Job For A Cowboy

Sun Eater

Metal Blade (2014)
Από τον Αντώνη Τζιράκη, 03/11/2014
Η βιασύνη των Αμερικανών να κερδίσουν πίσω το κοινό τους τούς στερεί την ικανότητα να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι γεγονός πως οι Job For A Cowboy ξεκίνησαν την καριέρα τους πολύ δυνατά με την κυκλοφορία του "Genesis", όμως δεν κατάφεραν να κρατηθούν σε αυτό το επίπεδο και στις υπόλοιπες δουλειές τους, κάτι που έκανε το κοινό τους να απομακρυνθεί από εκείνους σταδιακά. Έτσι με το "Sun Eater" ελπίζουν να ξαναμπούν στην συνείδηση του death metal κοινού και να ξαναβάλουν το όνομά τους στην λίστα με τις πιο καυτές μπάντες του είδους.

Η ιστορία έχει δείξει πως, πέραν του frontman της μπάντας Jonny Davy, δεν έχει καταφέρει να ριζώσει κάποιο άλλο μέλος στο συγκρότημα από την Αριζόνα για πάνω από πέντε χρόνια. Φυσικά αυτό το γεγονός έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις στην μπάντα, καθώς χάρη στις απανωτές αλλαγές προσώπων ο ήχος τους δεν εξελίσσεται. Παρόλα αυτά όμως, η μπάντα προτίμησε να μπει στο στούντιο ακόμα και με session drummer, για να καταφέρει τουλάχιστον να παραμένει ενεργή δισκογραφικά. Έτσι στις αρχές του Νοεμβρίου του έτους που διανύουμε, έχει δρομολογηθεί η κυκλοφορία της τέταρτης ολοκληρωμένης τους δουλειάς.

Ο δίσκος αποτελείται από εννέα death metal συνθέσεις που φλερτάρουν λίγο με το μακρινό παρελθόν της μπάντας, τότε δηλαδή που έπαιζαν deathcore και ακόμα και με ένα είδος progressive death metal, όπως κάνουν στο single που κυκλοφόρησαν στα μέσα του Σεπτέμβρη που μας πέρασε, το "Sun Of Nihility". Έτσι τουλάχιστον καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή μας κατά την διάρκεια της ακρόασης του δίσκου, αλλά όχι για πολύ. Καθώς για ακόμα μία φορά, όπως και στον δίσκο "Demonocracy", διακρίνουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο να διέπει τις συνθέσεις, που σίγουρα κουράζει μετά από κάποιες ακροάσεις. Πλέον το δυνατό σημείο της μπάντας είναι τα εξαιρετικά τους solo με τρανά παραδείγματα εκείνα των "Buried Monuments", "The Synthetic Sea" και "The Stone Cross", όμως από μόνα τους κάποια solo δεν είναι αρκετά για να αναδείξουν έναν ολόκληρο δίσκο. Ουσιαστικά, λοιπόν, μόνο δύο κομμάτια καταφέρνουν να ξεχωρίσουν σαν ολότητες από το σύνολο και αναφερόμαστε στο σχεδόν πεντάλεπτο "Encircled By Mirrors" που μπορεί να σε καθηλώσει και μαζί του το βαρύ και ασήκωτο "Worming Nightfall", καθώς τα υπόλοιπα δυστυχώς υπολείπονται έμπνευσης.

Έτσι, αν αθροίσουμε τα στοιχεία που αναφέρουμε πιο πάνω, φτάνουμε στο πόρισμα πως η μπάντα έχει το ταλέντο και την δύναμη να δημιουργήσει καλή μουσική και αυτό επιβεβαιώνεται κατά διαστήματα. Όμως η βιασύνη τους να κυκλοφορήσουν κάτι, σε συνδυασμό μάλιστα με το ότι ακόμα μία φορά δεν είναι δεμένοι σαν σύνολο, γεγονός που φαίνεται συνθετικά, τους καθιστά ανήμπορους να δημιουργήσουν έναν εξολοκλήρου καλό δίσκο και να κερδίσουν πάλι την εμπιστοσύνη του κοινού τους.
  • SHARE
  • TWEET