John Coltrane

Ήταν η εποχή που ο John Coltrane ηχογράφησε το άλμπουμ "Ballads", τη συνεργασία με τον Duke Ellington και την συνεργασία του με τον Johnny Hartman. Τότε ο εμβληματικός σαξοφωνίστας μπήκε στο στούντιο του Rudy Van Gelder στο New Jersey για να δημιουργήσει μερικά ακόμα κομμάτια σε πολύ διαφορετικό ύφος. Για δεκαετίες, τα έξι από τα εφτά αυτά κομμάτια δεν είχαν κυκλοφορήσει, θεωρητικά οι κόπιες είχαν καταστραφεί σε ένα ξεκαθάρισμα της δισκογραφικής του, μέχρι που βρέθηκε ένα μοναδικό αντίγραφο των ηχογραφήσεων στην κατοχή της οικογένειας της πρώτης συζύγου του, Juanita Naima. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Sonny Rollins, επίσης κολοσσός του σαξόφωνου, παρομοίασε αυτή την ανέλπιστη κυκλοφορία σαν την «εύρεση ενός νέου δωματίου στη Μεγάλη Πυραμίδα», σε αυτή του Χέοπα με τα άγνωστα μυστικά και θησαυρούς δηλαδή. Πώς να διαφωνήσεις; Ειδικά όταν σε αυτές τις ηχογραφήσεις είναι μαζί του η βασική, η καλή του ομάδα, που αποτελούνταν από τους Jimmy Garrison στο μπάσο, τον Elvin Jones στα τύμπανα και τον McCoy Tyner στο πιάνο. Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο ίδιο στούντιο είχαν ηχογραφηθεί και οι δίσκοι "A Love Supreme" και "Coltrane".

Ανάμεσα στα κομμάτια υπάρχουν δύο εξαιρετικές πρωτότυπες συνθέσεις, που φέρουν το  στουντιακό όνομα "Untitled Original 11383" και "Untitled Original 11386", οι οποίες παίχτηκαν με σαξόφωνο σοπράνο και αξίζει να απολαύσετε το πιάνο ειδικά στο δέυτερο. Μια άλλη σύνθεση, το "One Up, One Down" (μην το μπερδέψετε με το "One Down, One Up"), είχε ακουστεί σε διάφορα live και είχε καταγραφεί σε μερικές συλλογές, αλλά αυτή είναι η μοναδική στούντιο εκδοχή του, χωρίς φασαρία και επευφημίες. Σε μερικά σημεία, σε αλλαγές, κοψίματα και γυρίσματα όλων μαζί μετά από ανελέητα σόλο, ειλικρινά ανατριχιάζεις. Μόνο ένα από αυτά τα κομμάτια , το "Vilia", μια απόδοση της οπερέτας του Franz Lehar "The Merry Widow", ήταν διαθέσιμο στο παρελθόν, σε μια συλλογή της Impulse του 1965. Την κυκλοφορία συμπληρώνει ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό χωρίς πιάνο κομμάτι με όνομα "Nature Boy" και μια μικρή εκδοχή της σύνθεσης "Impressions" που ουσιαστικά τότε είχε το όνομα "Untitled Original 11385" και είναι ένα μέρος της εκπληκτικής ζωντανής εκτέλεσης του ομώνυμου (κυκλοφόρησε και ομώνυμο live album). Σε σύγκριση με το δεκαπεντάλεπτο, αυτό χάνει πολλά σημεία των σόλο του πιάνο. Τελος το "Slow Blues" με τενόρο σαξόφωνο και χωρίς καθόλου πιάνο για πάνω από το μισό κομμάτι, παραδίδει μαθήματα ρυθμού, επικών σόλο και εξαιρετικής πειραματικής διάθεσης στα τύμπανα. Στην deluxe έκδοση του δίσκου θα ακούσετε κι άλλες εκδοχές σχεδόν όλων των συνθέσεων.

Ο δίσκος δεν έχει να προσθέσει κάτι που δεν γνωρίζαμε για τον καλλιτέχνη και τους συνοδοιπόρους του. Ειναι κάτι που ακολουθεί τις γνωστές τους ιδέες, αλλά για καλή μας τύχη τις ακολουθεί φανταστικά. Εχει στοιχεία Modal και παρότι προχωράει πειραματικά δείχνει εξαιρετικές Post-Bop σημειώσεις. Όσοι γούσταραν αυτή την κλασική τετράδα στο σχήμα, φυσικά και θα ενθουσιαστούν καθώς θα ακούσουν παιχνιδιάρικα παιξίματα τους και εκδοχές που δεν είχαν καν φανταστεί. Οι υπόλοιποι θα λατρέψουν αρκετά σημεία και θα βάλουν άλλο ένα κομμάτι στο παζλ αυτού του τεράστιου μύθου. Είναι ηχογραφήσεις ή καλύτερα πρόβες που δεν ξέρεις καν αν θα κατέληγαν τελικά σε δίσκο εκείνη την εποχή. Ολα όμως ξαναδείχνουν την ιδιοφυΐα του συνθέτη τους. Το μόνο που απομένει να ευχηθούμε είναι να βρεθούν κι άλλες χαμένες ηχογραφήσεις και αν είναι δυνατόν και από άλλους καλλιτέχνες του είδους.

Spotify