James LaBrie

Impermanent Resonance

Inside Out (2013)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/07/2013
Ένα ακόμα άλμπουμ που αποδεικνύει πως ο LaBrie είναι πολύ περισσότερα από ότι νομίζουν πολλοί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Στα 25 σχεδόν χρόνια της καριέρας του, ο Jame LaBrie είναι ίσως ο μόνος τραγουδιστής από το χώρο του progressive metal, του οποίου όλες οι δουλειές είναι Α' κατηγορίας, από το υψηλότερο ράφι. Είτε μιλάμε για τους Dream Theater, είτε για τους Mullmuzzler, είτε για τις προσωπικές δουλειές του ακόμα και για τις guest εμφανίσεις (βλέπε Framseshift, Ayreon) καμία δεν στερείται ποιότητας, άσχετα αν ορισμένες είναι φυσιολογικά ανώτερες. Δεν θα προχωρήσω σε συγκρίσεις με πιο αγαπημένες φωνές της ελληνικής «κερκίδας», γιατί πιθανότατα θα ανοίξει μια αντιπαράθεση χωρίς νόημα...

Αντιθέτως, θα συνεχίσω να επιμένω στο πόσο άδικοι έχουν σταθεί πολλοί απέναντί του καθώς το νέο προσωπικό του άλμπουμ, "Impermanent Resonance", μου δίνει μια νέα αφορμή, αποδεικνύοντας το πόσο εύκολα μπορεί να κάνει τη διαφορά η φωνή του. Αυτή τη φορά, δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης που προέκυψε στο προ διετίας "Static Impulse", αφού η νέα δουλειά είναι μια φυσική και κυρίως βελτιωμένη συνέχεια του ήχου του προκατόχου του, ενώ η σταθερή ομάδα μουσικών την οποία εμπιστεύεται ο LaBrie εδώ και χρόνια, αυτή τη φορά ενισχύεται από την πολύτιμη συνεισφορά του Peter Wichers (ex-Soilwork).

Στην πραγματικότητα, ο Wichers κολλάει «γάντι» στη μουσική κατεύθυνση που έχουν επιλέξει ο LaBrie και ο (επί κοντά 15 χρόνια μουσικός συνοδοιπόρος του) Matt Guillory, η οποία μπλέκει τον μοντέρνο heavy ήχο (και δη τον Σουηδικό) με πιασάρικες -σχεδόν pop σε σημεία- φωνητικές γραμμές, κάτι που ομολογουμένως θα συνεχίσει να ξενίζει την prog οπαδική βάση του James. Όμως, αν προσέξει κάποιος πίσω από το μελωδικό και ιδιαίτερα γυαλισμένο περιτύλιγμα κρύβεται ένα ποιοτικό παίξιμο από μουσικούς που μπορούν να το υποστηρίξουν. Έτσι κι αλλιώς, οι υποφαινόμενοι μουσικοί έχουν αφήσει σπουδαία prog διαπιστευτήρια στο καταπληκτικό "Elements Of Persuasion". Όσον αφορά στο επίπεδο των συνθέσεων -που είναι και το ζητούμενο- στο "Impermanent Resonance" έχουμε ένα καλύτερο σύνολο σε σχέση με το (μάλλον άνισο τελικά) "Static Impulse" και εν τέλει ένα καλύτερο άλμπουμ με πιο δουλεμένα τραγούδια, πιο κολλητικές μελωδίες και περισσότερες δυναμικές κατά τη διάρκειά του.

Αν και συνεχίζω να βρίσκω περιττά τα screams που παρέχει ο drummer Peter Wildoer (ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός μέσω των auditions των Dream Theater) δεν μπορώ να ισχυριστώ πως σε τραγούδια όπως το πολύ δυνατό, εναρκτήριο "Agony" ή στο "Letting Go" ακούγονται άσχημα ή παράταιρα, ενώ σε γενικές γραμμές είναι αρκετά περιορισμένα ή δε χρησιμοποιούνται καθόλου, όπως στο καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ, το "Back On The Ground". Γενικότερα, πέραν της καταπληκτικής παραγωγής, τα ρεφρέν αποτελούν την αιχμή του δόρατος για τις περισσότερες συνθέσεις, με αυτά των "Slight Of Hand", "Holding On" και "Amnesia" να ξεχωρίζουν. Αυτή τη φορά, η μπαλάντα "Say You're Still Mine" είναι μάλλον αδιάφορη, ενώ εντύπωση προκαλεί το κλείσιμο του "I Will Not Break", ενός από τα πιο heavy τραγούδια που έχει τραγουδήσει ποτέ ο LaBrie.

Υπάρχουν δυο-τρεις λιγότερο ενδιαφέρουσες συνθέσεις, με συμπληρωματικό ρόλο, όμως συνολικά η μπάντα δείχνει να πατάει πιο γερά στα πόδια της και να υποστηρίζει καλύτερα το ύφος στο οποίο έχουν δείχνουν να έχουν κατασταλάξει ο LaBrie με τον Guillory. Οι ενστάσεις αυτών που δεν χώνεψαν το "Static Impulse" θα παραμείνουν, ενώ αντιθέτως όσοι εντυπωσιάστηκαν από αυτό, εδώ θα ακούσουν κάτι πολύ πιο ολοκληρωμένο.

Μπορεί το όνομα James LaBrie να είναι συνυφασμένο με πιο περιπετειώδεις μουσικές, αλλά είναι δύσκολο να μην αναγνωρίσει κάποιος την ποιότητα που διακατέχει το "Impermanent Resonance", όσο κι αν προσπαθούν να την καμουφλάρουν, περιορίζοντάς την σε πιο τυποποιημένες συνθέσεις και δομές. Έτσι κι αλλιώς, το νόημα ενός side project είναι να προσφέρει κάτι διαφορετικό κι από τη στιγμή που αυτό γίνεται τόσο ποιοτικά δεν μπορώ να έχω κάποια ουσιαστική ένσταση, αλλά αντιθέτως, να παραδεχτώ τον LaBrie που φαινομενικά μακριά από τα νερά του τα καταφέρνει τόσο καλά.
  • SHARE
  • TWEET