Isis

"Panopticon": Φυλακή κατασκευασμένη με τρόπο τέτοιο που να επιτρέπει στον φύλακα να επιτηρεί όλους τους κρατούμενους χωρίς να φαίνεται ο ίδιος. Αυτό είναι το concept του νέου δίσκου των Isis. Ιδιαίτερα επίκαιρο αν λάβουμε υπόψη μας τις σοβαρές παραβιάσεις των προσωπικών δεδομένων και των προσωπικών ελευθεριών εν γένει που χαρακτηρίζουν την εποχή μας, την εποχή του internet και της πληροφορίας.

Συνεχίζοντας τη συνεργασία τους με τον παραγωγό Matt Bayles, οι Isis προχωρούν στον δρόμο που χάραξαν με το "Oceanic", στηριζόμενοι σε μια δομή κομματιών που παραπέμπει στους Tool. Καθόλου τυχαία δεν είναι δε η (διακριτική) συμμετοχή του Justin Chancellor στο "Altered Course". Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως το πενταμελές σχήμα δεν έχει προσωπικό ύφος και στυλ. Τουναντίον! Τα έξοχα ηλεκτρονικά εφέ του Cliff Meyer δίνουν άλλη διάσταση στην μουσική της μπάντας δημιουργώντας την εντύπωση πως ο δίσκος είναι μια ζωντανή ολότητα που ρέει, αναπνέει, ζει. Αν αυτά που γράφω σας φαίνονται υπερβολικά, τότε απλά ακούστε το "Wills Dissolve". Κλείνεις τα μάτια και αυτόματα μεταφέρεσαι σε ένα αχανές τοπίο στο οποίο περιφέρεσαι μόνος σου κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό έχοντας όμως διαρκώς την αίσθηση ότι παρακολουθείσαι (Frodo καταλαβαίνεις, ε;).

Ακούγοντας ξανά και ξανά το δίσκο, έννοιες όπως αρχή και τέλος χάνουν το νόημα τους. Η σπειροειδής μουσική γραφή, οι αργόσυρτοι ρυθμοί (άσκηση στην υπομονή), οι σταθερές μελωδίες του μπάσου, τα φωνητικά που υπάρχουν μόνο και μόνο για να μας ξυπνούν από τις σκέψεις μας πότε άγρια και πότε εξευγενισμένα καθιστούν το "Panopticon" ως έναν από τους καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Στην εποχή που πολλές μπάντες χτίζουν το όνομα τους αντιγράφοντας την hardcore σκηνή των 90's, οι Isis μειώνουν στο ελάχιστο αυτά τα στοιχεία του ήχου τους. Αυτή τους η επιλογή αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στο απόλυτα λιτό drumming του A. Harris το οποίο μπορεί να ξενίσει αρκετούς, αλλά σίγουρα συμβάλλει στην αισθητική που έχει επιλέξει η μπάντα.

Το συγκρότημα από την Βοστόνη επιλέγει μια λιτή αισθητική και μια διαφορετική, πιο αργή και ατμοσφαιρική, παρουσίαση της μουσικής του μέσω της οποίας ωθεί τον ακροατή να χρησιμοποιήσει όλες τις αισθήσεις του. Είναι λίγες οι φορές που ένας δίσκος είναι τόσο πλήρης και άρτιος μουσικά. Έχω την εντύπωση πως απαραίτητη προϋπόθεση για την σύνθεση τέτοιου υλικού, πέρα από τις όποιες μουσικές ικανότητες, είναι και η ύπαρξη ενός πλούσιου και πολύπλευρου ψυχισμού. Το εξαιρετικό λιτό artwork του δίσκου αν και δεν περιέχει στίχους αποτελεί τροφή για σκέψη. Αξίζει να αναφέρουμε πως υπεύθυνος για το artwork είναι ο Aaron Harris που μας δείχνει πως έχει και άλλα χαρίσματα εκτός από τα μουσικά.

Εν τέλει οι Isis με το "Panopticon" δημιουργούν έναν καταπληκτικό δίσκο που σου κολλάει στο μυαλό και δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να τον ακούς συνέχεια. Απλά ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα των καιρών μας δημιουργεί μουσική που θα μνημονεύεται χρόνια μετά.