και γενικά θεμιτή λοιπόν η έντονη παραγωγικότητα, στην προκειμένη περίπτωση δείχνει να λειτουργεί αρνητικά για τους Wetton και Downes. Μαζεύοντας τις καλές ιδέες των δίσκων που δημιούργησαν μαζί από το 2005 και μετά, θα είχαμε στα χέρια μας ένα εξαιρετικό σύνολο. Τώρα έχουμε απλώς τέσσερις μέτριους δίσκους. Διαλέγετε και παίρνετε.

  • SHARE
  • TWEET