Insomnium

Across The Dark

Candlelight Records (2009)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 23/10/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, έτυχε να συμπέσει και η κυκλοφορία του νέου δίσκου των Φινλανδών Insomnium, με τίτλο “Across The Dark”. Χρόνια στο χώρο, οι Σκανδιναβοί που αρέσκονται στο να γράφουν μουσική επηρεασμένη τόσο από τη μελωδική death metal σκηνή της γειτονικής τους Σουηδίας, όσο και από το άκρως μελαγχολικό, για να το θέσω πιο κομψά, κλίμα της πατρίδας τους, φτάνουν με το νέο τους δίσκο, αισίως τους τέσσερις. Για να δούμε όμως τι κρύβεται κάτω από το, ενδιαφέρον είναι η αλήθεια, εξώφυλλο που παραπέμπει λίγο σε αντίστοιχα των Katatonia.

Για όσους το “Across The Dark” θα αποτελέσει την πρώτη επαφή με τους Insomnium, καλό θα ήταν να γνωρίζετε τα συστατικά του ήχου που τους έκανε αναγνωρίσιμους, μιας και το διάσημους θα φάνταζε λιγάκι υπερβολικό. Δουλεύοντας πάνω στις φόρμες των παλαιών In Flames, Dark Tranquillity και Soilwork, επιχειρούν να εμπλουτίσουν τον κορμό αυτό με folk στοιχεία στο στυλ των Amorphis και λίγο πιο doom σε φάση Sentenced.  Όπως ακούμε όμως στο νέο δίσκο, η προσέγγιση που κάνουν αλλάζει πλέον τις αναλογίες, δίνοντας μεγαλύτερη βάση στη μελωδική death metal πλευρά τους, περιορίζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τις πολλές lead γραμμές που μας είχαν συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια.

Προσωπικά, έχοντας ακούσει το ντεμπούτο “In The Halls Of Awaiting” καθώς και το “Above The Weeping World” του 2006, προκάτοχο του “Across The Dark”, μόνο καλύτερο δεν μπορώ να θεωρήσω τον τελευταίο από τα δύο προαναφερθέντα. Μέτριες συνθέσεις, σχεδόν αναμασήματα των παλαιοτέρων κομματιών, χωρίς κάτι που να δίνει στον ακροατή ένα λόγο να ξαναπαίξει το δίσκο. Υπάρχει σαφώς μια ατμόσφαιρα διάχυτη σε όλη τη διάρκεια του, αλλά από μόνη της δεν είναι ικανή να σε ταρακουνήσει και να σε κάνει να δεις τα κομμάτια με άλλο μάτι. Τολμώντας τη σύγκριση, θα έλεγα πως με το νέο αυτό δίσκο, οι Insomnium κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν σαν κακέκτυπο των Dark Tranquillity.

Ομολογώ ότι δεν ήμουν ποτέ λάτρης της συγκεκριμένης μπάντας, με τόσες άλλες αξιόλογες να κυκλοφορούν εκεί έξω, ούτε καν θεώρησα το “In The Halls Of Awaiting” κάτι παραπάνω από συμπαθητικό. Πώς θα ήταν δυνατόν λοιπόν, μια κυκλοφορία σαν το “Across The Dark” να μου προκαλέσει το ενδιαφέρον; Δυστυχώς, ο τελευταίος δίσκος των Insomnium, δεν έχει να προσφέρει κάτι άλλο, πέρα από ορισμένες στιγμές, που χάνονται, ωστόσο, στη μετριότητα του συνόλου.
  • SHARE
  • TWEET