Iommi

Μετά το πολύ καλό "The 1996 Dep Sessions" ο Tony Iommi συνεργάζεται ξανά με τον Glenn Hughes. Μια συνεργασία που αποδεικνύεται καρποφόρα και (καλλιτεχνικά τουλάχιστον) επιτυχημένη.

Για την ιστορία των 2 αυτών μουσικών δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Ας σταθούμε όμως στο ότι και οι 2 για πολλά χρόνια κρατούν ψηλά τη σημαία της μουσικής που αγαπάμε, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν ένα πολύ σοβαρό προφίλ που τους έχει κάνει σεβαστούς στη μουσική κοινότητα αλλά και στον κόσμο. Όταν λοιπόν προσωπικότητες σαν κι αυτές ενώνουν τις δυνάμεις τους για το "κοινό καλό", δηλαδή την ευχαρίστηση των απανταχού φίλων της καλής μουσικής, τότε δε μπορούμε παρά να τους ακολουθήσουμε στην προσπάθεια τους και να τιμήσουμε τη δουλειά τους.

Την αρχή στο "Fused" κάνει το πολύ δυνατό "Dopamine" με ένα δολοφονικό riff από αυτά που συνηθίζει να "γεννά" το μυαλό του Iommi και στη συνέχεια σκυτάλη παίρνει το "Wasted Again" με τον Hughes να τα δίνει όλα στο μικρόφωνο. Όσοι είστε οπαδοί του πραγματικά θα ξετρελαθείτε από την απόδοση του. Για να πω τώρα και την κακία μου, οι Audioslave θα ήθελαν πολύ να έχουν ένα τέτοιο τραγούδι στο καινούριο τους album.

Ακολουθούν τα "Saviour Of The Real" και "Resolution Song". To πρώτο θυμίζει πολύ τις προσωπικές δουλειές του Hughes, αλλά και ο Iommi αφήνει το στίγμα του με ένα πολύ δυνατό riff και ένα υπέροχο σόλο. Το δεύτερο, ενώ ξεκινά σε χαμηλές ταχύτητες, στη συνέχεια ανεβάζει ρυθμούς και μας χαρίζει μερικά ωραία ξεσπάσματα.

Φτάνοντας στη μέση της ακρόασης, το "Grace" έρχεται για να καλύψει τις ανάγκες των οπαδών των Black Sabbath. Με ένα riff που λες και είχε ξεμείνει από τις ηχογραφήσεις του "Vol.4" αλλά και με μια κλασσική αλλαγή αλά Sabbath αμέσως μετά το δεύτερο ρεφρέν, που με έκανε να χοροπηδάω (με όχι και τόση "χάρη") στο κάθισμα του αυτοκινήτου μου! Το "Deep Inside A Shell" ακολουθεί και χωρίς να αποτελεί αριστούργημα ακούγεται πολύ ευχάριστα και δίνει τη σκυτάλη στο πιο γρήγορο τραγούδι του album, το "What You Are Living For". Τραγούδι φτιαγμένο για μεγάλες ταχύτητες το οποίο θα πρέπει να αποφεύγεται από νέους οδηγούς (και από μερικούς παλιούς ίσως). Καταπληκτικό είναι και εδώ το σόλο της κιθάρας. Για τη συνέχεια, το "Face Your Fear" μας χαλαρώνει κάπως για να φτάσουμε στο εκπληκτικό "The Spell" που είναι από τα καλύτερα τραγούδια του album. Στα πρώτα δευτερόλεπτα ο Iommi μας στέλνει μια βόλτα μέχρι την κόλαση με το βαρύ και ασήκωτο riff που εξαπολύει από την Gibson του (πόσο θα ήθελα να το είχε κρατήσει για την επόμενη δουλειά των Black Sabbath), στη συνέχεια ο Hughes παίρνει τα ηνία και ερμηνεύει όπως αυτός ξέρει την πολύ όμορφη αυτή σύνθεση.

Το album κλείνει με το 9λεπτο έπος "I Go Insane" το οποίο ξεκινά με πολύ bluesy διάθεση και καταλήγει σε ένα ονειρώδες ξέσπασμα. Στην αρχή νομίζεις ότι διάλεξαν μια μπαλάντα για να κλείσουν το album. "If you leave I go insane, I want you to forgive because I don't care to live" τραγουδά ο Hughes αλλά ο Iommi απ' ότι φαίνεται δεν αντέχει για πολύ τα σιρόπια. Αφού αφήνει για λίγα λεπτά τον Glenn να ξεφυλλίσει με νοσταλγία το album με τις αναμνήσεις ενός αποτυχημένου έρωτα, επιστρέφει βάζοντας φωτιά σε παλιές φωτογραφίες και καρφώνοντας βελόνες στην κούκλα-ομοίωμα της πρώην αγαπημένης του! Ιδανικό τελείωμα πραγματικά.

Σαν γενικό σχόλιο θα πω ότι από την πρώτη ως την τελευταία νότα του "Fused" η κιθάρα του Iommi και η φωνή του Hughes αλληλοσυμπληρώνονται με πολύ όμορφο τρόπο και ότι υπάρχει πολύ καλή χημεία μεταξύ τους. Επίσης το παίξιμο του Iommi δεν είναι τόσο "μονολιθικό" όσο στην πρώτη του προσωπική δουλειά. Τέλος, πολύ θετικό είναι το ότι κάθε φορά που ακούω το album κερδίζουν την προσοχή μου διαφορετικά τραγούδια.

Επενδύστε άφοβα στο "Fused", δεν πρόκειται να απογοητευτείτε.