Jane Doe

Και μόνο από το Δελτίο Τύπου που συνοδεύει την κυκλοφορία των Jane Doe γίνεται φανερό ότι οι Θεσσαλονικείς επένδυσαν πολύ κόπο, χρόνο και φαιά ουσία στο δεύτερο δίσκο τους με σκοπό να κάνουν κάτι το ξεχωριστό που θα τους ανεβάσει πιο ψηλά από το ντεμπούτο τους "Heaven For Dogs" που έκανε αρκετά κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος τους. Στην προσπάθειά τους αυτή επιλέγουν να αντλήσουν έμπνευση από δεκαπέντε λογοτεχνικά κείμενα (δεκατρία βιβλία και δύο comics) τα οποία και μετατρέπουν σε αντίστοιχα τραγούδια. Επιλέγουν επίσης να διαφοροποιηθούν αρκετά και από το στυλ του πρώτου δίσκου τους.

Η πιο σκοτεινή και φασαριόζικη εκδοχή του alternative ήχου τους έχει εδώ μετατραπεί σε κάτι πιο συναισθηματικό, πιο δομημένο και η “βρωμιά” της παραγωγής έχει αρκετά περιοριστεί. Τα δύο μουσικά όρια που βάζουν οι Jane Doe στο "The Enormous Head Of King Splendid" είναι θα έλεγε κανείς το "All The Poets Are Dead" από τη μία, που είναι riff-άτο, κιθαριστικό και γεμάτο ένταση και από την άλλη το "Everybody Has A Beautiful Story To Tell" που είναι έξτρα λυρικό παιγμένο μόνο με τσέλο και βιολί και θα μπορούσε έυκολα να είναι μέρος κάποιου σινεφίλ soundtrack. Ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα οι Jane Doe επανασυστήνονται ως μελωδικοί, ελαφρώς μελαγχολικοί και συχνά ακουστικοί τραγουδοποιοί (μερικές φορές, αν δεν έδινα προσοχή, θα ορκιζόμουνα ότι σύντομα θα ακούσω τη Μόνικα) και ελάχιστες φορές ξεφεύγουν σε ηλεκτρικές παρασπονδίες που κι αυτές είναι συνήθως συγκρατημένες και με μετριασμένη ορμή. Δίνουν μεγάλη σημασία στην ενορχήστρωση και αυτό φαίνεται και από την ποικιλία των οργάνων και των μουσικών που συμμετέχουν. Δίνουν όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία στη σύνθεση όπου φαίνεται να έχουν σκεφτεί καλύτερα φωνητικές μελωδίες και ρεφρέν που είναι εύκολες στο αυτί και ας έχεις την αίσθηση ότι κάπου τις έχεις ξανακούσει. Μόνο αίσθηση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Δυσκολεύομαι να πω με άνεση αν αυτός ο δίσκος είναι καλύτερος ή χειρότερος του προηγούμενού τους κυρίως γιατί είναι αρκετά διαφορετικός. Δεν μπορώ να μην πω ότι προσωπικά το ντεμπούτο τους μου φάνηκε πιο περιπετειώδες και με μεγαλύτερες προοπτικές. Από την άλλη αυτή η κυκλοφορία δείχνει πιο δουλεμένη σε επίπεδο ενορχήστρωσης και συνθέσεων και αφήνει περισσότερο την αίσθηση ολοκληρωμένου αποτελέσματος εν μέσω τραγουδιών που θα εντυπωθούν στη μνήμη σου. Ίσως ένας συνδυασμός των δύο προσώπων που μας έχουν δείξει μέχρι τώρα οι Jane Doe, να είναι η τροφή για σκέψη για τη μελλοντική δουλειά τους.