Jim James

Φαντάσου πως σε έχουν πετάξει σε μια καρότσα αγροτικού πολλών κυβικών πήχτρα στα πολύχρωμα λελουδικά και σε οδηγούν προς κάποια άγονη περιοχή του Αμερικάνικου νότου. Εκεί αφού σε παρατήσουν θα περιπλανηθείς, θα ανοίξεις κάμποσες πόρτες και θα παρατηρήσεις διάφορα περίεργα πράγματα όπως μια γυναίκα με κεφάλι βούβαλου να σου χορεύει. Αφού λοιπόν μετά από ώρα αρχίσει να νυχτώνει και ο ιδρώτας απαλής southernίλας έχει στεγνώσει θα βρεις πίσω από ένα κάκτο ένα jetpack, θα το φορέσεις και θα χαθείς στο διάστημα. Τίτλος ιστορίας: "Regions Of Light And Sound Of God".

Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα και το λέω παρόλο που γνώριζα την αξία του δημιουργού. Όχι πως είχα απογοητευτεί στο παρελθόν αλλά πίστευα πως μέχρι εκεί, και μάλιστα αυτό το μέχρι εκεί δεν ήταν και λίγο. Έλα που όμως αυτό είναι ένα vintage jukebox από το μέλλον!

Πάλι καλά που αποφάσισα να το πιάσω ως χρέος μου στην μεγάλη παρελθοντική αγάπη προς τους My Morning Jacket αλλά και για τον λόγο του ότι οι συνεργασίες του μπροστάρη τους πάντα μου κινούσαν το ενδιαφέρον παρουσιάζοντας μου με ένα indie πασπάλισμα τις ανάλαφρες ρίζες του rock.

Βέβαια το ότι ο Jim James έχει την ικανότητα να κοιτάει μουσικά προς πολλαπλές κατευθύνσεις,  έχοντας πάντα ένα κοινό παράγοντα ήταν γνωστό, όμως όπως ανέφερα και πριν δεν πίστευα πως αυτός ο πλουραλισμός θα μπορούσε να φτάσει παρά πέρα. Στο άνοιγμα του δίσκου, το "State Of The Art (A.E.I.O.U.)" εξηγεί αυτό που προσπαθώ να πω. Μας καλωσορίζει, μας μιλά για τα οφέλη της τεχνολογίας και στην προκειμένη περίπτωση με έναν πανέξυπνο τρόπο («I think the power's going out» τα φωνητικά σπάνε) θίγει το συγκεκριμένο θέμα και αν δεν κατάλαβες το "Regions Of Light And Sound Of God" είναι αρκετά επιστημονικής φαντασίας και όχι μόνο θεματολογικά. «I wanted the album to sound like it came from a different place in time... Perhaps sounding as if it were the past of the future, if that makes any sense like a hazy dream that a fully-realized android or humanoid capable of thought might have when it reminisces about the good old days of just being a simple robot.»

O Jim James έχει την ικανότητα να μεταφέρει τις πνευματικές αναζητήσεις του με έναν πολύ φιλικό τρόπο. Ακόμα και αν διαφωνείς μαζί του δεν μπορείς να μην υποκλιθείς στην αγγελική φωνή του. Πάνω σε αυτά τα ουράνια φωνητικά έχει βασιστεί τούτο το πρώτο solo άλμπουμ και κάτι τέτοιο δεν συνεπάγεται με το ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις στον δίσκο.

Τα μισά τραγούδια κινούνται σε folk, lo-fi, country και ολίγον jazz όπως ακριβώς δηλαδή τον είχαμε συνηθίσει με τους MMJ σε χαρούμενα τραγούδια όπως το "Wordless Chorus" ή σε τραγούδια χασίματος σαν το "Dear God" των Monsters Of Folk. Ίσως αυτά να είναι τα κομμάτια που κρατούν την συνοχή του συνόλου διότι στα υπόλοιπα τραγούδια ακούμε πραγματικά κάτι άλλο, κάτι ξεχωριστό και φοβερό και για να σε πείσω θα σε παραπέμψω να ακούσεις το "Know Till Now" (θα μείνει ως ένα από τα κορυφαία της χρονιάς που διανύουμε) το οποίο αν ήμασταν στα 80s θα γινόταν instant soul-pop classic αλλά και το εντελώς world music "All Is Forgiven" που φαντάζει λες και ταξιδεύει στις αποσκευές κάποιου καραβανιού.

Αναρωτιέμαι πόσοι μπροστάρηδες μεγάλων συγκροτημάτων έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν έναν τόσο καλό και δεμένο δίσκο. Από την πλευρά μου, τα σέβη μου σε αυτόν τον μεγάλο μουσικό που ακόμα και όταν δεν jamάρει μας ψυχεδελιάζει τόσο λεία και στην φετινή του δουλειά μάλιστα δίχως να το περιμένουμε το επιχειρεί και το καταφέρνει ξεφεύγοντας από την συντηρητικούρα που τον έχουμε συνηθίσει.